Την απάντηση του έστειλε ο Α. Νικολετάτος για το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ), το οποίο φέρει τον δικηγόρο του νοσοκομείου να διεκδικεί συνεχώς με προσφυγές κατά του νοσοκομείου-και να λαμβάνει- επιδόματα και αποζημιώσεις χιλιάδων ευρώ.
Η απάντηση του αναφέρει:
Αξιότιμοι κύριοι, στο σημερινό (22-2-2020) πρωτοσέλιδο δημοσίευμα σας με τον τίτλο «Καυτό πόρισμα κατά δικηγόρου» κάνοντας δυσμενείς κρίσεις σε βάρος μου «για καταχρηστική συμπεριφορά έναντι του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου» ή αναφέροντας στο άρθρο σας ανακριβή στοιχεία και γεγονότα όπως «κάθε φορά που ο δικηγόρος του νοσοκομείου προσέφευγε δικαστικώς εναντίον του νοσοκομείου, δεν ασκούνταν κανένα ένδικο μέσο κατά της πρωτόδικης απόφασης που ήταν σε βάρος του νοσοκομείου» ή ότι: «ο ίδιος ο έμμισθος δικηγόρος ως αντίδικος του ΠΓΝΠ χειριζόταν την πορεία των αγωγών του μετά την εκδίκασή τους και εισηγούνταν τη μη άσκηση ενδίκων μέσων που προβλέπονται για την υπεράσπιση των συμφερόντων του νοσοκομείου»
Σας ενημερώνω ότι σε διάρκεια 32 ετών υπηρεσίας του δικηγόρου έχουν συζητηθεί 14 αγωγές του και έχουν εκδοθεί οι παρακάτω αποφάσεις:
1) Υπ' αριθ. 66/2007 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών, κατά της οποίας το Νοσοκομείο άσκησε έφεση και εκδόθηκε η υπ΄ αριθ. 861/2007 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών, ως δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου (Αφορά την παροχή του άρθρου 14 του Ν.3016/2002).
2) Υπ' αριθ. 701/2007 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών και κατόπιν εφέσεως του Νοσοκομείου εκδόθηκε η υπ΄ αριθ. 608/2008 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών, ως δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου.
3) Υπ΄ αριθ. 371/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, επί της οποίας υπήρξε εισήγηση του εντολοδόχου δικηγόρου του Νοσοκομείου κ. Θ. Γ. περί μη άσκησης ενδίκου μέσου λόγω δ-ε-δ-ι-κ-α-σ-μ-έ-ν-ο-υ που απέρρεε από τις ως άνω τελεσίδικες αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών με αριθμούς 861/2007 και 608/2008.
4) Υπ΄ αριθ. 674/2008 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών (αφορά την ειδική αμοιβή του άρθρου 2 παράγρ. 3 του Ν. 201/1975). Επ΄ αυτής υπήρξε η από 04-02-2009 εισήγηση της εντολοδόχου δικηγόρου του Νοσοκομείου κας Α. Λ. για την μη άσκηση έφεσης κατ΄ αυτής «Επειδή σύμφωνα με το υπ΄ αριθ. πρωτ. 2/54630/0022/02-10-2006 έγγραφο της 22ας Διεύθυνσης Μισθολογίου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους τα Ν.Π.Δ.Δ. οφείλουν να ασκούν ένδικά μέσα κατά αποφάσεων που αφορούν μισθολογικά θέματα, εκτός των περιπτώσεων που έχουν επιλυθεί με απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.), οπότε και δικαιολογείται η μη άσκηση ενδίκων μέσων. Στη συγκεκριμένη υπόθεση για το θέμα της ειδικής αμοιβής του άρθρου 2 παρ. 3 του Ν. 201/1975 έχει εκδοθεί η υπ΄ αριθ. 10/2005 απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.) που έχει επιλύσει οριστικά και τελεσίδικα το θέμα υπέρ των εργαζομένων στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα. Επί πλέον η αμοιβή αυτή καταργήθηκε ρητά δυνάμει του άρθρου 9 παράγρ. 6 του Ν. 3670/2008 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 117/20-6-2008) και δεν ισχύει πλέον. Αλλά τούτο ισχύει για το χρονικό διάστημα από 20-6-2008 και μεταγενέστερα».
5) Υπ' αριθ. 505/2009 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών (αφορά ομοίως την ειδική αμοιβή του άρθρου 2 παράγρ. 3 του Ν. 201/1975). Επ΄ αυτής υπήρξε η με αριθ. πρωτ. 20182/28-7-2009 εισήγηση της εντολοδόχου δικηγόρου του Νοσοκομείου κας Α. Λ. για την μη άσκηση έφεσης κατ΄ αυτής «Επειδή σύμφωνα με το υπ΄ αριθ. πρωτ. 2/54630/0022/02-10-2006 έγγραφο της 22ας Διεύθυνσης Μισθολογίου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους τα Ν.Π.Δ.Δ. οφείλουν να ασκούν ένδικά μέσα κατά αποφάσεων που αφορούν μισθολογικά θέματα, εκτός των περιπτώσεων που έχουν επιλυθεί με απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.), οπότε και δικαιολογείται η μη άσκηση ενδίκων μέσων. Στη συγκεκριμένη υπόθεση για το θέμα της ειδικής αμοιβής του άρθρου 2 παρ. 3 του Ν. 201/1975 έχει εκδοθεί η υπ΄ αριθ. 10/2005 απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.) που έχει επιλύσει οριστικά και τελεσίδικα το θέμα υπέρ των εργαζομένων στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα. Επί πλέον η αμοιβή αυτή καταργήθηκε ρητά δυνάμει του άρθρου 9 παράγρ. 6 του Ν. 3670/2008 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 117/20-6-2008) και δεν ισχύει πλέον. Αλλά τούτο ισχύει για το χρονικό διάστημα από 20-6-2008 και μεταγενέστερα».
6) Υπ' αριθ. 551/2009 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών (αφορά ομοίως την ειδική αμοιβή του άρθρου 2 παράγρ. 3 του Ν. 201/1975). Επ΄ αυτής υπήρξε η με αριθ. πρωτ. 24742/17-9-2009 εισήγηση της εντολοδόχου δικηγόρου του Νοσοκομείου κας Α. Λ. για την μη άσκηση έφεσης κατ΄ αυτής «Επειδή σύμφωνα με το υπ΄ αριθ. πρωτ. 2/54630/0022/02-10-2006 έγγραφο της 22ας Διεύθυνσης Μισθολογίου του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους τα Ν.Π.Δ.Δ. οφείλουν να ασκούν ένδικά μέσα κατά αποφάσεων που αφορούν μισθολογικά θέματα, εκτός των περιπτώσεων που έχουν επιλυθεί με απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.), οπότε και δικαιολογείται η μη άσκηση ενδίκων μέσων. Στη συγκεκριμένη υπόθεση για το θέμα της ειδικής αμοιβής του άρθρου 2 παρ. 3 του Ν. 201/1975 έχει εκδοθεί η υπ΄ αριθ. 10/2005 απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου (Α.Ε.Δ.) που έχει επιλύσει οριστικά και τελεσίδικα το θέμα υπέρ των εργαζομένων στα Νοσηλευτικά Ιδρύματα. Επί πλέον η αμοιβή αυτή καταργήθηκε ρητά δυνάμει του άρθρου 9 παράγρ. 6 του Ν. 3670/2008 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 117/20-6-2008) και δεν ισχύει πλέον. Αλλά τούτο ισχύει για το χρονικό διάστημα από 20-6-2008 και μεταγενέστερα».
7) Υπ' αριθ. 539/2009 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών (αφορούσε διαφορά αποδοχών σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν. 3274/2004) και κατά της οποίας το Νοσοκομείο άσκησε έφεση και εκδόθηκε η τελεσίδικη υπ΄ αριθ. 740/2010 απόφαση του Εφετείου Πατρών.
8) Υπ' αριθ. 638/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών (αφορούσε ομοίως διαφορά αποδοχών σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν. 3274/2004). Επ΄ αυτής ο εντολοδόχος δικηγόρος του Νοσοκομείου κ. Κ.Λ. με την υπ΄ αριθ. πρωτ. 714/11-01-2013 έγγραφό του εισηγήθηκε την μη άσκηση έφεσης λόγω δεδικασμένου που απέρρεε από την υπ΄ αριθ. 740/2010 τελεσίδικη και αμετάκλητη απόφαση του Εφετείου Πατρών.
9) Υπ΄ αριθ. 229/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών ( αφορά επίδομα θέσης). Κατά της απόφασης αυτής το Νοσοκομείο άσκησε έφεση και εκδόθηκαν οι υπ΄ αριθ. 442/2018 και 416/2019 αποφάσεις του Μονομελούς Εφετείου Πατρών και κατ΄ αυτών το Νοσοκομείο άσκησε αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Αρείου Πάγου που συζητείται την 22-9-2020.
10) Υπ΄ αριθ. 113/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών (αφορά επίδομα θέσης). Κατά της απόφασης αυτής το Νοσοκομείο άσκησε έφεση ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Πατρών που συζητήθηκε την 09-01-2020 και αναμένεται η έκδοση απόφασης.
11) Υπ΄ αριθ. 427/2015 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών (αφορά διαφορά αποδοχών σύμφωνα με το μισθολόγιο των δικηγόρων των Ανεξαρτήτων Αρχών). Κατά της απόφασης αυτής το Νοσοκομείο άσκησε έφεση και εκδόθηκε η υπ΄ αριθ. 738/2017 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, ως Δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου.
12) Υπ΄ αριθ. 18/2016 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών ( αφορά ομοίως διαφορά αποδοχών σύμφωνα με το μισθολόγιο των δικηγόρων των Ανεξαρτήτων Αρχών). Κατά της απόφασης αυτής το Νοσοκομείο άσκησε έφεση και εκδόθηκε η υπ΄ αριθ. 113/2019 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, ως Δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου.
13) Υπ΄ αριθ. 70/2016 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών ( αφορά ομοίως διαφορά αποδοχών σύμφωνα με το μισθολόγιο των δικηγόρων των Ανεξαρτήτων Αρχών). Κατά της απόφασης αυτής το Νοσοκομείο άσκησε έφεση και εκδόθηκε η τελεσίδικη υπ΄ αριθ. 114/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, ως Δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου.
14) Υπ΄ αριθ. 71/2016 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών ( αφορά ομοίως διαφορά αποδοχών σύμφωνα με το μισθολόγιο των Ανεξαρτήτων Αρχών). Κατά της απόφασης το Νοσοκομείο άσκησε έφεση και εκδόθηκε η υπ΄ αριθ. 115/2019 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών (Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο).
Ουδέποτε εισηγήθηκα την μη άσκηση ενδίκου μέσου κατά πρωτόδικης απόφασης, το αντίθετο μάλιστα συνέβη τουλάχιστον δις, όταν ο ίδιος εισηγήθηκα την άσκηση έφεσης σε βάρος μου κατά πρωτόδικων αποφάσεων, όπως προκύπτει και από τις σχετικές συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου.
Ο ισχυρισμός λοιπόν περί δήθεν μη άσκησης ενδίκων μέσων από το Νοσοκομείο κατά πρωτόδικων αποφάσεων είναι αναληθής και δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα. Είναι βέβαιο ότι οι επιθεωρήτριες του ΣΕΥΥΠ στην έκθεση ελέγχου τους πλανημένα εξέλαβαν ότι δεν ασκήθηκαν ένδικα μέσα, ύστερα προφανώς από αναληθείς διαβεβαιώσεις της καταγγέλουσας υπαλλήλου του Νοσοκομείου.
Όσον αφορά το θέμα της νομιμότητας της Νομικής Υπηρεσίας παραπέμπω στον ισχύοντα τότε Οργανισμό του Νοσοκομείου (Φ.Ε.Κ. Β΄ 767/31-12-1987) στο άρθρο 9 (Αρμοδιότητες Υπηρεσιών) παράγρ. 5 του οποίου ορίζεται ότι: « 5. Οι αρμοδιότητες των υπηρεσιών, όπως καθορίζονται με τις διατάξεις του άρθρου αυτού, ασκούνται σύμφωνα με όσα λεπτομερώς ορίζονται με τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του νοσοκομείου και εφόσον δεν έχει εκδοθεί εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και τις γενικότερες κατευθύνσεις και υποδείξεις του Υπουργείου Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων».
Την ίδια ακριβώς καταγγελία - αναφορά που έκανε η υπάλληλος του Νοσοκομείου προς την Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης και διενεργήθηκε η έκθεση του ΣΕΥΥΠ , απέστειλε επίσης σε βάρος μου ως μηνυτήρια αναφορά για απιστία δικηγόρου, προς τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ο οποίος την διαβίβασε προς τον κ. Εισαγγελέα Εφετών Πατρών, που διέταξε Προκαταρκτική Εξέταση, και αυτή διενεργήθηκε από την κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πατρών η οποία με την υπ΄αριθ. Κ17/2879/23-3-2018 αναφορά της την έθεσε στο Αρχείο κατ΄ άρθρο 43 παρ. 3 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και η οποία εγκρίθηκε με την υπ΄ αριθ. πρωτ. 724/03-4-2018 σύμφωνη γνώμη της κυρίας Εισαγγελέως Εφετών Πατρών.
Τις ως προαναφερόμενες δικαστικές υποθέσεις χειρίσθηκαν για λογαριασμό του Νοσοκομείου κατά διάφορες χρονικές περιόδους οκτώ (8) δικηγόροι και επιλήφθηκαν αυτών είκοσι εννέα (29) δικαστές όλων των βαθμών.
Ως δικηγόρος του Νοσοκομείου όπως κάθε Έλληνας πολίτης, άσκησα το δικαίωμά μου για παροχή έννομης προστασίας για τα συμφέροντά του, που απορρέει από το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος.