Η διήμερη απεργία των εργαζομένων στη σχολική καθαριότητα έφερε στην επιφάνεια, μεταξύ άλλων, το ζήτημα των καθαρών σχολείων. Πέραν από τα αιτήματα που διεκδικούν οι εργαζόμενοι σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα απασχόλησης για καλύτερες συνθήκες εργασίας, μεγαλύτερες αμοιβές, σταθερή εργασία και αξιοπρεπή αντιμετώπιση από την πολιτεία, είναι κορυφαίο ζήτημα για τη σχολική καθαριότητα η ενασχόληση της πολιτείας με τις συμβάσεις μίσθωσης έργου, σύμφωνα με τις οποίες προσλαμβάνεται η πλειονότητα των καθαριστών στα σχολεία.
Σύμφωνα με αυτές η έναρξη της εργασίας των καθαριστών στα σχολεία ξεκινάει με τη λήξη των μαθημάτων. Συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι τα σχολεία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας τους να στερούνται καθαριότητας. Έτσι, είναι σύνηθες το φαινόμενο, όπου δεν υπάρχει μόνιμη καθαρίστρια ή καθαριστής, να αντικρίζουμε σκουπίδια στους διαδρόμους, καλάθια ή κάδους απορριμμάτων υπερφορτωμένους, τουαλέτες ενίοτε που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους μαθητές κ.λπ. Επίσης στα προαύλια λόγω της χρήσης τους τις απογευματινές ώρες από ενήλικες η παιδιά που τα χρησιμοποιούν ως χώρους άθλησης και διασκέδασης, εφόσον δεν υπάρχει φύλαξη των σχολείων, οι πρώτοι μαθητές ή εκπαιδευτικοί συναντούν το πρωί σκουπίδια, κουτιά, φαγητά, χαρτιά κ.λπ. Όλα αυτά, που αποτελούν μια συνήθη σχολική εικόνα, δημιουργούν συνθήκες επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία και θεμελιώνουν ένα καθεστώς ανασφάλειας σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς.
Το ζήτημα καθαριότητας των σχολικών χώρων πρέπει να επαναπροσδιοριστεί σε άλλη βάση. Η καθαριότητα των σχολικών αιθουσών, αυλών, διαδρόμων, τουαλετών κ.λπ. πρέπει να υλοποιείται στο μέγιστο βαθμό και καθ΄ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας των σχολείων. Δεν είναι καθόλου σωστό τα σχολεία να καθαρίζονται μόνο τα απόγευμα, μετά τη λήξη των μαθημάτων. Τα σχολεία πρέπει να είναι καθαρά όλο το εικοσιτετράωρο. Η καθαριότητα, ιδιαίτερα των χώρων που συναθροίζονται καθημερινά τα παιδιά μας έχει να κάνει με την υγεία, την ασφάλεια και τον πολιτισμό.
