Πρόσωπα της δεκαετίας: Ευάγγελος Βενιζέλος

Του Διονύση Γ. Γράψα, Ιστορικού

 

Για τον Βενιζέλο, θα μπορούσαν να γραφτούν χιλιάδες αράδες. Γραμμές που θα πελαγοδρομούσαν από τον λίβελο, στον διθύραμβο και τούμπαλιν. Μύθοι και δοξασίες έχουν πλαστεί γύρω από το όνομα του και για εχθρούς και φίλους παραμένει «αγαπημένο» θέμα συζήτησης. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς, πως ο Βενιζέλος, με ένα όνομα «βαρύ σαν ιστορία» ήταν προορισμένος, να αγαπηθεί και να μισηθεί παράφορα. Κάτι που συνέβη σε απόλυτο βαθμό την δεκαετία που μας πέρασε.

 

Είναι σαφές, πως ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος τριών κυβερνήσεων της δεκαετίας που φεύγει, αποτελεί ένα σημαδιακό πρόσωπο εμπλοκής κρίσεων. Συνδέθηκε ο ίδιος με την διαχείριση μιας πρωτοφανούς οικονομικής τραγωδίας, την στιγμή που επιφορτιζόταν με την καθοδήγηση μιας πολιτικής αποσύνθεσης, ενός κατεξοχήν κόμματος εξουσίας. Για την οποία- δυστυχώς για εκείνον- ευθυνόταν καίρια. Και ενώ βρέθηκε, σε θέσεις που πιθανόν να ονειρευόταν από χρόνια, αυτό έγινε σε στιγμές που πλέον η εξουσία δεν του χρησίμευε σε τίποτα, παρά μόνο «κατάπινε» το εκκρεμές της ψυχής του. Εκείνο που βάδιζε μεταξύ εσωτερικής αυτοπεποίθησης και εξωτερικής αλαζονείας.

 

Ο Βενιζέλος όμως, έτσι ήταν μαθημένος. Πλάι στον Ανδρέα Παπανδρέου, τον καιρό της σκευωρίας που οργανώθηκε εναντίον του, ανδρώθηκε πολιτικά ως ο νέος πολιτικός στάρ από την Θεσσαλονίκη. Ρήτορας, με καυστικό χιούμορ και λεπτή ειρωνεία αισθάνθηκε από πολύ νωρίς πως μπορούσε να αντιμετωπίσει τα πάντα, ιδιαίτερα όταν διαπίστωνε πως η ευφυία του, ξεπερνούσε κατά πολύ των όσων βρίσκονταν στην ίδια αίθουσα με εκείνον. Κάτι που σε πολλές περιπτώσεις τον εξύψωνε στα μάτια της κοινής γνώμης και άλλες τον εξέθετε ανεπανόρθωτα, με τον «καθηγητικό» διδακτισμό που εξέπεμπε. Όταν μάλιστα ως κυβερνητικός εκπρόσωπος της τελευταίας κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, άκουσε τον Μιλτιάδη Έβερτ να ομιλεί για «επίτιμο Πρωθυπουργό»(σε εποχή λίγο πριν το» Ωνάσειο») εκείνος απάντησε πως κάτι τέτοιο θα περίμενε να ειπωθεί από τον τότε επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη!

 

Σίγουρα από την άλλη, ο ασυγκράτητος Βενιζέλος, δεν θα μπορούσε να αντέξει την γραφειοκρατική τυπολατρία των τροϊκανών, με αποτέλεσμα μια από τις γνωστές του εκρήξεις να προκαλέσει την επιβολή του ΕΝΦΙΑ, τον Σεπτέμβριο του 2011. Και αυτή ήταν μια από τις πλέον άτυχες στιγμές του που θα τον στιγματίζει επί μακρόν. Ίσως όμως, να ωχριά μπροστά στην έκρηξη της σπουδής του να αμφισβητήσει τον Γιώργο Παπανδρέου το βράδυ των εκλογών του 2007. Εκεί που με την πληθωρική και χειμαρρώδη  αυτοπεποίθηση του, πίστευε, πως είχε έρθει η ώρα του, «εισβάλλοντας» στο Ζάππειο. Ανοίγοντας κατά αυτόν τον τρόπο, μια πληγή που ακόμα δεν έχει κλείσει, υπονομεύοντας παράλληλα το πολιτικό του μέλλον. Η ψυχοστασία στο ΠΑΣΟΚ πλέον, ήταν σε ημερήσια διάταξη. Κι ίσως εκείνη η κίνηση να σηματοδότησε την αρχή του τέλους για την πολιτική κυριαρχία την λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης, που από τότε περιδινίζεται, σε μια άνευ προηγουμένου υπαρξιακή κρίση.

 

Ο Βενιζέλος, βέβαια ποτέ δεν πλασαρίστηκε και σαν κλασικός «Πασόκος». Γόνος αστικής οικογένειας, με δεσμούς και λόγω καταγωγής της συζύγου του με την οικογένεια Μητσοτάκη, δεν επέτρεπε σχεδόν σε κανέναν να ταυτιστεί μαζί του. Μάλιστα ο αστικός μύθος λέει πως όταν ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ερωτήθηκε πως θα έβλεπε τον Βενιζέλο μια μέρα στο τιμόνι του Κινήματος, εκείνος απάντησε: «Ο Βαγγέλης δεν θα είχε πρόβλημα να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα είχε πρόβλημα να γίνει αρχηγός σε οποιοδήποτε κόμμα». Δείγμα της υπερβολικής αυταρέσκειας που διέκρινε πάνω του ο Ανδρέας Παπανδρέου.

 

Σήμερα, ο Βενιζέλος, αμέσως μετά και το «περίεργο» διαζύγιο με την Φώφη Γεννηματά, έχει επιστρέψει στις αίθουσες της Νομικής της Θεσσαλονίκης, μάλλον απαλλαγμένος από τους περιορισμούς των δημοσίων αξιωμάτων. Δείχνει ανακουφισμένος από την νίκη της ΝΔ που κατέταξε τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση. Χωρίς ωστόσο να προσπαθεί να υπερασπιστεί, τα πεπραγμένα του, παρόλο που η φημολογία των προηγούμενων ημερών, τον έφεραν στην πόρτα του Προεδρικού Μεγάρου, προτού επιλεγεί η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

 

Είναι σίγουρο, πως για την δεκαετία που κλείνει, ο Βενιζέλος θα μπορούσε να γράψει βιβλίο. Προς το παρόν συνεχίζει τα σεμινάρια του e-kyklos και συμμετέχει σε παρουσιάσεις βιβλίων, όπως αυτή του Γιάννη Βούλγαρη στο Κορακοχώρι της Ηλείας, στο σπίτι του Κώστα Σημίτη. Υπήρξε από το 2010, υπουργός Εθνικής Άμυνας-ύποπτο εσωτερικό εχθρό τον έβλεπαν, λέει, τότε-υπουργός Οικονομικών-«φεύγω από την άμυνα για να πάω στον πραγματικό πόλεμο» δήλωσε τότε καθώς και αντιπρόεδρος τριών πρωθυπουργών. Δεν το λες και λίγο. Βέβαια, ο Βαγγέλης με το «λίγο» ποτέ δεν τα πήγαινε καλά.

 

Διαβάστε επίσης