Μια είσοδο «από το παράθυρο» στην κεντρική πολιτική σκηνή, προσέφερε στον Πάνο Καμμένο, η δεκαετία που πέρασε. Είναι δεδομένο, πως τα Μνημόνια μπορεί να ισοπέδωσαν το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων, εκτόξευσαν όμως πολιτικές καριέρες πολιτικών παραγόντων, που σε συνθήκες «κανονικότητας» θα παρέμεναν σε ρόλο «κομπάρσου».
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο πρώην υπουργός Άμυνας, ξεκίνησε ως «Μητσοτακικός» και πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής της ΝΔ, το 1993(προερχόμενος από την ΔΗΑΝΑ), προκαλώντας τριγμούς στους λεγόμενους «βαρόνους» του κόμματος. Η δεκαετία του ΄90 θα περάσει μάλλον ανέφελα για αυτόν, ενώ σημείο καμπής θα αποτελέσει για κείνον, η μεγάλη νίκη του Κώστα Καραμανλή, στις 7 Μαρτίου του 2004.
Τότε, ξεκινώντας την κυβερνητική θητεία του, ο Καραμανλής, αισθανόμενος παντοδύναμος, δεν ένιωσε την ανάγκη της επικοινωνιακής πληθωρικότητας του Καμμένου. Η στρατηγική του «μεσαίου χώρου» και της «πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας» αποτελούσαν project, που σε καμία περίπτωση δεν ήταν συμβατά με την πολιτική φυσιογνωμία του Πάνου. Με την προκήρυξη όμως των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2007, που προκηρύχθηκαν στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας(η τότε κυβέρνηση επικαλέστηκε την σύνταξη του προϋπολογισμού)ο Καραμανλής επιστράτευσε, στελέχη όπως ο Καμμένος αλλά και ο Ψωμιάδης. Μάλιστα σε τηλεοπτικό στιγμιότυπο στην ΔΕΘ εκείνης της χρονιάς, ο τηλεοπτικός φακός είχε συλλάβει τον Καραμανλή να απευθύνεται στον «αιώνιο νομάρχη», λέγοντάς του «σε χρειάζομαι δέκα μέρες ακόμα»…
Η ΝΔ, όντως κέρδισε εκείνες τις εκλογές και δημιουργήθηκε μάλιστα υπουργικός θώκος, ειδικά για τον Πάνο. Θα διοριστεί υφυπουργός ναυτιλίας, με μηδενική πολιτική φθορά και μπόλικη πολιτική ανοχή από το Καραμανλικό Μαξίμου να τον συνοδεύει Μια ιδιότυπη ασυλία, την οποία μόνο ο Καμμένος απολάμβανε.. Μάλιστα, στις εκρήξεις υπερβολής του, που τον οδηγούσαν να «κόβει βόλτες» με υπηρεσιακά ελικόπτερα πάνω από το Αιγαίο, χωρίς λόγο, μαρτυρίες φανερώνουν πως ο Καραμανλής αποκρινόταν με το εξής: «αφήστε τον Πάνο να παίξει»… Ο χρόνος κύλησε όμως και τα επόμενα επεισόδια διαδραματίστηκαν πολύ γρήγορα, καθώς μετά την ήττα του 2009, ο Καμμένος στην Σαμαρική πλέον ΝΔ, άρχιζε να ψηλώνει το μπόι του, πρωτοστατώντας στις επιθέσεις εναντίον της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με αιχμή του δόρατος μια ρητορική που ακροβατούσε από τον λαϊκίστικο εθνικισμό έως την συνωμοσιολογική φλυαρία.
Τακτική που στα κανάλια τότε, κυριολεκτικά «σάρωνε». Υποστηριζόμενος από site που τροφοδοτούσαν την διασπορά συλλογικών μύθων, ο Καμμένος θα παράγει περισσότερους μύθους από όσους το λαϊκό ακροατήριο μπορούσε να καταναλώσει. CDS, χρήματα από Ρωσία, δικαστικές διαμάχες με την οικογένεια Παπανδρέου(σε μια από τις οποίες ο Καμμένος καταδικάστηκε…) είναι κάποιες από τις «περγαμηνές» του σε εκείνη την χρονική συγκυρία. Η μνημονιακή αναδίπλωση όμως του Σαμαρά, στο δεύτερο μνημόνιο, επί Παπαδήμου, έκανε τον Πάνο να αισθανθεί πως είχε έρθει η ώρα να γίνει και αρχηγός. Και τον Φεβρουάριο του 2012, το τόλμησε αποσπώντας μάλιστα και σημαίνοντα στελέχη της ΝΔ, ιδρύοντας τους ΑΝΕΛ. Και για ένα καπρίτσιο της μοίρας, θα είναι ίσως και ο βασικός λόγος που ενώ ο Αντώνης Σαμαράς, έβαζε πλώρη για την εξουσία, αναγκαζόταν να περιοριστεί στο εκκωφαντικό για την ελληνική συντηρητική παράταξη, 19%...
Ο Καμμένος συγκυριακά, δεν θα δώσει εικόνα μετωρίτη, αφού θα επιβιώσει περήφανα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις το 2015, συστήνοντας μια ετερόκλητη συμμαχία, με τον Αλέξη Τσίπρα ως συνεπείς διαπρύσιοι κήρυκες του αντιμνημονιακού αγώνα. Θα αποτελέσει το δεξιό δεκανίκι της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, χτυπώντας την ΝΔ, που πια «δεν αναγνώριζε», επιτελώντας για την χώρα το έργο της «προετοιμασίας για πόλεμο», κατά την θητεία του στο Πεντάγωνο, όπως δήλωσε προ ημερών. Βέβαια, ούτε η συγκατοίκηση του με τον Σύριζα, ήταν ανέφελη. Φίλης και Κοτζιάς, υπήρξαν «θύματα» της έντονης χημείας, Τσίπρα-Καμμένου, μέχρι όμως που ήρθαν οι Πρέσπες. Εκεί ο Πάνος είχε αντιληφθεί το αδιέξοδο. Αιμορραγία στελεχών προς το Σύριζα και ανυπαρξία πολιτικού λόγου, αποτέλεσαν το επιμύθιο(;) μιας επεισοδιακής δεκαετίας, για τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ. Η συντριπτική ήττα στις ευρωεκλογές ήταν κάτι επόμενο.
Ο Καμμένος θα αποχαιρετίσει(;) την πολιτική σκηνή, προβαίνοντας σε μια σιβυλλική δήλωση, αναγνωρίζοντας την νίκη Μητσοτάκη(!) κάνοντας παράλληλα επιλεγμένες εμφανίσεις με αγνώριστη σιλουέτα, υπό την μορφή παρεμβάσεων στην δημόσια ζωή, υπερασπιζόμενος τα πεπραγμένα του. Οι κακές γλώσσες λένε πως θα περιμένει την ευκαιρία της επανόδου του στην ΝΔ. Γιατί όχι; Άλλοι που έφυγαν, επέστρεψαν ως αρχηγοί και κάποια στιγμή, έγιναν και πρωθυπουργοί.
