Διάβασα προσεκτικά το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Δημάρχου Πατρέων. Πολλές φορές. Όχι για να το εμπεδώσω, αλλά για να σιγουρευτώ. Από το «Αγαπητοί συνδημότες…» μέχρι και το «Καλή Χρονιά!» είναι 126 λέξεις μετρημένες. Μετρημένος ο Δήμαρχος, αυτή τη φορά. Σύντομος και περιεκτικός. Κι αυτό αφορά την ποσότητα.
Ύστερα καταπιάστηκα με την ποιότητα. Και άρχισα να μετρώ τις λέξεις με αρνητική χροιά. Χρονιάρες μέρες, στο ξεκίνημα ενός νέου έτους, σε μήνυμα ευχών, δεν είμαστε μαθημένοι σε λέξεις με αρνητικό πρόσημο. Τα δυσάρεστα τα βιώνουμε. Ευχάριστα έχουμε συνηθίσει να ακούμε, τέτοιες μέρες, από ταγούς και επισήμους. Όχι, ο Δήμαρχος –κι εδώ- πρωτοτύπησε.
Άνεργοι, φτωχοί, προβλήματα επιβίωσης, ανάγκη δεκατιανού, κινδυνεύουμε, χάνουμε, πλειστηριασμοί, χωρίς. Δέκα τοις εκατό των λέξεων του μηνύματος του –είκοσι(!), αν εξαιρέσουμε άρθρα, προθέσεις, συνδέσμους και κτητικά- έχουν αρνητισμό και παραπέμπουν σε φτώχεια, ανέχεια, εμπόδια, προβλήματα, δυσκολίες. Κι όλα αυτά σε ένα ευχετήριο μήνυμα πρωτοχρονιάς.
Άφησα να κυλήσει μια βδομάδα. Όχι για να εξοικειωθώ με την τακτική, αλλά για να μελετήσω αντίστοιχα μηνύματα Δημάρχων ανά την Ελλάδα. Ζωή να΄χουν, δεν είναι και λίγοι, είναι στο σύνολο 332! Ε, λοιπόν, τέτοια… μιζέρια, πουθενά. Όλοι στα πρωτοχρονιάτικα μηνύματά τους ψέλλιζαν –άκου τώρα!- κάτι περί ελπίδας, υγείας, χαράς, ευτυχίας κλπ. Τα γνωστά, τα καθιερωμένα.
Να, που η Πάτρα πρωτοτύπησε ξανά. Ξεχώρισε για μια φορά ακόμα με την «αυθεντικότητα» τού μηνύματος του Δημάρχου της, που ξέρει να ξεχωρίζει, να διαφοροποιείται, να καινοτομεί. Σε αυτά μόνο. Γιατί από καινοτομίες, διαφοροποιήσεις και πρωτοτυπίες άλλου είδους, αυτή η πόλη έχει μείνει πίσω. Απελπιστικά πίσω. Εδώ και καιρό.
Και εδώ, ξέρω, θα αρθρωθεί ο αντίλογος: «Μα, δεν χαίρεστε που ο Δήμαρχός μας είναι πραγματιστής, που θίγει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας, που δεν μασάει τα λόγια του, που –ακόμα και σε αυτή την ευκαιρία- βρίσκει τον τρόπο να συμπαραστέκεται στους αδύναμους και να τα βάζει με τη φτώχεια;». Προσωπικά χαίρομαι, ναι, το ομολογώ.
Μα είναι κάτι πιο βαθύ που με προβληματίζει:
Διαπιστώνω –για μια φορά ακόμα και έχω πλέον πειστεί!- πως ο Δήμαρχός μας αρέσκεται σε αυτή την στενάχωρη κατάσταση. Θέλει να είμαστε φτωχοί και καταφρονημένοι. Του αρέσει η δυστυχία των ανθρώπων για να μπορεί να τη διαχειρίζεται και να την εκμεταλλεύεται. Δεν θέλει να ανέβουμε επίπεδο. Του αρέσουν και οι λέξεις και οι έννοιες οι αρνητικές. Και –να μου το θυμηθείτε- την Πρωτοχρονιά του 2021 θα προσθέσει ακόμα περισσότερες στο μήνυμά του.
Είπα να την αναδείξω αυτή την ιδιαιτερότητα της πόλης μας. Εκφράζοντας μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών που βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο, που θέλουμε να ξεφύγουμε από την απελπισία και την κακομοιριά, που μας θίγει να εκπροσωπούμαστε από τους θιασώτες της κατήφειας, που πιστεύουμε στο όνειρο της ανόρθωσης, της προόδου και της ακμής, που θέλουμε μια πόλη θετική, με διάθεση αισιόδοξη, με πολίτες πλούσιους. Πλούσιους -αν μη τι άλλο- σε βιώματα, εμπειρίες, ερεθίσματα, πρωτοβουλίες, δράσεις. Πλούσιους ακόμα και σε θετικό λεξιλόγιο.
Καλή Χρονιά, αγαπητοί συμπολίτες. Με όποιες θετικού νοήματος λέξεις επιθυμείτε!