Ενώ με την έλευση του 2020 ανοίγει ένα νεο κεφάλαιο στην πορεία του 21ου αιώνα, η Ελλάδα, μεταξύ των αναπτυγμένων χωρών, είναι από τους ουραγούς στους τομείς της παιδείας και της γνώσης. Τι το πιο φυσικό λοιπόν να δαπανά και τα λιγότερα χρήματα για έρευνα και ανάπτυξη, από όλες τις χώρες – μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.). Ενώ η χώρα διαθέτει εξαιρετικούς πανεπιστημιακούς εκτός συνόρων, τα πανεπιστήμια της καταλαμβάνουν διακοσιοστές και τριακοσιοστές θέσεις τις διεθνείς κατατάξεις.
Από την άλλη, ο «ελληνικός λαός» αυτοδιαφημίζεται ως «ο πιο έξυπνος του κόσμου», αλλά δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να επικυρώνει τη διαπίστωση αυτή. Αντιθέτως, υπάρχουν γεγονότα που μάλλον θα μπορούσαν να αποδείξουν την ακυρότητα της αντίληψης αυτής.
Για παράδειγμα, εσχάτως, το Δημοτικό Συμβούλιο της Καλαμάτας απέρριψε την ψηφιακή τεχνολογία 5G επικαλούμενο λόγους που απευθύνονται σε διανοητικώς καθυστερημένους. Το υπουργείο Πολιτισμού,από την πλευρά του, θέλει να ανακηρύξει σε διατηρητέα κειμήλια τρία παληά «Μπόϊνγκ» της Ολυμπιακής Αεροπορίας, με μοναδικό στόχο να εμποδίσει μια τεράστια εκσυγχρονιστική επένδυση στο Ελληνικό.
Ενώ η χώρα έχει ανάγκη από έσοδα και θέσεις εργασίας, εγχώρια διαπλεκόμενα συμφέροντα και μια ακτύπητη γραφειοκρατία, όχι μόνον εμποδίζουν την πραγματοποίηση ξένων άμεσων επενδύσεων, αλλά δεν απορροφούν και δωρεάν επενδυτικούς πόρους απο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα έλεγε κανείς ότι κάποιες δυνάμεις, που δεν είναι καθόλου άγνωστες μεταξύ μας, θέλουν τη χώρα ακίνητη και υποτακτική, γιατί αυτό βολεύει την πολιτική τους τακτική για άνοδο και παραμονή στην εξουσία. Διαχρονικά, οι δυνάμεις αυτές, υπήρξαν η μήτρα όλων των δεινών που έπληξαν τη χώρα τα 200 χρόνια που προηγήθηκαν της εποχής μας και σήμερα εκ νέου επιδιώκουν και νέα δεινά.
Για παράδειγμα, ένας από τους κύριους εκπροσώπους των δυνάμεων αυτών, ο πρώην πρωθυπουργός και επικεφαλής σήμερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φιλοδοξεί να ηγηθεί, όπως λέει, ενός «προοδευτικού πόλου» στη χώρα, εντός του οποίου ήδη συνωστίζονται οι περισσότεροι εκπρόσωποι της καθυστέρησης. Την ίδια στιγμή, έχουν ξεκινήσει και στην Ελλάδα οι διάφορες θεωρίες περί του ρόλου των ελίτ και κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι κοινωνίες πρέπει να έχουν επικεφαλής τους αγράμματους κι άσχετους. Βέβαια αυτή η εκδοχή επιβεβαιώνεται αισθητικά και επί της ουσίας να δει κανείς ποιοι και πως διαμαρτύρονται κατά των ελίτ.
Αν στο Παρίσι τον Μάη του 1968 το σύνθημα ήταν «η φαντασία στην εξουσία», σήμερα μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με το «η αλητεία στην εξουσία». Εξάλλου, κάποιος συνεργάτης του κ.Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν αυτός που μας είπε ότι «η αριστεία είναι χολέρα». Με αυτά και με άλλα λοιπόν, αν η χώρα στον πολύπλοκο κόσμο μας θέλει να δει άσπρες μέρες και να διατηρήσει μια αξιοπρεπή θέση στην κατάταξη των αναπτυγμένων χωρών, επειγόντως είναι ανάγκη να ρίξει όλο το βάρος της στην παιδεία στην προώθηση της έρευνας και ανάπτυξης και την επιχειρηματικότητα του αύριο. Στο πλαίσιο αυτό η ενίσχυση της καινοτομίας θα πρέπει να είναι ύπατος στόχος των επιχειρήσεων, καθ’ όσον στις σημερινές συνθήκες μόνον αυτές μπορούν να πραγματοποιήσουν νέες επενδύσεις. Πριν απ’ όλα όμως, στην εποχή όπου η γνώση είναι κυρίαρχη, θα πρέπει να μάθουμε ως κοινωνία να κάνουμε τα λιγότερα λάθη. Στο πεδίο αυτό παίζεται το μέλλον,την ώρα που ο γείτονας μας έχει κάποια περίεργα σχέδια για την περιοχή μας και την Ειρήνη σε αυτήν.Η Μηπως ούτε αυτό το έχουμε πάρει χαμπάρι?
