Εκτός από την τηλεθέαση πήρατε και κάτι άλλο χαμπάρι;
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι πολυβραβευμένοι ηθοποιοί της δημοφιλούς σειράς «Άγριες Μέλισσες», που δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν είναι ένας κι ένας… ζούσαν με δίευρα και πεντάευρα…
Πήγαιναν στο θέατρο στις πρόβες και κοίταζαν μετά πώς θα «χωθούν» σε καμιά δουλειά για να ζήσουν. Μάλλον για να φάνε. Δεν είναι υπερβολή. Οι ταλαντούχοι σπουδαίοι ηθοποιοί, νέοι άνθρωποι, που έχουν μέλλον και ζωή μπροστά τους, μέχρι σήμερα, «έτρωγαν» την τέχνη τους. Όχι δεν είναι χαριτολόγημα. Γέμισε το στομάχι και η ψυχούλα τους από την αγάπη τους για την τέχνη. Τέχνη…
Δεν ρισκάρω να γράψω «Πολιτισμός», νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει αρρωστήσει η έννοια αυτή. Ο Πολιτισμός είναι τρόπος συμπεριφοράς. Συνεπώς, ρίξτε μια σύντομη ματιά γύρω σας… Δεν νομίζω να βλέπετε κάτι τέτοιο. Γυρίζουμε στους ανθρώπους που τον υπηρετούν λοιπόν. Ακόμη και με θυσίες. Τί θυσίες; Να ψάχνουν στο μικρό τους διαμέρισμα, ένα δίευρο μετά την παράσταση για πάρουν ένα σάντουιτς. Εκτός κι αν είναι τυχεροί, κάνουν τηλεόραση ή σινεμά και ο παραγωγός κερνάει στα διαλείμματα. Αν δεν το έχετε κάνει, ρίξτε μια ματιά στις συνεντεύξεις των ηθοποιών στις Άγριες Μέλισσες που «ξαφνικά» ανακαλύψαμε, ενώ κάποια βράδια που εμείς χειροκροτούσαμε γλέντια και χορούς αυτοί έπαιζαν σε ένα υπόγειο θέατρο, σκοτεινό με δέκα θεατές… Όμως, αυτό ήθελαν. Μέχρι τέλους… Όχι. Σχεδόν όλοι τους, μας εξομολογήθηκαν ότι ήταν … μια ανάσα από το να παρατήσουν την Τέχνη. Και ύστερα … ήρθαν οι Μέλισσες, για να παραφράσουμε και λίγο τον Ξανθούλη. Και έγιναν όλοι γνωστοί και αγαπητοί. Το άξιζαν ναι και το αξίζουν. Θυμηθείτε να τους στηρίξετε και στα επόμενα βήματά τους… Φρόντισαν, εκτός από το να χαρίσουν «όαση» μέσα στα τηλεοπτικά σκατά της τελευταίας δεκαετίας, να μας διδάξουν. Κρατήστε σημειώσεις. Διδάσκουν ήθος και ζωή!
