Είναι ευρέως γνωστό ότι όποιος αγνοεί ή παρακάμπτει εκούσια τη λεγόμενη ιστορική εμπειρία, παύει, ουσιαστικά, να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών, στις προσδοκίες των ανθρώπων, στην κατάσταση της κοινωνίας…
Επί παραδείγματι, η πλειονότητα των Πατρινών γνωρίζει σε βάθος πως η ανάληψη μεγάλων -πολιτιστικών ή αθλητικών- διοργανώσεων από την πόλη, έχει νόημα μόνο εάν υπάρχει η προοπτική δημιουργίας μόνιμων υποδομών, οι οποίες, όπως υποστηρίζουν σχετικές μελέτες, σε παγκόσμιο επίπεδο, λειτουργούν, μακροπρόθεσμα, καταλυτικά στην οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και αθλητική ανάπτυξη της διοργανώτριας πόλης.
Η προαναφερθείσα, δε, εμπειρία των Πατρινών, ήταν ως γνωστόν πικρή, διότι αντλήθηκε το μακρινό 2006, δια μέσου της διοργάνωσης της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης από την αχαϊκή πρωτεύουσα…
Υπενθυμίζω πως, οι τότε κυβερνητικοί αξιωματούχοι, έχοντας την αμέριστη συνδρομή των τοπικών παραγόντων, εξαπάτησαν μια ολόκληρη πόλη (σ.σ.: υπόσχονταν πως τα έργα -π.χ. η δημιουργία ανοικτού και κλειστού θεάτρου- θα ξεκινήσουν αμέσως μετά το πέρας της διοργάνωσης!), ξοδεύοντας παράλληλα, με ασύδοτο και προκλητικό τρόπο, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, τα οποία φυσικά πήγαν, όπως ο λέει ο λαός, στο βρόντο.
Στα αξιοσημείωτα αυτής της τραυματικής εμπειρίας, συγκαταλέγεται και το γεγονός ότι, αιρετοί, τόσο της κεντρικής όσο και της τοπικής σκηνής, επιχειρούσαν, έως και την ύστατη ώρα, να ρίξουν στάχτη στα μάτια των πολιτών, υποστηρίζοντας πως «πρέπει, για το καλό της πόλης, να απομονωθούν οι φωνές που κατακεραυνώνουν το προδιαγεγραμμένο φιάσκο, να σταματήσουν οι επίμονες – δημόσιες πιέσεις προς τους κυβερνώντες για έργα… διότι θα εκτεθούμε στο έπακρον, ως οικοδεσπότες, στους χιλιάδες επισκέπτες…»!
Η στάση, δε, των συγκεκριμένων παραγόντων, συνιστούσε έλλειψη ακεραιότητας, καθότι γνώριζαν καλύτερα από τον οιονδήποτε, πως το αληθινό κέρδος για την πόλη, δεν θα ήταν η άρτια διοργάνωση του θεσμού της Πολιτιστικής, αλλά η απόκτηση υποδομών…
Και πάμε στο σήμερα, περίπου 13 χρόνια μετά, και, συγκεκριμένα, στη διοργάνωση των Παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων από την Πάτρα… Ένα απίστευτο déjà vu, καθώς έχουμε βιώσει ξανά στο παρελθόν αυτή την κατάσταση, όπως περιέγραψα παραπάνω…
Μεγαλεπήβολα σχέδια, συνοδευόμενα από κυβερνητικές δεσμεύσεις, για δημιουργία υποδομών και αναβάθμιση υφιστάμενων, ενίσχυση της «εικόνας» της πόλης κ.ά., που κατέληξαν στον κάλαθο των αχρήστων… Την ίδια ώρα, ξοδεύονται εκατομμύρια ευρώ, χωρίς απτό όφελος για την πόλη, τη χώρα… Απλώς, για να μην εκτεθούμε!
Εκείνο, όμως, που προκαλεί αφόρητη λύπη και, κατά προέκταση, οργή, είναι ότι βγήκαν στην επιφάνεια, λίγες ημέρες πριν την έναρξη των Αγώνων, οι νέοι… συστηματοποιητές, αναμασώντας παρωχημένες θέσεις και εκτοξεύοντας λεκτικά πυροτεχνήματα, που εξυπηρετούν όλους όσοι εξαπάτησαν τον πατραϊκό λαό…
Μάλιστα, έχοντας περίσσιο θράσος, έφθασαν στο σημείο να… εγκαλούν το Δήμαρχο Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, επειδή προέβη σε μια, ευκρινώς πολιτικού συμβολισμού, κίνηση (σ.σ.: δεν θα πάρει μέρος στις επίσημες εκδηλώσεις), με στόχο να πιέσει τους σημερινούς κυβερνώντες να μείνουν στην πόλη κάποιες από τις δημιουργηθείσες για τις ανάγκες των Αγώνων υποδομές κ.ά.
Μάλιστα, οι συλλογιστικές των απανταχού εξυπηρετητών του συστήματος -για να ασκήσουν υποτίθεται κριτική στο Δήμαρχο-, είναι από σαθρές έως αστείες, ενώ κάποιες εξ αυτών παραπέμπουν ευθέως σε σκεπτικό… μάνατζερ πανηγυριών της υπαίθρου κι όχι πολιτικού παράγοντα, όπως η ακόλουθη: «…Οι δηλώσεις του Δημάρχου… λειτουργούν απωθητικά, στο ενδεχόμενο της επίσκεψης όσο το δυνατόν περισσότερων επισκεπτών, ώστε να κινηθεί η τοπική αγορά και να προβληθεί η πόλη…».
Φυσικά, όλοι αυτοί, που επιχειρούν να κάνουν καριέρες, ποντάροντας στην απάθεια του κόσμου, ακόμη και του πρώτου πολίτη μιας πόλης, ξεχνούν εκείνο που μας έχει διδάξει ο σημαντικός Έλληνας στοχαστής Κορνήλιος Καστοριάδης: «Είμαστε υπεύθυνοι για την Ιστορία μας».
Υ.Γ.: Σημειωτέον, όπως διασαφήνισε ο ίδιος ο Κ. Πελετίδης: «Ο Δήμος και οι υπηρεσίες του, θα συνεχίσουν με υποδειγματικό τρόπο να προσφέρουν τα πάντα, για να γίνουν οι αγώνες με τον καλύτερο τρόπο… Ως Δημοτική Αρχή, μαζί με τον πατραϊκό λαό και τη νεολαία, θα παρακολουθήσουμε τους αγώνες, θα χειροκροτήσουμε τους αθλητές για τις προσπάθειές τους. Με κάθε τρόπο θα ενισχύσουμε τη φιλία των λαών της Μεσογείου…».
