Σκηνοθετική ιδιοφυΐα, αυθεντικό old school στυλ και ταινίες που έχουν ως μοτίβο την εκδίκηση.
Δεν θα διαβάσεις πολλά για τον Ταραντίνο εδώ. Θα σου απαριθμήσουμε τις ταινίες του, τις καλύτερες ατάκες του, και καθώς διαβάζεις, θα ακούς τα soundtrack των ταινιών του. Θα σου πούμε ότι εξερευνώντας τον κόσμο του Tαραντίνο δε θα βρεις τίποτα το συνηθισμένο. Ανατρεπτικός, με ιδιοφυές σκηνοθετικό στυλ που συνοδεύεται από ωμή βία, χιούμορ και χαρακτήρες που έχουν αφήσει ιστορία.
Έχει προκαλέσει πολλές φορές το ενδιαφέρον των media με την προσωπική του ζωή. Σε ηλικία 15 ετών συνελήφθη γιατί έκλεψε ένα βιβλίο. Πριν το “Reservoir Dogs”, δεν είχε λεφτά ούτε για το φαγητό του και φυλακίστηκε τρεις φορές επειδή δεν πλήρωνε πρόστιμα. Την τρίτη φορά έμεινε μέσα μία βδομάδα. Συνήθιζε να λέει ότι του άρεσε η φυλακή επειδή άκουγε ξεκαρδιστικές ατάκες που χρησιμοποιούσε στις ταινίες του, μετά όμως από μια-δυο μέρες, η όποια μαγεία της φυλακής χανόταν…
Ταινίες
“Reservoir Dogs” (1992)
Η πρώτη του ταινία, το “Reservoir Dogs”, αν και δεν έγινε μεγάλη εμπορική επιτυχία, θεωρείται μέχρι σήμερα ως μία από τις σημαντικότερες «cult» ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Μπορεί να υπάρχει υπερβολική βία στο “Reservoir dogs”, απαλύνεται όμως από το χιούμορ, “Η βία στο σινεμά δεν αποτελεί πρόβλημα όταν κάνεις πλάκα μ’ αυτή”, ισχυρίζεται ο Ταραντίνο.
“Pulp Fiction” (1994)
Το 1994, ήταν έτος σταθμός για τον Ταραντίνο καθώς κυκλοφόρησε το “Pulp Fiction”. Προτάθηκε για επτά Όσκαρ, κερδίζοντας τελικά αυτό του καλύτερου σεναρίου. Με ένα εξαιρετικό καστ, μια έξυπνη ιστορία και μια ξεχωριστή σκηνοθετική πινελιά, η ταινία κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών και κυρίως καθιέρωσε το σκηνοθέτη στους πιο ενδιαφέροντες σκηνοθέτες του Χόλιγουντ. Εμφανίζεται και ο ίδιος με έναν μικρό ρόλο στην ταινία.
“Four Rooms” (1995)
Τέσσερις κωμικοτραγικές ιστορίες που διαδραματίζονται το βράδυ της Πρωτοχρονιάς σε ένα ξενοδοχείο, οι οποίες είναι σκηνοθετημένες από διαφορετικό σκηνοθέτη. Οι τίτλοι: The Missing Ingredient (Άλισον Άντερς), The Wrong Man (Αλεξάντερ Ρόκγουελ), The Misbehavers (Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ) και The Man from Hollywood (Κουέντιν Ταραντίνο). Όχι και από τις καλυτερες στιγμες του Ταραντινο, αλλα σιγουρα το καλυτερο και πιο ευχάριστο κομμάτι της ταινίας ήταν η ιστορία του.
“Jackie Brown” (1997)
O Ταραντίνο διασκεύασε το μυθιστόρημα «Rum Punch» του Ελμορ Λέοναρντ, διαμορφώνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο ειδικά για την Παμ Γκριρ, πρωταγωνίστρια “είδωλο” της δεκαετίας του ’70. Οι κριτικοί μίλησαν για την πιο ώριμη δουλειά του, αν και ο Σπάικ Λι την “έθαψε” καθώς θεώρησε πως ο Ταραντίνο υπερτόνισε τους μειωτικούς χαρακτηρισμούς για την αφρο-αμερικανική κοινότητα.
“Kill Bill: Vol.1” (2003) και “Kill Bil: Vol.2” (2004)
Η αρχική ιδέα για το “Kill Bill” γεννήθηκε σε μια κουβέντα που είχε με την Ούμα Θέρμαν στα γυρίσματα του “Pulp Fiction”. Tο 2000, σε ένα πάρτι, η Θέρμαν ρώτησε τον Ταραντίνο αν είχε κάνει καμιά πρόοδο και εκείνος της απάντησε πως ετοίμαζε κάτι και θα το είχε έτοιμο στα γενέθλια της, ως δώρο. Το “Kill Bill: Vol. 1” βγήκε στις αίθουσες το φθινόπωρο του 2003 και το δεύτερο μέρος του, “Kill Bill: Vol. 2”, κυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα (2004). Aμφότερες έσπασαν τα ταμεία…
“Inglourious Basterds” (2009)
Tο 2009, βγήκε τελικά στις αίθουσες το πολυαναμενόμενο “Inglorious Basterds”, με τις κριτικές να είναι ανάμεικτες. “Σέβομαι τις κριτικές, αλλά εγώ ξέρω περισσότερα για το σινεμά από τους περισσότερους ανθρώπους που γράφουν για μένα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά είμαι και καλύτερος συγγραφέας από τους περισσότερους που γράφουν για μένα” απάντησε ο σκηνοθέτης. Και μάλλον ήξερε όντως καλύτερα, καθώς η ταινία απέσπασε 8 Οσκαρικές υποψηφιότητες και έσπασε για άλλη μια φορά τα ταμεία!
“Django Unchained” (2012)
Στην επόμενη δουλειά του, ο θρίαμβος ήταν στο τσεπάκι του. Μιλάμε για το “Django Unchained”, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2012 για να δώσει στον Ταραντίνο άλλο ένα Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου! Ο σκηνοθέτης του “Pulp Fiction” και του “Kill Bill” δημιούργησε ένα μοναδικό γουέστερν με τον δικό του “πληθωρικό” τρόπο.
“The Hateful Eight” (2015)
Η όγδοη ταινία του ήταν ένα από τα πιο δύσκολα στοιχήματα της καριέρας του. Ο Κουέντιν Ταραντίνο πέτυχε κάτι εξαιρετικά δύσκολο: ένα τρίωρο πολιτικό γουέστερν, το οποίο μεταφέρει τη δράση από τους ανοιχτούς ορίζοντες στους τέσσερις τοίχους μιας καλύβας, παραμένοντας ωστόσο συναρπαστικό και πρωτότυπο.
“Once Upon A Time in Hollywwod”
Η πιο πρόσφατη ταινία του σκηνοθέτη, “Once Upon A Time in Hollywwod”, καταπιάνεται με το καλοκαίρι του 1969 στο Λος Άντζελες: το καλοκαίρι που η «οικογένεια» του Τσαρλς Μάνσον δολοφόνησε άγρια πέντε ανθρώπους, ανάμεσά τους την έγκυο Σάρον Τέιτ, την νέα ηθοποιό και σύζυγο του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι.
Οι ταινίες του Ταραντίνο είναι επικές ούτως ή άλλως, αλλά αυτή μοιάζει με μια πραγματική επιτυχία, δεδομένου του καταπληκτικού all-star cast. Ο ίδιος έχει πει ότι “είναι ίσως η πιο κοντινή στο “Pulp Fiction” που έχω κάνει».
Ο Ταραντίνο έχει δηλώσει πως αφού σκηνοθετήσει δέκα ταινίες θα αποσυρθεί και θα ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή. Μολονότι δεν έχει δημιουργήσει πολλές, έχει θεμελιώσει μια τρανή καριέρα.
“Ελπίζω, με τον τρόπο που ορίζω εγώ την επιτυχία, όταν ολοκληρώσω την καριέρα μου, να θεωρούμαι ως ένας εκ των καλύτερων σκηνοθετών που έζησαν ποτέ. Και πιο πέρα, ένας αξιόλογος καλλιτέχνης, όχι απλά σκηνοθέτης.”
– “Πάντα πίστευα πως τα soundtrack στις ταινίες μου πάνε καλά επειδή ουσιαστικά είναι το επαγγελματικό αντίστοιχο του να σου έφτιαχνα στο σπίτι μου μια συλλογή τραγουδιών σε κασέτα.”
– “Όταν οι άνθρωποι με ρωτάνε αν πήγα σε Σχολή Κινηματογράφου, τους λέω “όχι, πήγα στον κινηματογράφο”.”
– “Kλέβω (στοιχεία) από κάθε ταινία που έχει γυριστεί ποτέ.”
– “Ήμουν κάπως ενθουσιασμένος που θα πήγαινα για πρώτη φορά φυλακή και έμαθα μερικούς σπουδαίους διαλόγους (από εκεί μέσα).”
– “Η βία είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά πράγματα που μπορείς να παρακολουθήσεις.”
– “Αυτές οι CGI μ@λ@κίες είναι η χαριστική βολή στο σινεμά. Αν ήθελα όλες αυτές τις μ@λ@κίες των ηλεκτρονικών παιχνιδιών θα είχα χώσει το π**λί μου σε ένα Nintendo.”
– “Δεν πιστεύω στον ελιτισμό. Δεν θεωρώ πως το κοινό είναι αυτός ο χαζός άνθρωπος που είναι κατώτερός μου. Εγώ είμαι το κοινό.”
– “Ο Superman δεν έγινε Superman. Ο Superman γεννήθηκε Superman. Όταν ο Superman ξυπνά το πρωί, είναι ο Superman. Το alter ego του είναι ο Clark Kent. Η στολή του με το μεγάλο κόκκινο “S” ήταν η κουβέρτα με την οποία ήταν τυλιγμένος ως μωρό, όταν τον βρήκαν οι Kents. Αυτά είναι τα ρούχα του. Αυτά που φορά ο Kent – τα γυαλιά, το επαγγελματικό κοστούμι- αυτή είναι η στολή του. Αυτό είναι το κοστούμι που φορά ο Superman για να γίνει ένας από εμάς. Ο Clark Kent είναι το πώς μας βλέπει ο Superman. Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του Clark Kent. Είναι αδύναμος, είναι ανασφαλής για τον εαυτό του, είναι δειλός. Ο Clark Kent είναι η κριτική του Superman πάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.”
– “Τότε ξέρεις πως έχεις βρει κάποιον πραγματικά ξεχωριστό. Όταν απλά μπορείς να το βουλώσεις για ένα λεπτό και να μοιραστείτε άνετα τη σιωπή.”
– “Όλες μου οι ταινίες είναι επώδυνα προσωπικές.”
– “Το Los Angeles είναι τόσο μεγάλο που αν δεν μένεις στο Hollywood μπορεί κάλλιστα να είσαι από κάποιον άλλο πλανήτη.”
– “Για να γίνεις συγγραφέας το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα στυλό κι ένα κομμάτι χαρτί.”
– “Ως συγγραφέας απαιτώ το δικαίωμα να γράφω οποιονδήποτε χαρακτήρα στον κόσμο θέλω να γράψω. Απαιτώ το δικαίωμα να είμαι αυτός ο χαρακτήρας, απαιτώ το δικαίωμα να τον σκέφτομαι και απαιτώ το δικαίωμα να λέω την αλήθεια όπως τη βλέπω.”
– “Σίγουρα το Kill Bill είναι μια βίαιη ταινία. Αλλά είναι μια ταινία του Tαραντίνο. Δεν πας να δεις τους Metallica και να ζητήσεις από τους γ@μιόληδες να χαμηλώσουν τη μουσική.”
Κασετόφωνο
