Στα παιδικά του χρόνια, τις καθημερινές οικογενειακές στιγμές με τη σύντροφο και τα παιδιά του, στις φοβίες του, αλλά και στις τηλεοπτικές σειρές που βλέπει, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που παραχώρησε στη lifo.
Σε ερώτηση για το τι θυμάται πιο έντονα από τα παιδικά του χρόνια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει πως “από μικρό, τα καλοκαίρια, τα αδέλφια μου με έπαιρναν μαζί τους στις παρέες τους, στις συναυλίες και στα καλοκαιρινά κλαμπ. Κι εγώ τότε προσπαθούσα να φέρομαι σαν μεγάλος. Είχα άποψη για τα πράγματα. Επίσης, θυμάμαι πολύ έντονα τις μέρες που επέστρεφε ο πατέρας μου στο σπίτι από τη δουλειά, γιατί δούλευε ως μηχανικός στη περιφέρεια και έλειπε συχνά πολλές μέρες. Όταν ερχόταν, όμως, μου έκανε όλα τα χατίρια. Ήταν οι πιο ωραίες στιγμές”.
Μιλώντας για τα παιδιά του, λέει: “Δυστυχώς, όταν επιστρέφω το βράδυ δεν βλέπω ούτε τον Φοίβο ούτε τον Ορφέα. Επιστρέφω συνήθως μετά τις 11 και τα παιδιά κοιμούνται. Αλλά κάθε πρωί σηκώνομαι στις 7 και τους ξυπνάω. Παίζουμε, συζητάμε, ντυνόμαστε, τους φτιάχνω το πρωινό, πολλές φορές τους πηγαίνω στο σχολείο και μετά πηγαίνω στο γραφείο μου. Είναι οι πιο όμορφες στιγμές μέσα στη διάρκεια της μέρας μου. Σας διαβεβαιώνω ότι η ευθύνη να είσαι καλός πατέρας είναι το ίδιο βαριά και δύσκολη με την ευθύνη να είσαι καλός πρωθυπουργός”, ενώ αναφέρεται και στην Κάρμεν, το σκυλάκι που έκαναν δώρο-έκπληξη στα παιδιά τους.
Αποκαλύπτει ποιες τηλεοπτικές σειρές βλέπει όταν καταφέρνει να βρει λίγο χρόνο: “Τηλεοπτικές σειρές, ας είναι καλά το Netflix και το iΡad. Είδα όλο το ‘Casa de Papel’ στο αεροπλάνο και τα βράδια στο κρεβάτι, πριν κοιμηθώ. Έχω δει και μέρος από την ιταλική σειρά “Suburra”. Μετά ήρθε η προεκλογική περίοδος”, είπε γελώντας.
Ερωτηθείς για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος του, απαντά: “Δεν νομίζω ότι έχω φοβίες. Και, γενικά, όταν έχω τις ξεπερνάω εύκολα. Παλιότερα δεν αισθανόμουν τόσο άνετα στο αεροπλάνο. Τώρα είναι μια ρουτίνα, ακόμα και όταν οι καιρικές συνθήκες είναι δύσκολες παραμένω πολύ χαλαρός. Μικρός φοβόμουν πολύ τα φίδια. Τώρα τα απεχθάνομαι, αλλά δεν με τρομάζουν. Τρομάζω, όμως, στον σεισμό. Αυτό δεν το έχω ξεπεράσει. Ίσως γιατί, ευτυχώς, συμβαίνει σπάνια και δεν έχω εξασκηθεί ούτε και εξοικειωθεί μαζί του”, ενώ τέλος, σε ερώτηση για το τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή, αναφέρει: “Τις αξίες που κουβαλάς μέσα σου. Και την αγάπη στους ανθρώπους. Την αγάπη που παίρνεις και κυρίως την αγάπη που δίνεις στους ανθρώπους. Γιατί σε αυτήν τη ζωή, ό,τι δίνεις, παίρνεις”.
