Για τα παιδικά του χρόνια, τα πρώτα του βήματα, στον Φιλαθλητικό, τον πατέρα του που έχασε, αλλά και τους παίκτες που είχε πρότυπα όταν ήταν μικρός, μίλησε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα «El Pais».
Αναλυτικά η συνέντευξή του:
-Φανταζόσουν ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα θριάμβευες στο μπάσκετ;
Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να το πω ξεκάθαρα. Μπορώ να πω μόνο πως ότι κι αν έκανα, θα αφοσιωνόμουν 100%. Βάζω πολύ πάθος σε όσα κάνω. Για παράδειγμα, αν ήμουν φύλακας, θα προσπαθούσα να είμαι ο καλύτερος φύλακας. Με τη βοήθεια του Θεού, έπαιξα μπάσκετ.
-Ποια είναι η άποψή σου για τη στάση που κρατά η Ευρώπη απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες;
Είναι μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη. Αυτός είναι και ο λόγος που προσπαθώ να βοηθήσω με κάποιες δράσεις (όπως αυτές μέσω του ιδρύματος Αντετοκούνμπο). Είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί η κατάσταση, είναι δύσκολο για τους μετανάστες ειδικά όταν δεν έχουν χαρτιά, διαβατήριο και διατρέχουν τον κίνδυνο της απέλασης.
-Αυτό συνέβη και σε εσένα;
Όταν ήμασταν παιδιά, οι φίλοι μας είχαν όλοι χαρτιά. Δεν καταλαβαίναμε τι συνέβαινε. Ρωτούσαμε τους γονείς για ποιο λόγο εμείς δεν έχουμε τίποτα, κανένα έγγραφο, ούτε διαβατήριο. Για ποιο λόγο εμείς δεν μπορούσαμε τα ταξιδέψουμε. Δεν μπορούσαν να μας εξηγήσουν. Δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ψηφίσουν ούτε να εκφράσουν την άποψή τους. Είναι απίστευτο. Δόξα τω Θεό, συναντήσαμε ανθρώπους οι οποίοι μας βοήθησαν να ζήσουμε σε καλύτερες συνθήκες. Σιγά σιγά, στην Ελλάδα τουλάχιστον, άρχισαν να δίνονται ευκαιρίες σε ανθρώπους σαν εμάς. Είναι δύσκολο πρόβλημα, δεν υπάρχει εύκολη λύση. Ελπίσω όλοι οι μετανάστες στην Ευρώπη να έχουν την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή.
-Ποια ήταν η συμβουλή που σας έδιναν οι γονείς σας;
Μας δίδαξαν να μην μισούμε, ακόμα κι αν υπήρχαν άνθρωποι που μιλούσαν αρνητικά για εμάς. Δεν θα αρνηθώ πως στην Ελλάδα υπάρχει πολύς ρατσισμός. Ωστόσο, υπήρξαν γύρω μας και άνθρωποι που μας βοήθησαν. Στην Ελλάδα οι μαύροι δεν είναι πολλοί, στο σχολείο ήμασταν μόνο εμείς. Ήμασταν διαφορετικοί, αλλά δεν μας ένοιαζε. Είχαμε πολλούς φίλους λευκούς. Μας βοήθησαν να αντιμετωπίσουμε τον ρατσισμό. Πριν από έξι χρόνια φοβόμουν να βγω από το σπίτι για να μη με απελάσουν. Ευτυχώς τα πράγματα είναι καλύτερα. Σήμερα τα παιδιά έχουν ελπίδα.
-Πως νιώθεις όταν γυρίζεις στην Αθήνα και στο ταπεινό γήπεδο του Φιλαθλητικού όπου άρχισες να ξεχωρίζεις;
Χαίρομαι να επιστρέφω εκεί που άρχισαν όλα, να επιστρέφω στην πόλη αυτό που έκαναν για εμένα. Χαίρομαι να γυρίζω στην Ελλάδα. Εκεί είμαι ένας κανονικός άνθρωπος, όχι ένας σταρ.
-Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που θα ήθελε να πετύχει όπως εσύ;
Να είναι ο εαυτός του, να σηκώνεται κάθε πρωί για να πετύχει το ακατόρθωτο. Κι αν κάποιος τον βλέπει διαφορετικό, να μην το εκλαμβάνει ως αρνητικό. Είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός. Εγώ είμαι έτσι σε όλη τη ζωή μου. Πήγαινα σε ένα σχολείο με 350 παιδιά και ήμουν ο μοναδικός με διαφορετικό χρώμα δέρματος.
-Σου αρέσει να σε αποκαλούν Greak Freak;
Είναι ένα παρατσούκλι που με χαροποιεί.
-Ήσουν ο MVP της σεζόν και αρχηγός στο All Star Game. Νιώθεις ότι είσαι ο καλύτερος;
Όχι, όχι, δεν αισθάνομαι ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Έχω αρκετή δουλειά μπροστά μου. Είμαι τυχερός που βρίσκομαι δίπλα στον Πολ Τζορτζ, στον Τζέιμς Χάρντεν, στον ΛεΜπρον Τζέιμς ή στον Κέβιν Ντουράντ. Υπάρχει, όμως, μακρύς δρόμος για να βελτιωθώ. Δεν αισθάνομαι ότι είμαι στο τοπ μου. Αυτό είναι το επόμενο βήμα και να παλέψω για να το πετύχω. Πρέπει να είσαι επίμονος. Όλοι οι μεγάλοι έχουν αυτή τη νοοτροπία. Πρέπει να βελτιώσω το σουτ μου και να είμαι καλύτερος ηγέτης για να φτάσω στο επίπεδο που βρίσκονται αυτοί οι τύποι.
-Μπορείτε να παλέψετε για τον τίτλο κόντρα σε ομάδες όπως οι Λέικερς που έχει παίκτες όπως ο ΛεΜπρον Τζέιμς, ο Άντονι Ντέιβις και θέλουν και τον Καουάι Λέοναρντ;
Δεν θα πω ότι είναι αδύνατο, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Με αυτούς τους παίκτες αυξάνονται οι πιθανότητες να πάρεις το πρωτάθλημα. Για να πάρει τον τίτλο το Μιλγουόκι θα πρέπει να φτιάξει ομάδα γύρω από τον προπονητή. Αν θέλεις να φτιάξεις ομάδα για πολλά χρόνια δεν αρκούν δύο σούπερ σταρ, πρέπει να φτιάξεις μια ομάδα όπως έκανε το Σαν Αντόνιο, που θα φτάσει σε σημείο να διεκδικεί το πρωτάθλημα.
-Θα γυρίσεις στην εθνική ομάδα της Ελλάδας;
Πριν από δύο χρόνια δεν κατάφερα να πάω λόγω τραυματισμού. Θέλω να κερδίσω κάτι, αλλά χρειάζεται μια διαδικασία. Θα παλέψω για να κατακτήσουμε κάτι, να πάρουμε ένα μετάλλιο, να πετύχουμε τους στόχους μας.
-Ποιος ήταν η έμπνευσή σου;
Η μητέρα μου. Με βοήθησε να προσδιορίσω το μέλλον μου και να πετύχω. Ήμασταν πέντε αδέρφια. Δεν ήταν εύκολο για εκείνη. Είναι σκληρή, αυστηρή, δυνατή. Θέλω να γίνω καλύτερος για τη μητέρα μου. Θαυμάζω πολλούς Έλληνες παίκτες, που ήταν η έμπνευσή μου: τον Σχορτσιανίτη, ο οποίος ήταν πολύ κοντά σε εμένα και στην οικογένειά μου, τον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη.
-Η πλειοψηφία των παιδιών από την Αφρική θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές. Εσύ πως διάλεξες το μπάσκετ;
Χάρη στον αδερφό μου τον Θανάση, που είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος. Μου είπε ότι στο μπάσκετ θα είχα περισσότερες ευκαιρίες διότι ήμουν πιο ψηλός και πιο δυνατός από πολλούς. Παίζαμε ποδόσφαιρο και φανταζόμασταν ότι ήμασταν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Περάσαμε δύο χρόνια προσαρμογής στο μπάσκετ και στον τρίτο χρόνο ξέραμε ότι αυτό ήταν για εμας. Στα 18 καταλάβαμε ότι μπορούσαμε να είμαστε καλοί. Αλλά να παίξω στο ΝΒΑ, να είμαι MVP... Όταν έβλεπα ότι μπορούσα να ανταγωνιστώ με τον αδερφό μου που ήταν μεγαλύτερος, κατάλαβα ότι θα μπορούσα να ανταγωνιστώ οποιονδήποτε.
-Πως κατάφερες να φτάσεις στην επιτυχία προερχόμενος από μια τόσο ταπεινή οικογένεια;
Ήταν μια δύσκολη μάχη, αλλά τα κατάφερα επειδή είχα αυτή τη φιλοδοξία. Και θέλω περισσότερα. Ήμουν φτωχός, αλλά αγαπούσα αυτό που έκανα. Αυτό ήταν το κίνητρό μου για να φτάσω εκεί που ήθελα.
-Συγκινήθηκες όταν έλαβες το βραβείο του MVP.
Δεν κλαίω ποτέ. Το έκανα μόνο όταν έχασα τον πατέρα μου. Όταν ανέβηκα στη σκηνή και είδα τη χαρά στα πρόσωπα των δικών μου ανθρώπων ήταν σαν να πέρασε όλη η ζωή μου μπροστά στα μάτια μου σε λίγα δευτερόλεπτα. Και δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.
Πηγή: filathlos.gr
