Παρακολουθώντας το μπαράζ βαρύγδουπων δημοσιευμάτων για απόρθητα κάστρα, πολύχρωμους νομούς μου προκαλούνται συναισθήματα απογοήτευσης.
Αλήθεια πόσο ελκυστικό είναι για ένα ψηφοφόρο να ακούει το 2019 αναφορές για “καστρολογίες” και “χρωματολογίες” από τα πολιτικά πρόσωπα της Αχαΐας;
Πόσο θα μπορούσε να συγκινήσει αυτούς που καθημερινάβιώνουν την αγωνία της οικονομικής ανασφάλειας και της επαγγελματικής αβεβαιότητας;
Κάποιον που η κρίση τον έχει κάνει ήδη επιφυλακτικό με τους πολιτικούς;
Πόση αλήθεια αντέχουμε;
Αυτοί που μιλούν για ροζ κάστρα αναλογίζονται ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης είναι η βασική παράμετρος που η ΝΔ συγκεντρώνει βάσιμες ελπίδες να καταγράψει το μεγαλύτερο ποσοστό στις εκλογές μετά την Μεταπολίτευση;
Οι “παραδοσιακά” προοδευτικοί πολίτες με τα κατά γενική ομολογία αντιδεξια αντανακλαστικά, οι οποίοι ξεγελάστηκαν από τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και ήρθαν αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα σπεύδουν να στηρίξουν τον φιλελεύθερο ΚΥΡΙΑΚΟ;
Όχι, απλά θέλουν να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ χτες αν γίνεται…..
Η γαλάζια αλαζονεία πηγάζει από την ροζ αδυναμία μόνο που για μια ακόμη φορά η Αχαΐα τείνει να μείνει το πολύχρωμο λάφυρο.
Υπάρχει ωστόσο θυμικό και παρακαταθήκη. Η ιδιαιτερότητα της περιοχής μας με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα τα οποία συμπορεύτηκαν διαχρονικά απέναντι στην συντήρηση.
Οφείλει να εκφραστεί αυτή η δυναμική και πρέπει. Προσωπικά πιστεύω και ελπίζω με προοδευτικό πρόσημο.
Το «Προοδευτικό» όμως αυτή τη φορά με γνώμονα το αποτέλεσμα.
Καλώς ή κακώς στο τέλος πάντα μένει το αποτέλεσμα.
Οι παλιότεροι έχουν ζήσει προοδευτικές και ουσιαστικές τομές στην ελληνική κοινωνία, οφείλουν να προβληματιστούν και οι νεότεροι ψηφοφόροι.
Αλλιώς θα βασιλέψει για άλλη μια φορά ο λαϊκισμός σε διαφορετικό μοτίβο.
