Μια από τις πλέον ιδιότυπες περιπτώσεις υποψηφίων στις προσεχείς δημοτικές εκλογές στην Πάτρα είναι του κ. Γρηγόρη Αλεξόπουλου.
Που έγκειται η ιδιοτυπία;
Κατ’ αρχήν, στη συστηματική απόκρυψη της πολιτικής του ταυτότητας και της κομματικής του διαδρομής. Ο κ. Αλεξόπουλος υπήρξε σε όλη του τη ζωή εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ, πολιτεύτηκε στον τ. Δήμο Ωλενίας με χρίσματα του ΠΑΣΟΚ και έως πρόσφατα ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΙΝΑΛ.
Προφανώς δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στην ιδεολογική καταγωγή του καθενός και για όλους μας ισχύει το ίδιο. Εν τούτοις, αφότου ο κ. Αλεξόπουλος αποφάσισε να διεκδικήσει το αξίωμα του Δημάρχου Πατρέων αποσιώπησε αυτήν την ιδιότητα και διαδρομή,έκρυψε δηλαδή το πολιτικό του προφίλ, επιχειρώντας να “ψαρέψει” σε θολά νερά απευθυνόμενος σε ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων και κυρίως της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι αυτονόητο ότι ο καθένας μας αποδεικνύει τις προθέσεις του όχι μόνο με τις εξαγγελίες που κάνει, αλλά και μέσα από τη μέχρι τώρα στάση του και διαδρομή του. Εάν δηλαδήκαθένας εξ ημών αποτελεί το δείγμα εκείνου του συμπολίτη που οι απόψεις και θέσεις του αποτελούν απόσταγμα ενός προσωπικού αγώνα για επαγγελματική, επιστημονική και κοινωνική καταξίωση ή αν αντίθετα μιλάμε για επιτεύγματα στο πλαίσιο του παλαιού πελατειακού κομματικού κράτους
Σε μια τέτοια περίπτωση, θα έχουμε να κάνουμε με την κλασσική αποτυχημένη συνταγή του επαγγελματία πολιτικού και ο κ. Αλεξόπουλος, Δήμαρχος Ωλενίας σε ηλικία 31 χρόνων με τις κομματικές ευλογίες,μετέπειταΑντιπεριφερειάρχηςΑχαΐας, (χωρίς σταυρό) και πάλι με τις ίδιες ευλογίες, αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει. Αυτό ακριβώς είναι που η πόλη μας «πλήρωσε» ακριβά τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι λοιπόν προφανές, πως η διαδρομή του καθενός και το τι πέτυχε στο πέρασμα του χρόνου χωρίς δεκανίκια, αποτελούν σοβαρό μέτρο σύγκρισης, ειδικά όταν μιλάμε για μια τοπική κοινωνία που δεν ελπίζει για το μέλλον της σε τίποτα άλλο, παρά σε έμπειρα και στα ικανά και καταξιωμένα μέλη της.
