Αρκετές φορές στην μέχρι τώρα ενασχόλησή μου με τα κοινά και κυρίως μετά την εκλογή μου ως δημοτικός σύμβουλος στην Πάτρα, βρέθηκα αντιμέτωπος με το εξής ερώτημα, ακόμα και από φίλους ή γνωστούς: «Τι θέλεις εσύ, ένας εκπαιδευτικός, να ασχολείσαι με την πολιτική και τις δημοτικές εκλογές;»
Και η απάντηση ήταν πάντα απλή: «Αν όχι εγώ, τότε ποιος; Ο εκπαιδευτικός έχει χρέος, εκτός από μεταφορέας γνώσεων, να αποτελεί και παράδειγμα ζωής για τους μαθητές του. Εάν εγώ μιλάω στα παιδιά για την αξία του ενεργού πολίτη και της συμμετοχής στα κοινά, αλλά παραμένω ένας ιδιώτης, τότε πόσο καλός δάσκαλος, είμαι;»
Ασφαλώς, ο ρόλος του ενεργού πολίτη είναι πολυδιάστατος και δεν αφορά μόνο την εμπλοκή με τα δημοτικά πράγματα και την συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές.
Όμως, ο καθένας επιλέγει το μετερίζι του…
Και προσωπικά, επέλεξα ένα μετερίζι που πιστεύω ότι έχει άμεση απήχηση στην τοπική κοινωνία και αποτελεί το πρώτο και πιο βασικό κύτταρο της δημοκρατίας μας.
Από αυτό το μετερίζι, υπηρετώ τον ρόλο του ενεργού πολίτη, αλλά και του εκπαιδευτικού που φέρω με τιμή και περηφάνια.
Φυσικά, δεν είμαι ο μόνος εκπαιδευτικός που μετέχει στα κοινά. Και ειλικρινά αποτελεί χαρά μου η συμμετοχή τόσων εκπαιδευτικών στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ανεξάρτητα παράταξης και ιδεολογικής καταγωγής.
Ούτε και θα ισχυριστώ ποτέ ότι η τοπική εκπαιδευτική κοινότητα δεν απαρτίζεται από ενεργούς πολίτες. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! Και αυτό αποτελεί μία ακόμα αιτία της περηφάνιας μου. Κάθε δράση που εξελίσσεται στην Πάτρα και στην οποία εμπλέκονται σχολεία και μαθητές, στηρίζεται και οργανώνεται από την πολύ δραστήρια και ενεργή κοινότητα εκπαιδευτικών που υπάρχει στην πόλη και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ζωντάνιας της και τελικά του πιο ελπιδοφόρου μέλλοντός της.
Η συμμετοχή μου εκ νέου στις δημοτικές εκλογές, εντάσσεται σε αυτό το μεγάλο «κύμα», που επιθυμώ να ενισχυθεί και να βοηθηθεί ακόμα περισσότερο. Γιατί όπου υπάρχει παιδί, υπάρχει και ελπίδα!
Και γιατί, δεν θέλω ποτέ μετά από χρόνια να μου πει κανείς: «Δάσκαλε που δίδασκες…»
