Σε ανακοίνωσή της η Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαϊας επισημαίνει τους κινδύνους που εγκυμονούν με την απόφαση της διοίκησης του ΠΠΝΠ να νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ διασωληνωμένοι ασθενείς!
Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση αναφέρεται οτι:
Το Δ.Σ του ΠΓΝΠ κατά πλειοψηφία προχώρησε σε μια επικίνδυνη για την υγεία των διασωληνωμένων ασθενών απόφαση ( αριθ. 07/06-02-2019 / Διάφορα θέματα) ύστερα από τις σχετικές εισηγήσεις του διευθυντή ΜΕΘ-Αναισθησιολογίας, της επιστ.υπεύθυνης ΜΕΘ και του διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή οι διασωληνωμένοι ασθενείς– λόγω έλλειψης κρεβατιών στη ΜΕΘ- θα νοσηλεύονται εφεξής σε «ειδικά διαμορφωμένους» θαλάμους στις κλινικές με παρακολούθηση από το αντίστοιχο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό. Αποτελεί ουσιαστικά την εξειδίκευση της απόφασης του ΚΕΣΥ( αρ.18 της 251ης ) σχετικά με τη διαχείριση των διασωληνωμένων περιστατικών.
Είχε προηγηθεί η πρόταση του Διευθυντή ΜΕΘ-Αναισθησιολογίας που από 01/12/18 άλλαζε το καθεστώς διαχείρισης των διασωληνωμένων ασθενών, στην οποία είχαμε αντιταχθεί ως Δ.Σ της Ε.Ι.Ν.Α με έγγραφο που είχαμε αποστείλει στη Διοίκηση, στο Διευθυντή Ιατρικής Υπηρεσίας και το Επιστημον.Συμβούλιο του Νοσοκομείου(ΑΠ.Ε.Ι.Ν.Α 39.2018-11/12/2018). Ζητήσαμε τότε να αποσυρθεί αυτή η οδηγία γιατί είναι σαφές ότι οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις τόσο για τους ίδιους τους ασθενείς όσο και για το -μη εξειδικευμένο- προσωπικό, γιατρούς και νοσηλευτές που καλούνταν σε περιβάλλον εκτός ΜΕΘ να παρακολουθήσουν βαρύτατα περιστατικά.
Να θυμίσουμε ότι το περασμένο καλοκαίρι είχε προκληθεί αδιέξοδο που οδήγησε στην αναστολή των χειρουργείων λόγω κορεσμού της ανάνηψης και της αναζωογόνησης των ΤΕΠ από διασωληνωμένους ασθενείς. Τότε, η Διοίκηση και η ΥΠΕ έλαβαν την απόφαση για άνοιγμα 6 νέων κλινών ΜΕΘ με το απαραίτητο προσωπικό και εξοπλισμό. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας δεσμεύτηκε μάλιστα για έκτακτη κρατική επιχορήγηση 300.000 ευρώ, όμως ακόμα δεν υπάρχει καμιά εικόνα και κανένα χρονοδιάγραμμα για την πορεία υλοποίησης των παραπάνω. Ακόμα περιμένουμε..
Το ΠΓΝΠ, λόγω της υπολειτουργίας των ΜΕΘ της περιφέρειας (Πύργος, Κόρινθος, νησιά κτλ) και λόγω συγκέντρωσης λειτουργίας εξειδικευμένων κλινικών καταλήγει να επιφορτίζεται με μεγάλο όγκο περιστατικών, φαινόμενο που έχει επιταθεί τα τελευταία χρόνια. Αντί λοιπόν να αυξηθεί το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης και η ενίσχυση με προσωπικό για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες, γίνεται ακριβώς το αντίθετο. Αποτέλεσμα, η εντατικοποίηση της εργασίας του υπάρχοντος προσωπικού εις βάρος της υγείας των ασθενών.
Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ το 10% των συνολικών νοσοκομειακών κλινών ενός νοσοκομείου, απαιτείται να είναι ειδικές μονάδεις( ΜΕΘ,ΜΕΜ,ΜΕΝ,Μονάδα εγκαυμάτων κτλ). Οι ανάγκες, λοιπόν, της χώρας μας σύμφωνα με το παραπάνω είναι τουλάχιστον 3500 δημόσιες κλίνες ΜΕΘ. Σήμερα υπάρχουν μόνο 750 δημόσια κρεβάτια ΜΕΘ και λειτουργούν τα 560, ενώ εξοπλισμό έχουν τα 650. Δηλαδή, το 25% των υπαρχουσών κλινών ΜΕΘ παραμένουν σταθερά κλειστά. Η Μνημονιακή πολιτική και η Μεταμνημονιακή ασφυξία των ματωμένων πρωτογενών πλεονασμάτων απαγορεύουν την ενίσχυση της Δημόσιας Περίθαλψης και ειδικά του πιο ευαίσθητου και αναγκαίου τομέα της. Το υπαρκτό πρόβλημα της έλλειψης κλινών ΜΕΘ, αναγκαίου εξειδικευμένου ιατρικού, νοσηλευτικού προσωπικού , αποτέλεσμα της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης για την υγεία, συντηρείται και επιδεινώνεται. Οι ανάγκες των ασθενών μπαίνουν στο ζύγι του κόστους με τις γνωστές συνέπειες.
Και πριν αλλέκτωρ φωνήσαι, ανακαλύπτεται η εκ των ενόντων «λύση» της δημιουργίας μικρής ΜΕΘ στην Παθολογική που θα λειτουργεί με γιατρούς και προσωπικό της κλινικής. Και αρχίζει η προσπάθεια από τη μεριά της Διοίκησης του ΠΓΝΠ για να γίνει αποδεκτή αυτή η απαράδεκτη ιατρικά και δεοντολογικά πρόθεση. Μετακυλίει έτσι την ευθύνη του κράτους, του Υπουργείου Υγείας και τη δική της που παραμένουν κλειστά τα κρεβάτια της ΜΕΘ, στις πλάτες του ήδη ανεπαρκούς προσωπικού.
Είναι σαφές ότι οι συγκεκριμένοι ασθενείς χρήζουν αυξημένης φροντίδας και εντατικής θεραπείας από εξειδικευμένους γιατρούς και νοσηλευτές σε κατάλληλες συνθήκες και όχι σε κοινούς θαλάμους νοσηλείας (συνθήκες αντισηψίας,καταρτισμένο προσωπικό, εξειδικευμένος ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός-συνεχής σύνθετη παρακολούθηση). Η παρακολούθησή τους από μη εξειδικευμένο προσωπικό μόνο υποβάθμιση της παρεχόμενης ιατρικής φροντίδας μπορεί να επιφέρει. Τα στοιχεία και η εμπειρία είναι αμείλικτα. Η θνητότητα των ασθενών που χρήζουν νοσηλείας στη ΜΕΘ και νοσηλεύονται εκτός ΜΕΘ αγγίζει το 40% ,σε σύγκριση με το 20% όσων νοσηλεύονται στη ΜΕΘ.
Σαφώς και η προηγούμενη κατάσταση ήταν επίσης απαράδεκτη. Σε αρκετές περιπτώσεις οι ασθενείς νοσηλεύονται, υποχρεωτικά από τις συνθήκες, σε τμήματα όπως η Ανάνηψη του Χειρουργείου και η Αναζωογόνηση στο ΤΕΠ ή οι κοινοί θάλαμοι νοσηλείας των κλινικών ( με αποτέλεσμα το μπλοκάρισμα των χειρουργείων και την αντιμετώπιση και διακίνηση των επειγόντων περιστατικών) , ωστόσο λύση δεν αποτελεί η μετακύλιση των κενών και των ελλείψεων από το ένα τμήμα στο άλλο και εν τέλει στους ίδιους τους ασθενείς. Όπως λύση δεν αποτέλεσε και η μετακίνηση προσωπικού από άλλες κλινικές για την αποσυμφόρηση της Ανάνηψης και της Αναζωογόνησης τον περασμένο Μάιο, μεταθέτοντας το πρόβλημα.
Η μόνη ριζική και συνάμα εφικτή λύση είναι η ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΠΡΟΣΘΕΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ στο ΠΓΝΠ για να υπάρξουν προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, προμήθεια κατάλληλου εξοπλισμού για την πλήρη λειτουργία 6 πρόσθετων κλινών ΜΕΘ, πλάι στις υπάρχουσες. Ένα χρόνο μετά, σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται η πορεία υλοποίησης της σχετικής υπουργικής δέσμευσης; Πού ακριβώς σκαλώνει και καθυστερεί; Πότε ακριβώς θα αρχίσουν να λειτουργούν τα 6 πρόσθετα κρεβάτια της ΜΕΘ; Επίσης, η επιτάχυνση της διαδικασίας στελέχωσης του ΤΕΠ –η οποία καθυστερεί αδικιολόγητα- με το προβλεπόμενο προσωπικό θα έδινε ανάσα στη συνολική λειτουργία του νοσοκομείου. Όλες οι υπόλοιπες προτάσεις δεν είναι λύσεις, απλά ανακυκλώνουν και κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί, με κόστος ανθρώπινες ζωές.
Αν οι μνημονιακές δεσμεύσεις (από τα μνημόνια που έφυγαν, εννοείται) δεν επιτρέπουν την πρόσληψη αυτών των εργαζομένων, να πάρουν την ευθύνη και να το πουν κι όχι να τη μεταθέτουν σε δομές και προσωπικό που δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθούν.
Στην παραπάνω κατεύθυνση καλούμε όλους τους συναδέλφους να παλέψουν, από κοινού με τους υπόλοιπους εργαζόμενους του Νοσοκομείου και το Σωματείο τους.
Ως τότε, καλούμε τη Διοίκηση να πάρει πίσω την απόφασή της .
Η ηγεσία της 6η ΥΠΕ και το Υπουργείο Υγείας πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
