Η σημαντικότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ως πυλώνας για την ανάπτυξη της οικονομίας και της απασχόλησης είναι αδιαμφισβήτητη. Αν και αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων και προσφέρουν στη δημιουργία τόσο απασχόλησης όσο και προστιθέμενης αξίας στην κοινωνία, η συγκυρία της κρίσης θέτει μια σειρά από προτεραιότητες, με κυρίαρχη αυτή που αφορά το ανθρώπινο κεφάλαιο των ΜμΕ.
Οι τυπικές δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού των ελληνικών ΜμΕ φαίνεται να υστερούν σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Σε σημαντικό βαθμό αυτή η υστέρηση αποδίδεται και στην μικρότερη σε σύγκριση με τους αντίστοιχους Ευρωπαϊκούς μέσους όρους συμμετοχής των εργαζομένων σε διαδικασίες εκπαίδευσης και κατάρτισης τόσο σε όρους αριθμού καταρτιζόμενων όσο και σε διάρκεια κατάρτισης. Η ανάπτυξη των γνώσεων και δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανάπτυξη των ΜμΕ και της εθνικής οικονομίας μέσω της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, ειδικά στην περίοδο της κρίσης.
Σε αυτή την κατεύθυνση οι διαδικασίες κατάρτισης εντάσσονται στα πλαίσια αναπτυξιακού μοντέλου έντασης γνώσης και καινοτομίας και όχι μοντέλου που προσανατολίζεται στην ανταγωνιστικότητα κόστους με κύριο κέντρο βάρος το κόστος εργασίας.
Το σημαντικό έλλειμμα στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες στην Ελλάδα και η παράλληλη ανεκμετάλλευτη δυναμική ως προς την εξειδίκευση του εργατικού δυναμικού, έχουν μέχρι και σήμερα σοβαρό αντίκτυπο σε όρους ανταγωνιστικότητας, παραγωγικότητας και καινοτομίας στις ΜμΕ, στους άξονες δηλαδή ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής οικονομίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση πολιτικών ενίσχυσης των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού των ΜμΕ καθίσταται από την μια ιδιαίτερα δύσκολη και από την άλλη σημαντική. Η ιδιαιτερότητα της ενίσχυσης των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, προκύπτει από τους υψηλούς δείκτες ανεργίας, την σημαντικότατη αρνητική εξέλιξη της κλαδικής δυναμικής των ΜμΕ την τελευταία εξαετία και από την δραματική μείωση της Ακαθάριστης Αξίας παραγωγής τους που υπερβαίνει τα αντίστοιχα ποσοστά μείωσης του ΑΕΠ της χώρας.
Κατά συνέπεια είναι επιτακτική ανάγκη, ο σχεδιασμός εκπαιδευτικών προγραμμάτων, που θα παρέχουν τη δυνατότητα για στοχευμένες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις, ενώ από την άλλη, θα διοχετεύουν στην αγορά καταρτισμένο προσωπικό σύμφωνα αφενός με το παραγωγικό προφίλ των επιχειρήσεων.
