Η είδηση είναι αποκαρδιωτική και χτυπάει κατευθείαν στο… στέρνο όποιον έχει και την ελάχιστη κοινωνική ευαισθησία.
Η Πάτρα μας έχει 30.000 άνεργους και, 300 οικογένειες δεν έχουν σήμερα ρεύμα στο σπίτι τους και άλλες 10.000 (!) κινδυνεύουν να πάθουν το ίδιο.
Τι αναδεικνύεται ουσιαστικά; Ότι η πόλη βουλιάζει. Μέσα στην καταιγίδα των μνημονιακών χρόνων έχασε κάθε ανάχωμα προστασίας και «πλημμύρισε» στη μιζέρια, την ανέχεια και την απόγνωση.
Βρέθηκε στο χειρότερο δυνατό σημείο που θα μπορούσε να βρεθεί, σε χειρότερο σημείο από άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας που κατάφεραν να περιορίσουν τις ζημιές.
Πόλεις χωρίς τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Αχαϊκής Πρωτεύουσας, με βουνό, θάλασσα, εγγύτητα στην εθνική πρωτεύουσα, πύλη προς την Ιταλία, κοντά σε καλοκαιρινούς και χειμερινούς προορισμούς, αρχαιολογικούς χώρους και ένα αξιοθαύμαστο Μουσείο που δυστυχώς «αραχνιάζει», με το διεθνώς αναγνωρισμένο καρναβάλι, με πόλο έλξης για θρησκευτικό τουρισμό τον εμβληματικό Ι.Ν. του Αγίου Ανδρέου, με ένα Πανεπιστήμιο με διεθνή ακτινοβολία και τόσα άλλα.
Δυστυχώς η πόλη παρέμεινε στη λογική της μίζερης διαχείρισης και της αναζήτησης «ελεημοσύνης» από το κεντρικό κράτος. Και βέβαια η διεκδίκηση είναι καλή, αρκεί να μην είναι η μόνη πολιτική σου.
Αν απουσιάζει το όραμα, οι πρωτοβουλίες και το αναπτυξιακό σχέδιο, που φέρνει και θέσεις εργασίας, τότε τα πράγματα θα γίνουν πιο δύσκολα και οι διαπιστώσεις θα γίνονται όλο και πιο τραγικές. Κάθε φορά οι άνεργοι θα είναι περισσότεροι και στο τέλος η μόνη διεκδίκησή για την πόλη θα είναι η ένταξη στο ΚΕΑ, (αν υπάρχει κι αυτό) και η… παράκληση να μην κόβουν το ρεύμα σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν.
