Η μακρά πορεία της εξόδου της Ελλάδας από την οικονομική κρίση δεν απαιτεί μόνο οικονομικές αλλά και θεσμικές υπερβάσεις. Πολλές θεσμικές στρεβλώσεις εμποδίζουν τη δημιουργικότητα των Ελλήνων ιδιωτών και των ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς και το επιχειρηματικό ενδιαφέρον ξένων επενδυτών να βρουν ένα πρόσφορο έδαφος όπου η οικονομία θα προσφέρει δυνατότητες ευημερίας. Τυπικό τέτοιο ανάχωμα θεωρείται η γραφειοκρατία. Μια διάσταση της γραφειοκρατίας, αποτελούν η πολυνομία και η κακονομία. Αυτές οι δύο αιτίες ανακόπτουν την οικονομική ανάπτυξη τόσο άμεσα, όσο και έμμεσα, μέσω δηλαδή της διόγκωσης της γραφειοκρατίας την οποία προκαλούν.
Χαρακτηριστικά, ο πολύ μεγάλος αριθμός νόμων, ο οποίος ρυθμίζει την ίδρυση, λειτουργία, επέκταση, διαφοροποίηση και παύση λειτουργίας των επιχειρήσεων, καθώς και τις μεταξύ τους σχέσεις και τις σχέσεις τους με το κράτος, αποτελεί σαφές αντικίνητρο για έλληνες και ξένους, νέους και έμπειρους, μικρούς και μεγάλους επιχειρηματίες. Τέτοια δυσμενή επίπτωση έχει επιπρόσθετα και η κακονομία, όπως, για παράδειγμα, όταν διαπιστώνεται διαδοχική σειρά από αντικρουόμενες και ασαφείς διατάξεις νόμων, Προεδρικών ∆ιαταγμάτων, Υπουργικών Αποφάσεων και εγκυκλίων στο ίδιο αντικείμενο που ρυθμίζει η διοίκηση.
Οι περισσότερες του αναγκαίου ρυθμίσεις δεν δημιουργούν περισσότερη αλλά λιγότερη νομική ασφάλεια και δεν προστατεύουν, αλλά υπονομεύουν την οικονομική ανάπτυξη. Μέρος του προβλήματος οφείλεται, αφενός στη χαμηλή διοικητική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης, αφετέρου στην έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ δημόσιας διοίκησης και πολιτικής εξουσίας, δηλαδή των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Τόσο η βελτίωση της διοικητικής ικανότητας όσο και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ διοικητικών υφισταμένων και των πολιτικών προϊσταμένων τους (υπουργών, υφυπουργών, γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων) απαιτούν μακροχρόνιες, συστηματικές και συνδυασμένες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες, φέρουν ελάχιστο ή μηδαμινό κόστος και ανταποκρίνονται στην εξής τριπλή λογική:
• ενίσχυσης του κοινοβουλευτισμού, χωρίς όμως αυτός να καθίσταται ανεξέλεγκτος,
• απελευθέρωσης των δημιουργικών δυνάμεων της χώρας, με την έννοια της παροχής προς αυτές ενός λιτότερου και ποιοτικότερου από το σημερινό νομοθετικού πλαισίου, και
• βελτίωσης των σχέσεων κράτους-πολίτη, με την έννοια της υπηρέτησης ενός οράματος δημιουργίας διαφανέστερου και πιο κατανοητού νομοθετικού πλαισίου, εντός του οποίου ο πολίτης δεν θα δυσανασχετεί, αλλά θα επιθυμεί, τουλάχιστον περισσότερο από ότι σήμερα, να ασκεί τα δικαιώματά του και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του.
