Τις προηγούμενες ημέρες αναπτύχθηκε μια διαμάχη ανάμεσα σε συνδικαλιστικές παρατάξεις των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας διά εκπροσώπων τους, που ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ σχετικά με την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων της Πάτρας. Η πρώτη ισχυρίζεται πως η ευθύνη βαραίνει τη δημοτική αρχή, η οποία από το σύνολο της κρατικής επιχορήγησης δίνει μικρό ποσοστό χρημάτων στα σχολεία, με αποτέλεσμα αυτά να μην καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες τους. Η δεύτερη θεωρεί υπεύθυνη την Κυβέρνηση, εφόσον η μείωση των επιχορηγήσεων προς τις Σχολικές Επιτροπές έχει δημιουργήσει σωρεία προβλημάτων στη λειτουργία των σχολείων.
Ωστόσο, η αλήθεια παρουσιάζεται μισή και από τις δύο πλευρές. Είναι απολύτως βέβαιο πως τα τελευταία χρόνια οι επιχορηγήσεις στις σχολικές επιτροπές είναι κουτσουρεμένες και δεν επαρκούν για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των σχολείων (γραφική ύλη, υλικά καθαριότητας, συντηρήσεις φωτοτυπικών και υπολογιστών κ.α.). Ο αυξημένος Φ.Π.Α. και η αύξηση των τιμών στην αγορά δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση για τους Διευθυντές των σχολείων. Συχνά αναγκάζονται να ψωνίζουν για τα σχολεία τους με πίστωση και να φορτώνονται με τεράστιο άγχος. Η ευθύνη βαραίνει την Κυβέρνηση, που δε διαχώρισε την παιδεία από τους κόφτες των μνημονίων. Η μόρφωση των παιδιών, η ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και τα σχολεία μας, δυστυχώς συνθλίφτηκαν στις απαιτήσεις των δανειστών και στους όρους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Μπορεί ο Αδαμάντιος Κοραής να έλεγε «Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο», ωστόσο αυτό ελάχιστα αποτελεί πυξίδα για τους σημερινούς κυβερνώντες.
Η υποχρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, λοιπόν, είναι κυβερνητική επιλογή. Το γεγονός, όμως, ότι στα σχολεία της Πάτρας φτάνουν περιορισμένα χρήματα από αυτά της κρατικής επιχορήγησης είναι επιλογή της δημοτικής αρχής, η οποία προτιμά να είναι περισσότερο συνεπής στις πληρωμές της που αφορούν κρατικούς η δημοτικούς οργανισμούς (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΔΕΥΑΠ) και να στέλνει λιγότερα χρήματα στα σχολεία και στους οικονομικούς διαχειριστές. Δε φαίνεται να υπάρχει ισόρροπη κατανομή των χρημάτων, με αποτέλεσμα οι Διευθυντές των σχολείων να αισθάνονται μεγάλο βάρος από τα χρέη στους πιστωτές και δικαιολογημένα να αγανακτούν.
Δεν είναι δυνατό στα πεζοδρόμια και στα συλλαλητήρια ορισμένοι να στοιχίζονται πίσω από τα συνθήματα «Ανυπακοή και απειθαρχία», «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» κ.α. και όταν ασκούν διοίκηση να έχουν εντελώς διαφορετική σκέψη και αντιμετώπιση των προβλημάτων της δημόσιας εκπαίδευσης. Η υποχρηματοδότηση των σχολείων είναι σοβαρό πρόβλημα, που δημιουργεί δυσλειτουργίες στην ομαλή και αξιοπρεπή λειτουργία τους. Κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να κατανοήσουν ότι στα σχολεία εκπαιδευτικοί και Διευθυντές κάνουν τιτάνιο έργο να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Συνεπώς, αξίζουν τη στήριξη της πολιτείας (κεντρικής και τοπικής) σε όλα τα επίπεδα.
