Τα δεδομένα έχουν ως εξής: Βρισκόμαστε στον μήνα Ιανουάριο. Οι καιρικές συνθήκες, είναι ακραίες. Δεν χρειάζεται η βοήθεια της ΕΜΥ εδώ, ούτε να έχεις εντρυφήσει στο φαινόμενο La Nina. Με μια απλή ματιά από το μπαλκόνι σου, μπορείς να καταλάβεις το προφανές: Ο καιρός έχει νεύρα.
Ας το εξατομικεύσουμε τώρα. Όταν ο καιρός επιτίθεται, εσύ δεν βγαίνεις έξω χωρίς μπουφάν και ομπρέλα. Αυτό λέει η κοινή λογική, αυτό συνηθίζεται από την εποχή των... σπηλαίων, οι άνθρωποι των οποίων όταν έβρεχε, αναζητούσαν στέγαστρο.
Αυτή η απλή, κοινή λογική, δεν ακολουθήθηκε στην περίπτωση της τελετής έναρξης του Πατρινού καρναβαλιού, για την οποία δαπανήθηκαν κάποιες χιλιάδες ευρώ καθώς, οι καλλιτέχνες, οι οποίοι ήταν πολλοί, σίγουρα θα έχουν βάλει και κάποια ρήτρα για την περίπτωση που δεν θα εμφανίζονταν για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής τους.
Τι δεν έκανε ο Δήμος Πατρέων για να προστατέψει την τελετή έναρξης στην καρδιά του Γενάρη, ενός εκ των πιο παγερών και βροχερών Γενάρηδων των τελευταίων χρόνων;
Δεν πήρε μαζί του.. ομπρέλα, δεν τοποθέτησε δηλαδή στέγαστρα στα πατάρια προκειμένου να εμφανιστούν οι καλλιτέχνες σε συνθήκες στοιχειώδους προστασίας, όταν μιλάμε για χειμώνα και όχι για έναν π.χ. Σεπτέμβρη που μπορεί να σου βγει ξαφνικά λίγο πιο θυμωμένος από το κανονικό.
Και φτάσαμε στο εξής αμίμητο. Τα πατάρια να είναι ξέσκεπα και οι συγκεντρωμένοι με ομπρέλες. Η γιορτή δεν έληξε πριν καν ξεκινήσει για τους συγκεντρωμένους, αλλά για να μην βραχούν οι ... αμέριμνοι διοργανωτές και οι προσκεκλημένοι τους.
Τρέμω στην ιδέα μιας πιθανής αναμετάδοσης της τελετής έναρξης από τον εθνικό τηλεοπτικό πομπό, όπως γινόταν παλιά, εν είδη διαφήμισης- προλόγου της μεγαλύτερης χειμερινής γιορτής νεολαίας στην Ελλάδα.
Ποια εικόνα θα έδινε η Πάτρα; Και ποιος θα είχε την ευθύνη για αυτήν; Ο καιρός; Μα, αυτός μίλησε. "Φωνάζει" εδώ και μήνες. Μόνο εκεί στη Μαιζώνος δεν τον άκουσαν. Εξ ου και το φιάσκο. Διότι περί φιάσκου πρόκειται. Και εκείνο το "παντός καιρού" που ακούσαμε για τη διασκέδαση των εντυπώσεων από το δήμαρχο προκάλεσε μια θυμηδία.
Για να φροντίσεις τελικά κάτι, πρέπει να το αγαπάς. Και για να το αγαπάς, πρέπει να το γνωρίζεις. Οι ξαφνικοί... έρωτες είναι σαν τη βροχή. Τα κάνουν όλα... μούσκεμα.
