Φαινόμενο των καιρών αν και η … κολόνια έχει ξαναμυρίσει σε εποχές παχέων αγελάδων και για λόγους, τότε, απληστίας ιδίως σε ό,τι αφορά παροχές σε ήδη φουσκωμένους μισθούς ΔΕΚΟ. Αν τότε το δαιμόνιο του Έλληνα θριάμβευε ανευρίσκοντας τρόπους για να αυγατίσει τον μισθό ή τη σύνταξή του, τώρα είναι η κρίση αυτή που επανενεργοποίησε τον μηχανισμό ο οποίος πλέον δεν έχει το χαρακτήρα της πονηρίας αλλά της ανάγκης επιβίωσης. Τα ζευγάρια παίζουν το παιχνίδι του σκύλου και της γάτας με τα οικονομικά μέτρα. Ένα από αυτά, το πλέον διαδεδομένο, είναι τα εικονικά διαζύγια, τα οποία παρουσιάζουν αύξηση της τάξης του 25% και στην περιοχή της Αχαΐας ως μέσο απόδρασης από τα απόνερα της κρίσης που όλα τα αυτά τα χρόνια, από το 2012 έως σήμερα συσσώρευσε χρέη και οδήγησε σε απειλές κατασχέσεων.
Η επιδημία των «λευκών» διαζυγίων, με τους συζύγους χωρισμένους να απολαμβάνουν την θαλπωρή της ίδιας στέγης δίχως να αλλάζει τίποτε επί της ουσίας στην σχέση τους, είναι η απάντηση της κοινωνίας στους μηχανισμούς της οικονομίας, ένας τρόπος άμυνας στον αγώνα για την επιβίωση μέχρι να φύγει το σύννεφο της οικονομικής ένδειας και να παρακαμφθούν -αν και όσο αυτό είναι δυνατόν-, φόροι, κατασχέσεις, πλειστηριασμοί, ΕΝΦΙΑ, ή να περάσουν ε ελιγμό τη δοκιμασία του νόμου Κατσέλη.
«Eίναι γεγονός ότι την περίοδο της κρίσης με τις μεγάλες πιέσεις που έχουν προκαλέσει στους ανθρώπους και τις οικογένειες, η πολυπλοκότητα των φορολογικών μέτρων, οι κατασχέσεις λογαριασμών και γενικότερα τα οικονομικά προβλήματα και η συρρίκνωση των εισοδημάτων, οι πολίτες και ιδίως οι οικογενειάρχες, οδηγούνται στο να αναζητούν και να βρίσκουν παράθυρα στο θεσμικό πλαίσιο ώστε να αποφεύγουν τις οδυνηρές συνέπειες των μέτρων. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ένα από τα μέτρα που έχουν βρει και ακολουθούν είναι και τα εικονικά διαζύγια ώστε να διαχωρίζεται η οικονομική διαχείριση του ζευγαριού, να γλιτώνουν τις κατοικίες τους από τις κατασχέσεις ή να αποφεύγουν δυσβάσταχτες φορολογικές επιβαρύνσεις» λέει στις «7Μ»ο δικηγόρος κ. Τσούκαλης.
«Από την άλλη πλευρά βεβαίως έχουμε έτσι κι αλλιώς την ψυχολογική πίεση που ασκείται από την ανέχεια, υπάρχουν εντάσεις μεταξύ των συζύγων που αναπόφευκτα οδηγούν σε διαζύγιο. Παρατηρούμε και στην Πάτρα εξαιτίας όλων των παραμέτρων που αναφέραμε μια αλματώδη αύξηση των συναινετικών διαζυγίων. Ιδιαίτερα ανησυχητικός παράγοντας σε όλα αυτά είναι και η αύξηση των φαινομένων της ενδοοικογενειακής βίας. Όταν ο άλλος μεταβαίνει στην περίοδο της κρίσης από την πλήρη άνεση στην πλήρη ανέχεια, μιλάμε για συνθήκες ανάπτυξης θερμοκηπίου αντιπαραθέσεων και βίας. Σε όλες τις περιπτώσεις, το υπόστρωμα είναι η κρίση. Οι εμφανείς αιτίες, είναι όλοι οι άλλοι προαναφερόμενοι παράγοντες».
Ποιοι και γιατί… χωρίζουν
Το σκηνικό ενός λευκού διαζυγίου είναι το σύνηθες: «Ουσιαστικά εκδίδεται το διαζύγιο αλλά οι σύζυγοι εξακολουθούν να συμβιώνουν στο ίδιο σπίτι. Είναι σημάδι των καιρών. Στόχος, να ξεφύγουν από την εφορία και τις τράπεζες, να έχουν εκπτώσεις σε λογαριασμούς και φόρους, ή ακόμη και να εισπράξουν κοινωνικά επιδόματα».
Συνήθως οι ωφελημένες είναι οι σύζυγοι που παίρνουν την επιμέλεια των τέκνων, και εφόσον έχουν χαμηλό ή μηδενικό εισόδημα αποκτούν πρόσβαση στα κοινωνικά επιδόματα και στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αποκτούν και επιπλέον μόρια για την πρόσληψή τους σε υπηρεσίες.
Σημαντικός λόγος για «λευκό διαζύγιο» είναι και η προστασία της κύριας ή και της δευτερεύουσας κατοικίας.
«Πέραν από το προφανές της πρώτης κατοικίας, αναζητούν τρόπο διάσωσης και της δεύτερης, καθώς μετά από ένα διαζύγιο οι δύο κατοικίες του ζευγαριού, εμφανίζονται η κάθε μία ως κύρια κατοικία του κάθε συζύγου».
Στα οφέλη και ο τεράστιος πονοκέφαλος της δέσμευσης λογαριασμών λόγων χρεών του συζύγου.
Ένα διαζύγιο, δεν επιτρέπει να μπει χέρι στο λογαριασμό του… πρώην.
Ένα … παλιό κόλπο με αρκετά δράματα
Το κόλπο των διαζυγίων… μαϊμού είναι παλιό, όπως εξηγεί ο κ. Τσούκαλης. «Αυτά να ξέρετε ίσχυαν και από πριν. Να θυμίσω ότι πολύ παλιά, πριν από 20 περίπου χρόνια, υπήρχε μια επιδημία εικονικών διαζυγίων κυρίως από εργαζόμενους σε ΔΕΚΟ, ΟΤΕ, ΔΕΗ κλπ που οδηγούνταν στα δικαστήρια και χώριζαν για να εξασφαλιστεί η σύνταξη γιατί υπήρχε ένα παράθυρο τότε στο νόμο σχετικά με την αυξημένη σύνταξη των διαζευγμένων ή την αποζημίωση. Τότε λοιπόν είχαμε και δράματα γιατί κατά τη διάρκεια αυτού του εικονικού διαζυγίου υπήρχαν και τα απρόοπτα, αυτά που δεν μπορείς να προβλέψεις. Πέθαινε π.χ. ο άνδρας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κληρονομήσει την περιουσία του η γυναίκα και να μένει στο δρόμο. Θυμάμαι περίπτωση που στην κηδεία του άνδρα η γυναίκα δεν ήξερε τι να πρωτοκλάψει, την απώλεια του συζύγου ή την απώλεια της περιουσίας; Υπήρχαν και παλιά λοιπόν τέτοια παραθυράκια, απλά πλέον έχουμε μεγάλη αύξηση που αφορά όλες τις ομάδες εργαζομένων και οφείλεται στην ανάγκη επιβίωσης. Οι κίνδυνοι βεβαίως σχετικά με τα περιουσιακά εξακολουθούν να υφίστανται».
Γ. Κοντογεωργοπούλου
