Μικρά πεντανόστιμα, σοκολατένια γλυκάκια με λευκό γλάσο και άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από το όνομα τους.
Υλικά
Για το γλάσο
350γρ. ασπρισμένη αμυγδαλόψιχα, τριμμένη σαν σιμιγδάλι χονδρό
150γρ. σοκολάτα κουβερτούρα τριμμένη
2 κουτ. σούπας κακάο
160γρ. άχνη ζάχαρη
1 ποτηράκι λικέρ Cointreau
1 ποτηράκι μπράντι
350γρ. βανίλια υποβρύχιο
1 ασπράδι αβγού
χυμό λεμονιού
Διαδικασία
Μέσα σε μπολ βάζετε την αμυγδαλόψιχα, τη σοκολάτα, το κακάο, το Cointreau και την άχνη ζάχαρη. Τα ανακατεύετε καλά όλα μαζί και προσθέτετε το μπράντι λίγο λίγο μέχρι να έχετε ένα εύπλαστο μίγμα. Ίσως χρειαστεί λίγο περισσότερο ποτό.
Κατόπιν, πλάθετε μπαλάκια σε μέγεθος καρυδιού βουτώντας τα χέρια σας κάθε τόσο σε ένα μπολ με μπράντι. Ύστερα τα αραδιάζετε πάνω σε λαδόχαρτο και τα αφήνετε να στεγνώσουν καλά (περίπου 24 ώρες).
Ετοιμάζετε στη συνέχεια το γλάσο: σε χαμηλή φωτιά βάζετε τη βανίλια σε μπεν μαρί μέχρι να γίνει ρευστή. Χτυπάτε το ασπράδι σε σφιχτή μαρέγκα μαζί με λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού και το προσθέτετε στη βανίλια. Ανακατεύετε και αφήνετε το μίγμα να μισοκρυώσει.
Βυθίζετε ένα ένα τα μπαλάκια σ’ αυτό το γλάσο μέχρι να καλυφθούν τελείως. Τα βγάζετε και τα τοποθετείτε πάνω σε λαδόχαρτο. Τα αφήνετε να στεγνώσουν καλά. Με κοφτερό μαχαιράκι κόβετε το γλάσο που έχει κυλήσει και τα βάζετε σε καραμελόχαρτα.
Φωτογραφία: Γιώργος Δρακόπουλος - Food Styling: Tina Webb
Tips
Τα αμύγδαλα μπορούν να είναι με το φλούδι τους. Αν όμως είναι ασπρισμένα απορροφούν περισσότερο ποτό και τα βενιζελικά γίνονται πιο αρωματικά.
Συνηθίζεται να μπαίνει στο κέντρο της κάθε μπαλίτσας από μισό καρύδι.
Κατά τη διαδικασία του γλασαρίσματος, η βανίλια πρέπει να διατηρείται σε ρευστή μορφή, πάνω σε χαμηλή φωτιά, γιατί όταν κρυώσει θα σφίξει ξανά. Προσοχή, όμως, δεν πρέπει να βράσει.
Μπορείτε να αντικαταστήσετε την άχνη ζάχαρη με 1 φλιτζάνι πηχτό σιρόπι.
Για την ιστορία: Όταν το 1912 ο Ελευθέριος Βενιζέλος επισκέφθηκε τη Λήμνο, μετά την απελευθέρωσή της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενθουσιάστηκε με τα μικρά πεντανόστιμα σοκολατένια μπαλάκια με λευκό γλάσο που τον κέρασαν οι ντόπιοι. Από τότε οι Λημνιοί τα βάφτισαν «βενιζελικά», για να μείνουν κι αυτά στην ιστορία… της γαστρονομίας.
