Πάτρα: Σήμερα η βιβλιοπαρουσίαση "Μια άνοιξη που ν' αντέχει" της Θεώνης Αναστασοπούλου

στη Στέγη Γραμμάτων «Κωστής Παλαμάς»

Σήμερα Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018 στις 7:30 μ.μ., οι εκδόσεις Διαπολιτισμός και το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό diapolitismos.net, παρουσιάζουν τη δεύτερη ποιητική συλλογή της Θεώνης Κ. Αναστασοπούλου “Μια άνοιξη που ν' αντέχει” στη σειρά Ποίηση των εκδόσεων Διαπολιτισμός (η πρώτη με τίτλο “Το ελάχιστο μόνο” εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2017 από τις ίδιες εκδόσεις). Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Στέγη Γραμμάτων «Κωστής Παλαμάς» (Κορίνθου 241, Πάτρα).

poster-anastasopoulou.jpg

Για το βιβλίο θα μιλήσουν, η Χριστίνα Καραντώνη, ποιήτρια-φιλόλογος και η Χαρά Μπανάκου-Καραγκούνη, καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ποιήματα θα διαβάσουν ο Αλέξης Γκλαβάς, πολιτιστικός συντάκτης-μουσικός παραγωγός και η Κατερίνα Μπέλλα, ηθοποιός, χορογράφος-χορεύτρια.

Πρόκειται για ποίηση στοχαστική-λυρική με προσωπικό και αναγνωρίσιμο ύφος. Ο ποιητικός λόγος, εδώ, επιχειρεί να υποβάλει αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί, καταφεύγοντας στη δραστική ορατότητα της ποιητικής εικόνας. Απέναντι στη φθορά του χρόνου, την οδύνη του θανάτου και το πένθος της απώλειας προβάλλει την ποιητική εμπειρία ως μέσον επανάκτησης μιας αρχέγονης λυτρωτικής ενότητας του ανθρώπου με τη φύση. Επί πλέον, υπογραμμίζει την μοναδικότητα κάθε ατομικής ύπαρξης (έμψυχης ή άψυχης) και αναδεικνύει το δικαίωμά της να λάμψει ως τέτοια, αφήνοντας το δικό της ίχνος σε ένα είδος μνήμης υπερχρονικής, μνήμης-μήτρας ικανής να δεξιώνεται μια άπειρη πολλαπλότητα μορφών. Σ' έναν κόσμο που σπαράσσεται από σκληρές αντιθέσεις, η συγκίνηση που δημιουργεί η ποίηση αυτή δρα συμφιλιωτικά, βγάζοντας στην επιφάνεια την πλέον βαθιά και, συγχρόνως, συμπαντική πλευρά του ανθρώπου.

 

Κρυφές συνάφειες

Το χρυσάφι της γης

τεμαχισμένο

από τις λεπίδες του ήλιου.

Φύλλα φθινοπωρινά έγινε,

που ο άνεμος βίαια

έσερνε στα ρείθρα.

Χάλκινη μπόρα

απειλητική αντηχούσε

μέχρι τις στοές

απόμακρων ορυχείων.

 

 

Κάποιος, ωστόσο,

ακατάπαυστα δούλευε εκεί.

Ονειροπόλος τεχνουργός ξαγρυπνούσε

για ν' ανάψει στην ώρα του

το φως της επόμενης μέρας.

Πυρετωδώς ανακάτευε ορυκτά

για να πετύχει

ένα μπλε αστραφτερό

μιας ασυνήθιστης ανατολής.

 

Κι ήρθε ένα φθινόπωρο στοχαστικό,

όπου ήχοι προσφιλείς

βάλθηκαν να ημερεύουν

τους εφιάλτες

ενός πενθούντος υπεδάφους.

Αλληλεγγύη των κρυφών συναφειών.

Ακόμη φεγγοβολούν οι στιγμές

μιας δραστικής μεταστοιχείωσης.

Διαβάστε επίσης