«Πανηγύρι;» ήταν η ερώτηση του ανέμελου περαστικού από τον Κόκκινο Μύλο.
«Όχι, αγώνας» έλαβε την απάντηση.
«Και οι καραγκούνες;»
«Ε, να διασκεδάσει και λίγο ο λαός».
«Βλέπω και μπουλντόζες…»
«Αυτές είναι για τον αγώνα»
Κάπως έτσι, εν χορώ (να΄χουν ένα λόγο παραπάνω να συρρεύσουν οι διαμαρτυρόμενοι) έγινε η κινητοποίηση στον Κόκκινο Μύλο. Από αγώνα σε χάπενινγκ και πάλι πίσω. Γιατί ο λαός θέλει άρτο και θεάματα και έρχονται και οι εκλογές. Τι νομίζεις ότι θα θυμούνται στο τέλος της φιέστας; Τον Πείρο Παραπείρο; Τα χορευτικά θα θυμούνται και τον καλό τον δήμαρχο που έστησε τη μικρή γιορτή για να βγάλει τον πύρινο ΚΚΕδικο λόγο.
Χαλάσαν κι οι «επαναστάσεις», ξεκίνησαν να μοιάζουν με εμποροπανηγύρεις, με ή χωρίς σουβλάκια, σίγουρα όμως με μια γερή δόση απροκάλυπτου λαϊκισμού.
Δεξιά οι τσολιάδες, αριστερά οι μπουλντόζες και στη μέση ο δήμαρχος. Πίσω οι διαμαρτυρόμενοι καθισμένοι στις άσπρες πλαστικές καρέκλες Μια εικόνα, χίλες λέξεις. Σύγχρονη πάντως δεν την λες.
Γ. Κον.