Ο Άλεκ Ρος είναι κατηγορηματικός, «Ο κυβερνοχώρος», μας λέει, «έχει ανάγκη από ειδικούς σε θέματα ασφάλειας. Προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτό που κάνουν, κερδίζουν εξαψήφιο νούμερο σε δολλάρια το χρόνο και είμαι βέβαιος ότι τα προσεχή 20 χρόνια δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο να βρεθούν χωρίς δουλειά».Ο συνομιλητής μου δεν έχει άδικο. Όντως η δουλειά που κάνει σήμερα και που θα συνεχίζει αύρι οέχει τεράστια ζήτηση. Είναι από τις δουλειές που έχουν μέλλον και που αναπτύσσεται, σ΄έναν ψηφιακό κόσμο ο οποίος με τη σειρά του,ανατρέπει όλα τα δεδομένα των προηγούμενων βιομηχανικών εποχών.
Στο εξής ο κόσμος μας φεύγει από την εποχή του ψυχρού πολέμου και μπαίνει σ΄αυτήν του ψηφιακού. Υπό αυτή την έννοια δημιουργούνται νέα δεδομένα ασφαλείας, με σκοπό τις αναχαιτίσεις των κυβερνοεπιθέσεων που κάθε μέρα γίνονται περισσότερες. Υπάρχουν έτσι σοβαρά θέματα κυβερνοασφάλειας, τα οποία γίνονται και πολυπλοκότερα.
Όποια μορφή και αν πα΄ρει η ανάπτυξη του τομέα της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, αυτό που δεν έχω ακούσει κανέναν έστω και να προσπαθεί να διαψεύσει είναι πως η βιομηχανία αυτή πρόκειται να μεγαλώσει πολύκαι πολύ γρήγορα. Αν ΄ενας φοιτητής Κολλεγίουμερωτούσε ποια σταδιοδρομία είναι σχεδόνσίγουρο ότι θα εξασφαλίσει 50 χρόνια σταθερής και καλοπληρωμένης απασχόλησης, θα απαντούσα «Η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο». Η ανάπτυξη είναι ταχύτατη, ηζήτησηθα διατηρηθεί αμετάβλητη και αυτή η διαρκώς αυξανόμενη ανάγκη έρχεται σήμερα αντιμέτωπη με μια μεγάλη έλλειψη ταλέντου. Οι υποψήφιοι με τα απαραίτητα προσόντα είναι ελάχιστοι.
Η στατιστική υπηρεσία απασχόλησης των ΗΠΑ (BureauofLabourStatistics), που μόνο επιρρεπής στην υπερβολή δεν μπορεί να θεωρηθεί, αναφέρει ότι θα σημειωθεί «τεράστιο άλμα» στη ζήτηση για άτομα με δεξιότητες ψηφιακής ασφάλειας. Απηχώντας μια από τις διαπιστώσεις του ΤζιμΓκόσλερ, ο επικεφαλής ενός ιδιαίτερα επιτυχημένου κεφαλαίου αντιστάθμισης κινδύνων της Νέας Υόρκης, με αξία πολλών δις δολαρίων, το οποίο επενδύει στον κυβερνοχώρο, μου είπε: «Υπάρχει μια μικρή ομάδα εξαιρετικά ταλαντούχων ανθρώπων που καταλαβαίνουν στ΄αλήθεια αυτά τα πράγματα, σε βαθμό που να μπορούν στην πράξη να σχεδιάζουν λύσεις υλισμικού και λογισμικού για την αντιμετώπιση τους». Εξηγεί πως η μοναδικότητα του κλάδου της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο έγκειται αυτήν ακριβώς τη στιγμή στο ότι δεν αποτελεί απλώς ένα …ζήτημα. με το οποίο πρέπει να καταπιαστεί κάποιος κλάδος ή κάποιος προμηθευτής. Πρόκειται για ένα ζήτημα που οποιαδήποτε διασυνδεδεμένη εταιρεία ή οποιοδήποτε διασυνδεδεμένο άτομο θα πρέπει να αντιμετωπίσει κάποια στιγμή: «Το διακύβευμα είναι μεγάλο και συνεχώς μεγαλώνει για όλους […] άρα πρόκειται για μεγαλύτερο πρόβλημα, ή για μεγαλύτερη ευκαιρία, ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός».
Μια οπτική γωνία που δεν πρέπει να λησμονούμε είναι εκείνη των πολιτών και των μικρών επιχειρήσεων που αδυνατούν να καλύψουν το κόστος της πανάκριβης προστασίας στον κυβερνοχώρο, την οποία απολαμβάνουν τα κράτη και οι μεγάλες εταιρείες. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο ως απάντηση στην απλοποίηση του κώδικα ήταν ακριβώς αυτό – ανάπτυξη μιας βιομηχανίας. Η ασφάλεια ωστόσο πρέπει να παρέχεται από κάποιους φορείς. Ποιοι θα είναι όμως; Θα είναι το κράτος που ήδη καλύπτει και παρέχει τις παραδοσιακές μορφές ασφάλειας ή θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο με παρουσία και του ιδιωτικού τομέα; Το ερώτημα είναι πολύ σοβαρό και …έγκυρες. οριστικού χαρακτήρα απαντήσεις δεν υπάρχουν. Παρ΄όλα αυτά, η ζήτηση για ψηφιακούς χωροφύλακες καλά κρατεί. Έτσι, λοιπόν, όσοι πιστοί προσέλθετε.
