«Διάγγελμα διχασμού» και «Κήρυγμα μίσους»: Αυτό ήταν το μήνυμα του πρωθυπουργού από την Ιθάκη, σύμφωνα με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα μέσα ενημέρωσης που τα υποστηρίζουν.
Εκφράζουν μάλιστα την ανησυχία τους ότι με ευθύνη του Τσίπρα διαμορφώνονται συνθήκες ακραίας πόλωσης. Κάτι που φυσικά, όπως δηλώνουν, δεν τους αρέσει, χωρίς ωστόσο να δεσμεύονται ότι δεν θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.
Και πώς να δεσμευτούν, αφού και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (τα περισσότερα) και τα φιλοδεξιά μέσα ενημέρωσης δεν είναι αθώα του αίματος!
Από τον Γενάρη του 2015 καλλιεργούν συστηματικά κλίμα πόλωσης και διχασμού. Δεν μπόρεσαν να χωνέψουν την ήττα τους, δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ με την ιδέα ότι έχει το δικαίωμα και κάποιο άλλο κόμμα εκτός από τα δύο του συναινετικού δικομματισμού να αναλάβει με την ψήφο των πολιτών τη διακυβέρνηση της χώρας.
Μπέρδεψαν την επιθυμία τους με την πραγματικότητα και γι’ αυτό έπεσαν έξω σε όλες τις προβλέψεις τους: Από το 2015 η κυβέρνηση καταρρέει (τέτοια μακρόσυρτη διαδικασία πτώσης δεν έχει ματαγίνει παγκοσμίως σε κοινοβουλευτικά συστήματα).
Από το 2015 ο Τσίπρας και η παρέα του είναι σε αποδρομή (με βήμα σημειωτόν φεύγουν και καθυστερούν τόσο πολύ;).
Από το 2015 τρίζουν οι καρέκλες τους (από ατσάλι είναι φτιαγμένες και δεν σπάνε;). Από το 2015 οι ολετήρες μετράνε μέρες (έχουν μπλοκάρει όλες οι αριθμομηχανές).
Με τόσο… πετυχημένες μαντεψιές θα κατεβάσουν από τα κάδρα τα διπλώματά τους οι αστρολόγοι και θα σκίσουν τις τράπουλες οι χαρτορίχτρες.
Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να πετύχουν τον στόχο τους. Ξερνούν μίσος, δολοφονούν χαρακτήρες, απειλούν με Ειδικά Δικαστήρια, καταστροφολογούν, κινδυνολογούν, υπόσχονται εκκαθαρίσεις, μέχρι και για χούντα και τυράννους κάνουν λόγο.
Συνεπώς δεν δικαιούνται να υποδύονται ότι είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή φανατικοί ρεβανσιστές τυφλωμένοι από το νοσηρό πάθος τους για την εξουσία.
Σ’ ό,τι αφορά τώρα την άποψη ότι η πόλωση που θα ζήσουμε μέχρι τη μέρα της κάλπης θα είναι πρωτοφανής για την Ελλάδα, τι να πει κανείς; Μπορεί κάποιος να μου δείξει μία εκλογική αναμέτρηση από το 1974 μέχρι σήμερα που δεν έγινε σε συνθήκες πόλωσης; Τι να πρωτοθυμηθείς; Τη μάχη του σκότους με το φως; Το «κάτω η χούντα της Δεξιάς» και το «κάτω η χούντα του ΠΑΣΟΚ»; Τον αγώνα των ενάρετων εναντίον των κλεφτών; Το «βάλαμε τη Δεξιά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας»; Μπορεί κάποιος να μου δείξει μία ευρωπαϊκή χώρα όπου οι εκλογικές μάχες διεξάγονται με το «σεις» και με το «σας» και θυμίζουν συζητήσεις σε απογευματινές συγκεντρώσεις στις αίθουσες φιλοπρόοδων ομίλων με τη συνοδεία τσαγιού και βουτημάτων;
Δεν υπάρχει. Τον Κόρμπιν τα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης τον χαρακτήρισαν επικίνδυνο αριστερό που φλερτάρει με την τρομοκρατία. Τον Ιγκλέσιας των Podemos τον κατηγόρησαν ότι «τα πιάνει» από τον Μαδούρο. Ο Μακρόν στη Γαλλία ακούει τα μύρια όσα. Στην Ιταλία δεν χρειάζεται να αναφερθούμε. Δίπλα μας είναι και μαθαίνουμε πόσο «πολιτισμένα» διεξάγεται η πολιτική συζήτηση. Ισως να εξαιρούνται οι σκανδιναβικές χώρες, αν και εκεί με την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων και τη συμμετοχή τους στις κυβερνήσεις οι τόνοι έχουν ανέβει.
Κοντολογίς: Ευτυχώς, η πολιτική δεν είναι μόνο συμβιβασμοί (ενίοτε ταπεινωτικοί) και άοσμες συναινέσεις στην περιοχή του Κέντρου («αποστειρωμένο κενό», σύμφωνα με τον Ρ. Ρόρτι). Είναι και σύγκρουση. Καλοδεχούμενη. Αρκεί να μην είναι σικέ και να γίνεται επί πραγματικών αντιθέσεων και επί των προγραμμάτων.
Ανάγωγα
Από τη δήλωση του επικεφαλής της ΛΑ.Ε. Παναγιώτη Λαφαζάνη για το μήνυμα Τσίπρα από την Ιθάκη:
«Αυτή την ώρα η Ελλάδα, για να σταθεί στα πόδια της και να δει με αισιοδοξία το αύριο, χρειάζεται όσο ποτέ μια μεγάλη ριζοσπαστική δημοκρατική ανατροπή, που θα βάλει στο περιθώριο και στο σκαμνί για τις εγκληματικές και πραξικοπηματικές τους ευθύνες την κυβέρνηση και ένα σάπιο, διεφθαρμένο και παρακμιακό πολιτικό κατεστημένο».
Στο σκαμνί του Ειδικού Δικαστηρίου ή του Λαοδικείου;
Πηγή: efsyn.gr