Τα έργα του ακουαρελίστα Τζέιμς Φουτ τα ήξερα καλά. Τα είχα ξεχωρίσει για τη λεπταισθησία τους, αυτό το είδος της αγάπης που διαπνέει ανθρώπους που δεν κατάγονται από έναν τόπο, όμως τον αγαπούν περισσότερο και από τη γενέθλια γη τους. Οι υδατογραφίες του Βρετανού διαφυλάσσουν σκηνές και τοπία, με ένα αγνό φιλελληνικό πάθος. Τον ίδιο τον καλλιτέχνη, παρότι εγκατεστημένος μόνιμα στην Πελοπόννησο, δεν τον γνώριζα. Και η πρώτη μας επαφή ήταν τυχαία και εντελώς χαρακτηριστική του βρετανικού φλεγματικού χιούμορ του.
Καθόμασταν συγκυριακά σε διπλανές συντροφιές σε ένα δροσερό καφέ στο Κυπαρίσσι Λακωνίας. Αυτό το απομακρυσμένο, μαγικό μέρος που παραμένει ανέγγιχτο από την τουριστική λαίλαπα. Εντυπωσιασμένη από την ομορφιά του οικισμού, την οποία έβλεπα για πρώτη φορά, τηλεφωνούσα σε μία σειρά από φίλους στην Αθήνα για να τους πω την τρομερή μου ταξιδιωτική ανακάλυψη. Ακούγοντας τις συνομιλίες, ο άγνωστος διπλανός μου, δηλαδή ο Φουτ που ζει εκεί από το 1996, μου είπε αυστηρά και συνωμοτικά: «Αχ αγαπητή μου! Καλύτερα να μη λέτε παραέξω πόσο όμορφο είναι το Κυπαρίσσι. Θα χαθεί το μυστικό, θα χαλάσει». Σκάσαμε στα γέλια και την επόμενη ημέρα με προσκάλεσε στο φιλόξενο σπίτι και εργαστήριό του, όπου συσκεύαζε τα έργα που παρουσιάζονται αυτήν την περίοδο στο Ορλώφ, στο παλιό λιμάνι των Σπετσών. Η έκθεση ολοκληρώνεται τις ημέρες αυτές αλλά πραγματικά αξίζει να τη δείτε για την ανάταση που προκαλούν οι ακουαρέλες.
Η υδατογραφία είναι ένα δύσκολο εκφραστικό μέσο, διότι δεν επιτρέπει λάθη, δεν μπορείς να τα διορθώσεις. Ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει φτιάξει στον νου του την εικόνα από πριν και να προχωρά με γρήγορα και σταθερά βήματα προς τον τελικό σκοπό. Τα έργα του Φουτ έχουν τη φρεσκάδα και την αθωότητα ενός υπαιθριστή ζωγράφου.
Εντούτοις, είναι μελετημένα και άψογα μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια. Εχοντας σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών Falmouth της Κορνουάλης, έχει καλλιεργήσει στο έπακρο την αγάπη για τη φύση και μάλιστα βρίσκει συχνά παραλληλισμούς ανάμεσα στη Λακωνία και στον νότο της Αγγλίας.
Εργάζεται εντατικά κάθε πρωί, επιλέγει τα θέματα που τον εμπνέουν και τα αντιμετωπίζει με ευθύτητα αλλά και τρυφερότητα. Με διδάγματα από τον Τέρνερ, τον Ματίς, τον Σαγκάλ, κρατά υψηλά τη ζωγραφική ποιότητα και διατηρεί την παράδοση των υλικών και των τεχνικών. Φαντάζομαι πως αν κάποιος ξένος δει με το δικό του βλέμμα θα ερωτευθεί την Ελλάδα αμέσως. Οπως συνέβη και με τον ίδιο, που αποφάσισε να γίνει ένας από εμάς. Οσο για το Κυπαρίσσι, του έδωσα τον λόγο μου πως δεν θα κάνω βαθύτερες αναλύσεις για το πόσο ωραίο είναι, για να μείνει απαράλλαχτο όπως ένα αρχαίο έντομο μέσα στο κεχριμπάρι.
Εφημερίδα "Καθημερινή"