"Υπηρέτησα το Πυροσβεστικό Σώμα 27 χρόνια. Είμαι υπερήφανος για αυτό και για τους συναδέλφους μου. Όμως, κάποιοι, έχουν βάλει σκοπό να το διαλύσουν..."
Μας λέει με πόνο ψυχής και δάκρυα στα μάτια ο Πατρινός συνταξιούχος πυροσβέστης Σπύρος Θανόπουλος (πάνω φωτογραφία) ποζάροντας στην αυλή του σπιτιού του στο Μάτι. Γύρω του τα πάντα καμμένα... Η μαρτυρία του συγκλονίζει και σοκάρει. Ο ίδιος και ο γιος του Μάριος Θανόπουλος που υπηρετεί στις Ειδικές Δυνάμεις (κάτω φωτογραφία), έμειναν εκεί, το βράδυ της Δευτέρας, μέσα στην πύρινη κόλαση. "Έπρεπε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους, τους φίλους μας, τους γείτονές μας... πώς να φύγουμε...", μας λένε και οι δύο με μια φωνή. Αρχικά με τον πανικό, έτρεξαν προς τη θάλασσα. Μπήκαν μέσα. Όμως μετά, επέστρεψαν. Η φωτιά έκαιγε τα πάντα. Οι δύο τους, προσπάθησαν να σώσουν κόσμο. Τουλάχιστον τη γειτονιά τους. 25 άνθρωποι. Παντού, φωνές για βοήθεια. Πατέρας και γιος, εκπαιδευμένοι και οι δύο, αψηφώντας τις τεράστιες, φλόγες, πήραν στην πλάτη τους, ηλικωμένους, παιδιά, ανήμπορους. "Πήρα αγκαλιά μια παραπληγική γυναίκα. Δεν γινόταν διαφορετικά. Την πήγα μέχρι τη θάλασσα για να την πάρουν τα καΐκια και να σωθεί", μας περιγράφει ο Μάριος Θανόπουλος. "Μπορούσαμε να μη γυρίσουμε, για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους;", συμπληρώνει ο Σπύρος Θανόπουλος και μας περιγράφει το εξής σοκαριστικό στοιχείο. "Στην περιοχή μας κάθε χρόνο, έχουμε πολλά και μεγάλες φωτιές. Αυτό δεν το έχω ζήσει στα 27 χρόνια υπηρεσίας ποτέ! Θυμάμαι το μεγαλύτερο μέτωπο της φωτιάς, το 2000, με 20χλμ φωτιά στον Βουτζά και δεν αφήσαμε να περάσει η φωτιά πέρα από το βουνό. Ενώ αμέσως, εκκενώθηκαν οι οικισμοί. Αυτό έπρεπε να γίνει και εδώ. Οι καιρικές συνθήκες ήταν δικαιολογία. Τις γνωρίζαμε καλά. Ξέραμε ότι ο αέρας, θα την κατέβαζε στο Μάτι. Το ότι περίμεναν να κόψει τη φωτιά η Μαραθώνος, ήταν εγκληματικό. Πώς θα γινόταν αυτό, χωρίς εναέρια μέσα;", περιγράφει ο Σπύρος Θανόπουλος.
Οι περιγραφές πατέρα και γιου συγκλονίζουν.
"Ένας δημοσιογράφος από το CNN που καλύπτει πολέμους, μας είπε ότι αυτό, δεν το έχει ξαναζήσει", μας λεει ο Σπύρος Θανόπουλος, ο οποίος συμμετείχε στην αποστολή διάσωσης του Helios που κατέπεσε το 2006. Η κατάσταση που βρέθηκαν τα πτώματα, μας λέει, ο έμπειρος πυροσβέστης, δεν έχει καμία σχέση με τους νεκρούς στο Μάτι. "Δεν μπορώ να σας το περιγράψω...", συμπληρώνει και λυγίζει. Δεν τον πιέζουμε. Αισθανόμαστε τον κόμπο στη φωνή του. Διαμένουν, πλέον σε μια πόλη φάντασμα! Χωρίς φως, νερό και με δυσκολία στην επικοινωνία. Όλα έχουν ... λιώσει.
"Νιώθω οργή για εσάς που προκαλέσατε τόσους θανάτους, τέτοια καταστροφή μοιράζοντας πένθος σε τόσες οικογένειες και σπίτια.. Σώσαμε το σπίτι μου από θαύμα.. αλλά πως θα ξυπνήσω αύριο και θα δω τον γείτονα μου καμένο; σε ποιον θα πω καλημέρα; έγινε στάχτη όλη μας ή περιοχή.. όλα μας τα όνειρα.. όλες μας οι αναμνήσεις.. οι γειτονιές μας.. Ξεψύχησε ο σκύλος μας στα χέρια μου γιατί; ξεψύχησαν παιδιά στην αγκαλιά των γονιών τους γιατί; άνθρωποι ψάχνουν τους συγγενείς τους και τους βρίσκουν νεκρούς γιατί;", σημειώνει με τον ίδιο κόμπο στο λαιμό ο γιος του, Μάριος Θανόπουλος.
"Κρίμα να χαθούν τόσες ζωές... θα είναι πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός των θυμάτων. Κι αυτό, γιατί δεν υπήρχε οργανωμένο σχέδιο και δεν κινήθηκαν άμεσα οι μηχανισμοί εκκένωσης. Οι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, δυστυχώς, από τραγικά λάθη. Τόσα χρόνια στην υπηρεσία με μεγαλύτερες φωτιές, και τις αντιμετωπίσαμε. Εδώ δεν έγινε τίποτα...", καταλήγει ο έμπειρος πυροσβέστης Σπύρος Θανόπουλος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
