Βγήκαν από το… πιθάρι, για το θαλάσσιο μέτωπο

Η πλειοψηφία των εμπλεκομένων με τα κοινά, παρακάμπτει εσκεμμένα το γεγονός ότι ο άνθρωπος -και ιδίως ο αντιπρόσωπος του λαού- είναι «το σύνολο των πράξεών του» και επ' αυτού και μόνον κρίνεται… 
Πιστεύοντας, λοιπόν, αφελώς, κάποιοι τοπικοί παράγοντες, οι οποίοι ουδέποτε απέκτησαν δημόσια εκτίμηση, ότι ο κόσμος ξεχνά γρήγορα, επιχείρησαν να βγουν από το… πιθάρι τους, για να διαμηνύσουν στο ευρύ κοινό, ότι έχουν αξιοσημείωτο μερίδιο στο νικηφόρο, διαχρονικό αγώνα της Πάτρας, να περιέλθει στα χέρια της το θαλάσσιο μέτωπό της.
Φυσικά, το προαναφερθέν, περίσσιο, θράσος τους, προκαλεί θλίψη και, κατά προέκταση, θυμό, σε όλους τους νοήμονες συμπολίτες μας, δηλαδή στην πλειονότητα των κατοίκων αυτής πόλης -που και μνήμη έχουν και ορθή πολιτική άποψη, γι' αυτό άλλωστε τοποθέτησαν στο χρονοντούλαμπο της ιστορίας, όλους αυτούς τους ιδιοτελείς και επικίνδυνους πολιτικούς παράγοντες, που διοίκησαν επί δεκαετίες αυτόν τον τόπο…
Αναφέρομαι σε όλους όσοι φρόντισαν, δια μέσου της απραξίας, της σιωπής (για να μη στεναχωρήσουν την Κυβέρνησή τους)  ή, ακόμη, και της ανικανότητάς τους, να χάσει η Πάτρα όλες τις μεγάλες ευκαιρίες ανάπτυξης, σε πολλαπλά επίπεδα, που της παρουσιάστηκαν τις τελευταίες δυο τουλάχιστον δεκαετίες…
Υπενθυμίζω ότι, η πόλη έχασε, εξαιτίας τους, το 95% των κονδυλίων, το 2004, για ολυμπιακά έργα… Επίσης, σχεδόν το σύνολο των διαθέσιμων χρημάτων για τις υποδομές της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, το 2006…  
Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, είναι το γεγονός ότι το 2010, ο πατραϊκός λαός, μέσω της κάλπης, γκρέμισε τους παραπάνω από την εξουσία και το 2014 τους έστειλε, εμμέσως πλην σαφώς, οριστικά σπίτι τους…
Κι επιστρέφουν σήμερα, όλα αυτοί οι «παρωχημένοι» τύποι, για να κάνουν μια επιλεκτική αναδρομή, στο μείζον θέμα του θαλασσίου μετώπου, μήπως και αρπάξουν λίγα ψίχουλα από την επιτυχία…
Μάλιστα, προσπάθησαν ατυχώς να μεταφράσουν λανθασμένα τη διαδρομή της διεκδίκησης της λιμενικής ζώνης, όπως ότι «επί δημοτικής Αρχής Δημαρά υπεγράφη, το 2012, το σημαντικότερο έγγραφο, εκείνο της προσωρινής παραχώρησης, το οποίο αποτέλεσε τη βάση για τη σημερινή θετική έκβαση...». 
Επειδή, λοιπόν, ήμουν παρούσα, σε όλες αυτές τις εξελίξεις, η σωστή διάσταση των πραγμάτων είναι στην αντίπερα όχθη (σ.σ.: το Δεκέμβριο του 2011, με την ιδιότητα της αντιδημάρχου Οικονομικών, πήγαμε, μαζί με τον τότε Δήμαρχο Γ. Δημαρά και άλλους αιρετούς, στα αρμόδια Υπουργεία, για το θέμα, που σημαίνει ότι έχω ιδίαν αντίληψη…).
Πράγματι, «το περιβόητο έγγραφο, της προσωρινής παραχώρησης», φάνταζε τη δεδομένη χρονική στιγμή ως μια πρώτη νίκη, ωστόσο, ήταν, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, κάτι σαν… στάχτη στα μάτια των Πατρινών. Κι αυτό διότι, ακολούθως, η τότε Κυβέρνηση, μέσω του αρμόδιου υπουργού της, κ. Βαρβιτσιώτη, μας διευκρίνισε επί της ουσίας πως η προσωρινή παραχώρηση είναι ένα άνευ αξίας «κουρελόχαρτο» και το μόνο που «μας δίνουν είναι 350 μέτρα από το θαλάσσιο μέτωπό μας». Φυσικά, όπως θα θυμάστε, αντισταθήκαμε άμεσα και σθεναρά, με προεξάρχοντα τον τότε δήμαρχο Γιάννη Δημαρά… Η αντίσταση, δε, συνεχίστηκε μέχρι τη σημερινή θετική εξέλιξη, με πορείες, διαμαρτυρίες, συνεχείς πιέσεις προς τους κυβερνώντες, υπό το δήμαρχο Κ. Πελετίδη.
Ε, λοιπόν, συνιστά αποθέωση του θράσους, να έρχονται σήμερα οι «πράσινοι» και «γαλάζιοι» τοπικοί παράγοντες -κλακαδόροι των προηγούμενων, ίσως και μελλοντικών κυβερνήσεων- και να διατείνονται ότι «ήσαν κι αυτοί στο "πλοίο" του αγώνα». 
Με λίγα λόγια, είναι τουλάχιστον αναίδεια προς τους συμπολίτες μας, να παριστάνουν κάποιοι τους σωτήρες, σε μια πόλη που βιώνει τον εφιάλτη της εν εκτάσει ανεργίας, της φτώχειας, της επικείμενης κατάσχεσης της λαϊκής περιουσίας… 
Δυστυχώς, για όλους αυτούς, οι Πατρινοί γνωρίζουν καλά και σε βάθος, ποιοι στ' αλήθεια πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν ανιδιοτελώς, για να προασπίσουν τα συμφέροντα της πόλης και των συμπολιτών… Ποιοι παλεύουν διαρκώς, για να μην ξεπουληθεί κομμάτι - κομμάτι αυτός ο τόπος, να  αναβαθμίσουν την καθημερινότητα των πολιτών, να σώσουν τα σπίτια τους -έξω από τα ειρηνοδικεία της πόλης-, να διαφυλάξουν την αξιοπρέπειά τους…