Τα προσφυγικά της Πάτρας είναι ιερός τόπος για μένα.. ΕΚΕΙ γεννήθηκα και μεγάλωσα, ΕΚΕΙ στην Εκκλησία της Αγ.Φωτεινής ντύθηκα παπαδάκι και έψαλλα στο δεξιό ψαλτήρι στους χαιρετισμούς, αμαρτάνωντας με τις κλεφτές ματιές μου στα απέναντι κοριτσάκια, ΕΚΕΙ στο 17ο δημοτικό πρωτοπήγα σχολείο, έτρωγα τις ξυλιές μου από τον χάρακα του Πουλακίδα και έβγαλα με 10 το δημοτικό και διαγωγή κοσμιωτάτη..!!,
ΕΚΕΙ στην χωμάτινη αλάνα, που έγινε μετά πλατεία Ελευθερίας και γεμισε σήμερα άρρωστα καρφωμένα μπράτσα, κέρδισα τα πρώτα μου πανέμορφα γιαλένια και πρωτοέπαιξα μπακότερμα όταν κάθε τόσο μάτωνα τα γόνατά μου, ΕΚΕΙ στην Εφέσσου ανεβοκατέβαινα με το πατίνι μου για να ξελιγώνομαι με τις όμορφες προσφυγοπούλες που βύζαιναν αμέριμνες και φανερά στα κεφαλόσκαλα τα μωρά τους, ΕΚΕΙ που με το νοικιασμένο ποδήλατο γυριζα πάνω κάτω την Περγάμου μήπως και δω φευγαλέα την Βάσω, τον πρώτο και αξέχαστο παιδικό μου έρωτα, ΕΚΕΙ, πίσω από τους τσίγκους του γήπεδου του Ολυμπιακού, δίπλα στην εκκλησία, πρωτοκάπνισα κρυφά και φοβισμένα το πρώτο μου “τσιγάρο” από ξερό κλαρί περικοκλάδας, ΕΚΕΙ, πρωτοέγλύψα το παγωτό χωνάκι από το ζαχαροπλαστείο του “Βοσινάκη” στην Ιωνίας, ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ. ΕΚΕΙ ιερή πατρίδα μου, είναι ακόμα και σήμερα ακουμπισμένο το πιο όμορφο κομματι της ψυχής μου κι ας έχει γεμίσεις και “βρωμίσει” από μεθυσμένους γυφτοτσιγγάνους και δυσυχισμένα πρεζόνια… ΕΚΕΙ ΛΟΙΠΟΝ θα ειναι πάντα η δική μου Ελλάδα και ο δικός μου χαμένος και περήφανος Πόντος της Σινώπης και της Ινέπολης.. καλημέρα μαστροκυριάκο, πατέρα μου…!!!. .
