Ο Βαγγέλης Κακουριώτης ήταν στην πρώτη γυμνασίου όταν ξεκίνησε μαθήματα ντραμς. «Την ίδια περίοδο δημιουργήσαμε και μια σχολική μπάντα. Θυμάμαι ότι είχα πάει στο σπίτι ενός φίλου μου, ο οποίος είχε τύμπανα, και ξεκίνησα να παίζω. Ξετρελάθηκα, έτσι πήγα σε ωδείο. Τα πρώτα τρία χρόνια έκανα ντραμς, μετά ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα, και μάλιστα έκανα μαθήματα με τον μπαμπά μου που παίζει πολύ καλά. Εκεί ένιωσα πως ήθελα να γίνω frontman» διηγείται.
Σύμμαχοι στο παιδικό όνειρο οι γονείς του, τον στήριξαν αλλά και τον προσγείωσαν. «Με έμαθαν να διαχειρίζομαι τη δημοφιλία που ήρθε μαζί με το ξεκίνημα των Boys and Noise και με βοήθησαν ταυτόχρονα να προστατευτώ. Μου είπαν “όλο αυτό που συμβαίνει μπορεί για κάποιο λόγο να σταματήσει. Να είσαι προετοιμασμένος, να το περιμένεις και να ξέρεις πως, αν συμβεί, δεν θα είναι το τέλος του κόσμου”. Με τον τρόπο τους με θωράκισαν και έκτοτε είναι πάντα δίπλα μου» εξομολογείται.
«Όταν ξεκινήσαμε με τους Boys and Noise, έρχονταν στο σχολείο να με δουν παιδιά που δεν γνώριζα. Με περίμεναν να σχολάσω για να φύγουμε όλοι μαζί. Με πολλούς γνωριστήκαμε καλύτερα και ουσιαστικά μεγαλώσαμε μαζί. Ήμουν μαθητής λυκείου όταν ξεκίνησα στο συγκρότημα και πιέστηκα κάποιες στιγμές για να συνδυάσω όλες μου τις υποχρεώσεις. Έπεσα στα βαθιά από μικρός, αλλά δεν το μετάνιωσα».
Και μπορεί να ήρθε η δημοφιλία, όμως ο ίδιος δεν έκανε επαναστάσεις. «Δεν είχα κάποιο ροκ όνειρο να ζήσω στα άκρα, δεν μου αρέσουν ούτε με παραμυθιάζουν οι εξτρίμ καταστάσεις. Νομίζω πως υπήρξα καλός μαθητής και επίσης καλός… συμμαθητής. Μπορεί να μη δέχτηκα bullying στο σχολείο, αλλά έχω δει να συμβαίνει σε άλλους και το έχω σταματήσει. Έμπαινα μπροστά αν αντιλαμβανόμουν κάτι τέτοιο. Θεωρώ πως θα αντιδρούσα ακόμα κι αν συνέβαινε σε μένα, δεν θα το ανεχόμουν από φόβο» μου λέει.
Διάβασε περισσότερα στο People που κυκλοφορεί!
