25η Μαρτίου 1962

....η νόνα μού υποσχέθηκε να με πάει στις σκάλες των δικαστηρίων να δούμε την παρέλαση, που θα ανέβαινε τη Γούναρη. Έπρεπε πρώτα να ετοιμασθεί η αλιάδα, έτσι την έλεγε η νόνα, όπως όλοι οι Ζακυνθινοί‒ λέξη με ιταλική ρίζα, αφού το σκόρδο λέγεται aglio.

Η αλιάδα έπρεπε να «κρατάει» καλά, κατά το συνήθειο των Πατρινών. Άρα, ήθελε μπόλικο σκόρδο λιωμένο καλά με το μπρούντζινο χαβανόχερο και μετά καλό κοπάνημα στην πέτρινη καυκιά μέχρι να κορδίσει. Μέσα είχαμε ρίξει και ζουμάκι από ένα κομμάτι μπακαλέο που είχαμε βράσει.

Ο υπόλοιπος, καλά ξαρμυρισμένος, θα γινόταν τηγανητός. Η νόνα από την παραμονή τού άλλαζε το νερό πολλές φορές για να ξαρμυρίσει καλά. Εγώ βοήθαγα στο κοπάνημα, για να προλάβω να δω τη στρατιωτική παρέλαση, τη μουσική, τα φανταράκια και το πολεμικό αεροπλάνο (λάφυρο) πάνω στην πλατφόρμα, που αποτελούσε βασικό στοιχείο της. 
Η ελληνική σημαία με τον μεγάλο λευκό σταυρό κυμάτιζε σχεδόν σε όλα τα μπαλκόνια της Γούναρη, γέμιζε η πόλη από «της πατρίδος τη σημαία που’ χει χρώμα γαλανό και στη μέση χαραγμένο έναν κάτασπρο σταυρό».

Διαβάστε επίσης