Η φωτογραφία αυτή, έχει αρχίσει να αποκτά χαρακτηριστικά μουσειακού είδους. Για την Πάτρα λέει πολλά και θυμίζει ακόμη περισσότερα. Μαύρα ντόμινο έξω από το δημοτικό της θέατρο, εκεί όπου επί σειρά ετών ήταν η «φωλιά» του πασίγνωστου χορού της μέχρι που η κατάσταση του «Απόλλωνα» έπαψε να σηκώνει τέτοιου είδους χορούς και εκδηλώσεις, μετά από υπερχρήση του που είχε ως αποκορύφωμα την οριστική έξωση απάντων των καρναβαλικών συνάξεων. Άλλωστε τα Μπουρμπούλια δεν είναι ένας ήσυχος χορός, έστω και αν ξεκίνησε με προχειρότητα.
Η λέξη “μπουρμπούλια” είναι ηχομιμητική και προέρχεται ετυμολογικά από τον ήχο του νερού που βράζει. Η καρναβαλική εκδήλωση ονομάστηκε έτσι εξαιτίας της έλλειψης ιδιαίτερης φροντίδας για τη διοργάνωσή της. Η πραγματοποίησή της στην αρχή, ήταν πολύ εύκολη, όσο εύκολη είναι και η προετοιμασία ενός νερόβραστου φαγητού.
Η χρονολογία που πιθανολογείται ότι πρωτοεμφανίστηκε ο χορός είναι το 1872 δηλαδή λίγο αργότερα από την ολοκλήρωση του Δημοτικού θεάτρου Πατρών. Πρόκειται λοιπόν για ένα έθιμο άρρηκτα συνδεδεμένο με τον «Απόλλωνα» και οι πιστοί τους οπαδοί ελπίζουν ότι υπό συνθήκες θα καταστεί δυνατή κάποια στιγμή η επιστροφή τους στο φυσικό τους χώρο.
