«Ενδεχόμενο δημοψήφισμα για την ονομασία του γειτονικού κράτους θα ήταν ένας
χορός τεράτων», προειδοποίησε ο αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής
Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Βαρεμένος, παίρνοντας σήμερα τον λόγο
στην ολομέλεια του Κοινοβουλίου.
«Οι υπεύθυνες πολιτικές ηγεσίες», τόνισε, «αντί
να ακολουθούν ως ουρά τις προκαταλήψεις, έχουν το ιστορικό καθήκον να πουν
την αλήθεια στον ελληνικό λαό και να του δείξουν τον δρόμο της συναίνεσης και
της ιστορικής ωριμότητας».
Είπε συγκεκριμένα ο Γιώργος Βαρεμένος παρεμβαίνοντας για το θέμα αυτό, για το
οποίο, όπως χαρακτηριστικά σχολίασε, «όσοι έζησαν το θλιβερό παρασκήνιο και
προσκήνιο της δεκαετίας του ’90 δεν έχουν το δικαίωμα να σιωπούν»:
«Θέλω να αναφερθώ σε ένα μεγάλο θέμα όπως είναι το ‘’Σκοπιανό’’, το οποίο
βρίσκεται σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι και για το οποίο, όσοι από εμάς ζήσαμε το
θλιβερό παρασκήνιο και προσκήνιο της δεκαετίας του ’90, δεν έχουμε δικαίωμα να
σιωπήσουμε. Τότε που είδαμε ένα σοβαρό θέμα εξωτερικής πολιτικής να γίνεται
αντικείμενο εσωκυβερνητικών ανταγωνισμών και να μετατρέπεται σε όχημα για
πολιτικές καριέρες, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε εθνική ήττα και σε μια πληγή
που μένει από τότε ανοιχτή.
Η περιπέτεια του ‘’Σκοπιανού’’ δεν άρχισε στο Βουκουρέστι, το οποίο ήταν μεν μια
σημαντική στιγμή, αλλά δεν άρχισε τότε όπως θέλει να μας πείσει ο αρχηγός της
αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν μπορεί να μην έχει ακούσει από τον πατέρα του
και πρώην πρωθυπουργό για το τι έγινε τότε, ποια ιστορική ευκαιρία χάθηκε και
ποια δυνατότητα να επιβάλει η Ελλάδα τις θέσεις της από θέση ισχύος. Η κ.
Μπακογιάννη δεν ξέρει τίποτε για τον ‘’φόνο’’; Πώς είναι δυνατόν, μετά από μια
αρχική θετική στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτή τώρα να παλινδρομεί
στην κατεύθυνση της εκμετάλλευσης συναισθημάτων που έχουν διαμορφωθεί
μέσα από ιστορικές παρεξηγήσεις, άγνοια ή ψευδαισθήσεις;
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω κάτι και για τους δημοσκόπους, οι οποίοι, όπως
πάντα, ‘’κόβουν τον κιμά παρουσία του πελάτου’’ και εμφανίζουν αποτελέσματα
δημοσκοπήσεων με το γενικό ερώτημα αν θέλει κάποιος τον όρο ‘’Μακεδονία’’ σε
μια ονομασία. Αλλά το πραγματικό ερώτημα, το διακύβευμα, είναι άλλο: Σκέτη
‘’Μακεδονία’’, όπως ισχύει σήμερα με την αναγνώριση του γειτονικού κράτους από
περισσότερες από 140 χώρες, ή σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό
έναντι όλων. Και το άλλο ερώτημα είναι: Θέλουμε μια φοβική, περίκλειστη Ελλάδα,
απομονωμένη, να ζει με μύθους μακριά από διαμορφωμένες πραγματικότητες;
Κοντά τριάντα χρόνια μεσολάβησαν. Ποιο, άραγε, δίδαγμα βγάλαμε;
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι δεν κατανοώ τη φιλολογία περί
δημοψηφίσματος και την ακατάσχετη και προσχηματική ονοματολογία. Τι, άραγε,
θέλουμε; Την έναρξη του γνωστού χορού των τεράτων; Να δώσουμε την ευκαιρία
σε κάθε είδους τυχοδιωκτισμό να μετρήσει τα όριά του; Οι υπεύθυνες πολιτικές
ηγεσίες έχουν το ιστορικό καθήκον να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό και να
του δείξουν τον δρόμο, αντί να ακολουθούν ως ουρά τις προκαταλήψεις. Ο καθένας
έχει δικαίωμα έκφρασης γνώμης. Στην εξωτερική πολιτική, όμως, υπάρχουν
θεσμικοί φορείς που τη χαράσσουν και είναι οι πολιτικές δυνάμεις που πρέπει να
δείξουν το δρόμο της συναίνεσης και της ιστορικής ωριμότητας».
