Έμαθα να μην φοβάμαι και να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις ψύχραιμα. Έμαθα να υπερασπίζομαι το δίκιο και την ενημέρωση, ως λειτούργημα και ως μέσο βιοπορισμού και μόνον.
Άλλωστε η σύγκρουση με την κάθε εξουσία είναι μόνιμο φαινόμενο στην δική μας τη ζωή, και ας λοιδορούν όσοι «έξυπνοι» κρύβονται κάθε φορά πίσω από ψευδώνυμα και «φωτογραφίες» που σε παραπέμπουν σε ζωάκια και τριανταφυλλιές.
Έτσι, η φάτσα μου είναι δημόσια και ο λόγος μου ενυπόγραφος.
Αυτό θα κάνω και σήμερα που ξεκινά η διορία που μου έδωσαν κάποιοι νεαροί με καλυμένα τα χαρακτηριστικά τους χτες τομεσημέρι στην οδό Γούναρη.
«Από αύριο να φοβάσαι» μου φώναξαν φροντίζοντας να ζουμάρουν στο ακάλυπτο πρόσωπό μου με μία κάμερα κινητού.
Λίγη ώρα πριν είχαν καταλάβει τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ συμπαραστεκόμενοι στους Μαζιώτη και Ρούπα. Δικαίωμά τους, αλλά και δικό μου το δικαίωμα να βρίσκομαι εκεί. Και θα ξαναβρεθώ, όσες φορές και αν το κάνουν, όπως θα ξαναβρεθώ σε κάθε κινητοποίηση που οργανώνεται σε αυτή την πόλη από χιλιάδες συμπολίτες που κατεβαίνουν στος δρόμους πολλές φορές μαζί με τις οικογένειές τους χωρίς να φοβούνται κανέναν.
Σε μία ελεύθερη κοινωνία όπου η αληθινή πληροφορία είναι το υπέρτατο αγαθό, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίζει και να απειλεί τον πολίτη, τον επαγγελματία τον άνθρωπο της δουλειάς να ασκεί το λειτούργημά του. Και μπορεί κάποιοι μέσα στον μικρόκοσμό τους το λειτούργημα να το θεωρούν «ρουφιανιά» αλλά απ’ ότι μπορώ να θυμηθώ οι πραγματικοί ρουφιάνοι φορούσαν πάντα κουκούλες.
Η κριτική και το "απέναντι πεζοδρόμιο" από κάθε μορφής εξουσία, ισχύει και για αυτούς που είναι απέναντι στην εξουσία, δημιουργώντας όμως το δικό τους σύστημα που μεθοδεύει εκφοβισμούς, εκτοξεύει απειλές, εμπορεύεται το μίσος καταστρέφει περιουσίες και επιδιώκει πολλές φορές να υποκαταστήσει την εξουσία απαιτώντας παράλληλα να μην βρίσκεται κανείς απέναντί της.
Σε αυτό το σύστημα της κουκούλας, που δεν χάνει την ευκαιρία να «πουλάει» επανάσταση χρησιμοποιώντας κάθε όπλο (εντός και εκτός εισαγωγικών) που παραπέμπει σε πρακτικές τραμπούκων είμαι απέναντι. Και σέβομαι ειλικρινά τους δεκάδες άλλους συντρόφους τους, που πολεμούν το σύστημα, αλλά με καθαρό πρόσωπο ιδέες και συνθήματα.
Όλους αυτούς που τελευταία απομόνωσαν τους άλλους. Εκείνους τους βαρείς και ασήκωτους που απειλούν ζωές και καταστρέφουν σε πρώτη ευκαιρία περιουσίες μερπκαματιάρηδων, τους οποίους κατά τα άλλα υπερασπίζονται.
Έ λοιπόν δεν θα φοβάμαι από σήμερα. Όπως δεν φοβήθηκα και άλλες φορές. Και θα περπατώ στο δρόμο μόνος και με το πρόσωπο ελεύθερο προς αναγνώριση, γιατί την κουκούλα έμαθα να την φοράω μόνο όταν βρέχει.
Δείτε λοιπόν τη φάτσα μου και μην «γεμίζετε» τις μνήμες των κινητών σας άσκοπα με φωτογραφίες και βίντεο.
Υ.Γ. Και μία κουβέντα προς την άλλη εξουσία, εκείνη την οποία μάχονται οι «να φοβάσαι από αύριο». Οι ευθύνες της είναι μεγάλες. Γιατί όταν οι βανδαλισμοί μένουν ατιμώρητοι, και την ίδια ώρα το άλλο σύστημα τιμωρεί και, με αστυνομική παρουσία, χαντακώνει όποιον χρωστάει σε εταιρείες κοινοχρήστων και χάνει το σπίτι του, τόσο η κοινωνία θα δυσπιστεί και θα γυρίζει την πλάτη της στους θεσμούς που εντέλλονται για την προστασία της.
