Εθνική επέτειος είσαι και μου μοιάζεις, ή αλλιώς, κανιβαλίζοντας την ξανθιά δασκάλα

Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου

Mέ ένα μέτρο περασμένο από το σβέρκο, όπως η Βλαχοπούλου στην ελεγκτική του βάρους της Σούζυ σκηνή (Σούζυ και ψέυδεσαι και τρως), για να μετράμε το ύψος της φούστας όπως στα περίεργα καθεστώτα με τα οποία διατυμπανίζουμε ότι ουδεμία σχέση έχουμε ή επιθυμούμε να αποκτήσουμε και με ένα χρωμόμετρο στον εγκέφαλο προγραμματισμένο να πιάνει τις ύποπτες αποχρώσεις, γιορτάσαμε και φέτος την εθνική επέτειο, με τις αναθυμιάσεις της σκορδαλιάς να πιστοποιούν την αίσθηση του απογόνου του έθνους του καλού, του τολμηρού, του γενναίου, που κινδυνεύει να απορριθμιστεί από ένα μίνι και έναν έγχρωμο σημαιοφόρο.

Στο τέλος της βραδιάς, κοιμηθήκαμε με το αίσθημα της γαστρολογικής πληρότητας. Είχαμε διασύρει μια συνοδό σχολείου στο Ναύπλιο, με όλες τις μορφές των σεξιστικών σχολίων, είχαμε αρπάξει σημαίες από χέρια Αφγανών και λοιπών εγχρώμων δημιουργώντας τους τα απωθημένα που εμείς ακόμη διασκεδάζουμε μέσα μας, είχαμε βαθμολογήσει φούστες μαθητριών, είχαμε χώσει την κάμερα στα απόκρυφα ανηλίκων για να αποδείξουμε το θράσος της σημερινής νεολαίας να είναι όμορφη, είχαμε δει νεοναζί πάσης φύσεως και χρήσεως να ξεσαλώνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μαζί με πατριδολάγνους απειλούμενους από τον 13χρονο Αφγανό που ήθελε να πάρει τη γαλανόλευκη και είχαμε παρακολουθήσει  δεκάδες επισήμους να απαγγέλλουν ξύλινα λογύδρια για την ημέρα, καθώς φωνάζαμε στην όρθια και καταταλαίπωρη νοικοκυρά του σπιτιού ¨κάτι της λείπει της σκορδαλιάς, για φέρε λίγο αλάτι".

Η εθνική επέτειος, μας βρήκε ξανά στις επάλξεις. Άλλοι διαδηλώναμε στην ουρά της παρέλασης, άλλοι διαγκωνιζόμαστε στις καρέκλες των επισήμων για το ποιος θα καθίσει μπροστά να τον δουν οι φωτογράφοι και άλλοι στρίβαμε κεφάλια κάνοντας μούτρα στους επισήμους για να στείλουμε μήνυμα που αρνούνταν να παραλάβουν και χειροκροτούσαν κάνοντας πως δεν βλέπουν.

Τα καφέ ήταν γεμάτα, οι πλαστικές σημαίες έκαναν πωλήσεις, οι ιερείς βρήκαν ευκαιρία να κάνουν διανομή εθνικισμού και κάποιοι... ανατρεπτικοί χάρηκαν που οι μαθητές επιστέλους παίρνουν το κοντάρι με κλήρωση και απαλλάσσονται ψυχικών πιέσεων αδιαφορώντας για το γεγονός ότι η παρέλαση που παραμένει να μας θυμίζει τον Μεταξά και την νεολαία του, εξακολουθεί να χωρίζει τα παιδιά σε ψηλά και κοντά, με τους πρώτους να περνάνε καμαρωτοί και τους τελευταίους να είναι αμήχανοι σε ηλικίες που αυτό τους αφορά πολύ περισσότερο από την πρωτιά στην τάξη. 

Η επέτειος πέρασε με ορισμένα εροταστικά τηλεοπτικά ωραιοποιημένα και ο κύκλος έκλεισε.

Η χώρα έχει πάει ένα βήμα μπροστά. Πήρε μεν τη σημαία του Αφγανού, αλλά του έδωσε μια ολόκληρη πινακίδα! Είπε πόρνη τη δασκάλα του Ναυπλίου, αλλά την έκανε διάσημη, ίσως της δοθεί και καμία εκπομπή. Γιόρτασε κατά των ναζί, αλλά συμφώνησε με πολλούς από αυτούς στο fb για τις φούστες και για τους Αγφανούς.

Επέτειος είσαι και μου μοιάζεις.

Διαβάστε επίσης