Επειδή απουσίαζα από τη συνεδρίαση του Δ.Σ. της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Δυτικής Ελλάδας στις 2/10/17 όπου συζητήθηκε το θέμα των πυρηνικών στον Άραξο ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα ζητήματα.
Μετά την ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβούλιου της Πάτρας ο ΑΝΥΕΘΑ Δημ. Βίτσας στη συζήτηση της 25/9/17 στη Βουλή διέψευσε τις πληροφορίες για τα πυρηνικά στον Άραξοδηλώνοντας οτι:
«Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, και αύριο, υπάρχει ένα επιτελείο Αμερικάνων τεχνικών στον Άραξο, το οποίο ασχολείται με το F16 που βγήκε εκτός διαδρόμου και έχει υποστεί καταστροφή και γι’ αυτό το λόγο είναι εκεί, και μετά θα πάνε να δούνε και ένα F16 το οποίο έχει καταστραφεί ένα κομμάτι του, στη Σούδα.
Θέλω να είναι καθαρό, θέλω να είναι γνωστό αυτό, όπως θέλω να είναι γνωστό ότι από εκείνη την παλιά βάση, μιλάμε για το 1967 – 1974, έχει παραμείνει μία ανενεργή κεραία, δηλαδή έχει μείνει το κουφάρι της, η οποία δεν μετακινείται λόγω κόστους. Μόλις έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε, θα τη μετακινήσουμε».
Ο κάθε αιρετός, ο κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να αξιολογήσει την απάντηση του Βίτσα, αλλά αν την αποκρύπτει αποτελεί πρόβλημα.
Την απάντηση αυτή γνώριζαν ο δήμαρχος Πάτρας Κ.Πελετίδης και η πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Κ.Γεροπαναγιώτη, μέλη του Δ.Σ. της ΠΕΔ.
Επέλεξαν όμως να ξαναρωτήσουν!! τη κυβέρνηση και όχι να αξιολογήσουν την απάντηση μέσω της πρότασης τους στη ΠΕΔ.
Το πλέον ανησυχητικό όμως είναι η λογική που τους χαρακτηρίζει «αφού δε συμφωνεί η πραγματικότητα μαζί μας, τόσο το χειρότερο για την ίδια την πραγματικότητα»
Εδώ μπαίνει ζήτημα για το κάθε μέλος του Δ.Σ. της ΠΕΔ αν ικανοποιείται από την απάντηση ή τη θεωρεί αναξιόπιστη και κίβδηλη.
Αλλά αν θεωρούμε ότι μας εμπαίζουν τι νόημα έχει το νέο ερώτημα προς τη κυβέρνηση μέσα από το ψήφισμα του Δ.Σ. της ΠΕΔ?
Κατά τη ταπεινή μου γνώμη ο λαός της περιοχής μας έχει αρκετά πραγματικά προβλήματα να ανησυχεί και να επαγρυπνεί τα υπόλοιπα είναι εκ του Περισσού και απλά μου φέρνει στην σκέψη μου αυτό που Γ. Σεφέρης έγραψε : «…τόσος πόνος τόση ζωή/ πήγαν στην άβυσσο/ για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη».
