Έφυγε από τη ζωή σε βαθύ γήρας στη Μελβούρνη της Αυστραλίας όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, ο Διονύσης Συκιώτης, ένας πρωτοπόρος δάσκαλος και άνθρωπος. Ένας συνεπής αριστερός, ένας άνθρωπος που δεν φοβόταν τις προκλήσεις και τολμούσε να συγκρούεται.
Ο Διονύσης Συκιώτης με καταγωγή από το Σταυρό της Ιθάκης, το «Θιάκι» του όπως έλεγε, γεννήθηκε στην προπολεμική Κίνα από γονείς μετανάστες εκεί οι οποίοι και μετακόμισαν μετά την επανάσταση του Μάο Τσε Τουνγκ στην Αυστραλία.
Χημικός, καθηγητής σε Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης κλήθηκε επί υπουργίας Τρίτση σαν ειδικός στην προσπάθεια αντιμετώπισης του νέφους της Αθήνας. Εχρίσθη διευθυντής στο ΠΕΡΠΑ (ψευτοδιευθυντής, έλεγε ο ίδιος), γρήγορα όμως κατάλαβε ότι δεν υπήρχε πεδίο συνεργασίας «με τους γραφειοκράτες της διαπλοκής» όπως αποκαλούσε όσους είχαν κληθεί να αντιμετωπίσουν το τότε νέφος της Αθήνας και απομακρύνθηκε. Ακολούθησε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το Τμήμα Περιβάλλοντος που κλήθηκε να υπηρετήσει από τις πρώτες του κιόλας μέρες το 1987. Για τούτο και δεν επέστρεψε ποτέ ως καθηγητής στην Αυστραλία.
Τολμηρός, συνεπής με τις αρχές του, ταγμένος στηνυπόθεση της αριστεράς ο «Νιόνιος» είχε μόνο φίλους. Φίλους έκανε και τους φοιτητές του που τον αποκαλούσαν «Δάσκαλο» γιατί αποτέλεσε για αυτούς δάσκαλο επιστήμης και δάσκαλο ζωής. Όπως ο ίδιος λέει ήταν τα χρόνια της Μυτιλήνης «χρόνια που δεν πήγαν χαμένα».
Στη Μυτιλήνη επέστρεφε συχνά, αρθρογραφούσε στην τοπική εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ αλλά και σε εφημερίδα στο «Θιάκι» του «ΘΙΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΚΩΣ ΚΕΙΜΕΝΑ» της ζωής μας. Άρθρα του έχουν εκδοθεί σε έναν τόμο με αυτό τον τίτλο.
Κάποιοι θεώρησαν πως δημοσιεύματά του, έθιξαν την Ομηρική θρησκεία μας. Πως προσέβαλλε τις Θιακές γυναίκες-συζύγους που ως άλλες Πηνελόπες εξυφαίνουν τον ιστό της πίστης τους.
Oι Ομηρολάτρες φονταμενταλιστές πολύ θα ήθελαν λαϊκό δικαστήριο και καύση του «αντιφρονούντος» σε δημόσια τελετή. Η αλήθεια όμως έλεγε πως ο Διονύσης δίδασκε και ποιότητα, αυτή που λείπει δυστυχώς απ’ τη ζωή μας.
Έλεγε πως αυτά που γράφει δε θ’ αρέσουν στους περισσότερους. Μα αν συνέβαινε το αντίθετο τότε δε θα υπήρχε λόγος να γραφτούν.
«Ίσως οι αναγνώστες της εφημερίδας απορούν γιατί επιμένω τόσο πολύ στη διατήρηση της αισθητικής του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στα Ελληνικά νησιά και γενικά στην Ελληνική επαρχία (στις πόλεις έχει χαθεί το παιχνίδι, έχουν γίνει ελεεινές).
Ο λόγος είναι απλός. Είμαι πεισμένος ότι η πληθυσμιακή συρρίκνωση των νησιών και γενικά της επαρχίας, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο για την Ελλάδα. Για μερικά μέρη, οπωσδήποτε για την Ιθάκη, ο μόνος τρόπος για να μπει φρένο στην πληθυσμιακή συρρίκνωση, είναι η ανάπτυξη τουρισμού. Είμαι πεισμένος ότι χωρίς τουριστική ανάπτυξη, που είναι και μια απ’ τις μορφές της απ’ όλους επιθυμητής αειφόρου ανάπτυξης, η Ελλάδα δεν θα έχει κάτω απ’ τον ήλιο μοίρα.
Και οι τουρίστες δεν έρχονται στην Ελλάδα μόνο για τα ωραία μας μάτια και τον ‘μουσάκα’. Τεράστιος πόλος έλξης είναι και η φυσική και ανθρωπογενής ομορφιά της χώρας μας. Ας την προσέχουμε λοιπόν σαν κόρη οφθαλμού. Για την τουριστική ανάπτυξη, αλλά και για τη δική μας αισθητική απόλαυση».
Το Διονύση Συκιώτη αποχαιρέτησε σήμερα το πρωί ένας φοιτητής του στο τμήμα Περιβάλλοντος του πανεπιστημίου Αιγαίου καθηγητής ποια του τμήματος πολιτισμικής τεχνολογάις ο Γεράσιμος Παυλογεωργάτος.
Γράφει ο κ. Παυλογεωργάτος και ο λόγος του αντανακλά την ποιότητα του «Νιόνιου»:
«Μόλις πληροφορήθηκα από συνάδελφο ότι σήμερα έφυγε από τη ζωή ο δάσκαλος μας Διονύσης Συκιώτης. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στη Μελβούρνη με τους δικούς του ανθρώπους.
Προσωπικά Δάσκαλε, θα σε θυμάμαι με αγάπη και σεβασμό. Γιατί εκτός από καλός ερευνητής και δάσκαλος ήσουν και ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Αγαπούσες αυτό που έκανες και ενδιαφερόσουν για τους φοιτητές σου.
Θυμάμαι ακόμα τη συγκίνηση σου, όταν επισκεπτόμενοι την Ιθάκη 15 χρόνια μετά την αποφοίτηση μας, περάσαμε από το αγαπημένο σου χωριό το Σταυρό όπου έμενες μόνιμα πλέον, για να σε δούμε και να απολαύσουμε μία ακόμα συζήτηση μαζί σου...
Καλό σου ταξίδι.»
Πανεπιστήμιο Αιγαίου / Αποχαιρετισμός στον Διονύση Συκιώτη (1931-2017)
Η οικογένεια του Πανεπιστημίου Αιγαίου και ιδιαίτερα το Τμήμα Περιβάλλοντος αποχαιρέτισε έναν από τους πρώτους διδάσκοντές του, τον Διονύση Συκιώτη. Έφυγε από τη ζωή, πριν λίγες μέρες, στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Γεννήθηκε στην Κίνα από Ιθακήσιους γονείς, τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Ελλάδα, σπούδασε Χημεία στη Μελβούρνη και ειδικεύτηκε στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Εργάστηκε στη βιομηχανία και μετέπειτα, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μελβούρνης και στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Αντιστασιακός σε μικρή ηλικία, ενασχολούμενος με τα κοινά σε μεγαλύτερη, δεν δίσταζε να καυτηριάσει πρόσωπα και καταστάσεις. Εξέχων δάσκαλος και ερευνητής, που επιδίωκε, στα δέκα δημιουργικά χρόνια που έζησε στη Μυτιλήνη, οι φοιτητές του να είναι στις αίθουσες, προσηλωμένοι στην επιστήμη τους. Μαζί τους περπατούσε τα σαββατοκύριακα, επεκτείνοντας την αίσθηση του δασκάλου-συνομιλητή-φίλου. Ήταν από τους πρώτους, τη δεκαετία του ’70, που, μαζί με τους συνεργάτες του, μίλησαν για τη φωτοχημική ρύπανση της Αθήνας. Στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, δημιούργησε το πρώτο εργαστήριο ατμοσφαιρικής χημείας με βαρύ επιστημονικό εξοπλισμό, πραγματοποιώντας σημαντική έρευνα για τις επιπτώσεις της φωτοχημικής ρύπανσης στην επιφάνεια των πέτρινων μνημείων της Ακρόπολης. Μαθητές του διαγράφουν σήμερα σημαντικές διαδρομές στα περιβαλλοντικά δρώμενα της χώρας.