Ο εκφυλισμός και η απαξίωση της ίδιας της ανθρώπινης ζωής στα Νοσοκομεία της Πάτρας. Και όχι μόνο.
Αυτό που έζησε η οικογένεια Αξιώτη, η οικογένεια Βικτωρίας Αξιώτη την περασμένη εβδομάδα ξεπερνά και τον ανθρώπινο νου. Εχασε δύο αδέλφια σε 8 ημέρες, και τα δύο μετά από καρκίνο στον πνεύμονα, έναν 63 ετών και έναν 67. Η ίδια χωρίς να μπαίνει στην διαδικασία να διερευνήσει την επιστημονική και ιατρική πλευρά της ιστορίας, στέκεται στην ανθρώπινη. Και επικεντρώνεται σε αυτό που συνέβη στον δεύτερο αδελφό της, τον Γιάννη Αξιώτη, ο οποίος έφυγε από την ζωή την περασμένη Κυριακή.
«Ο Τάσος είχε καλπάζουσα ασθένεια. Δεν σωζόταν. Ο Γιάννης είχε αντιμετωπίσει το πρόβλημα του καρκίνου προ 5ετίας. Ηταν με έναν πνεύμονα. Νοσηλεύθηκε προ 20ημέρου στο Νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας», στον 6ο όροφο με δύσπνοια. Τον κράτησαν δύο ημέρες και τον έδιωξαν. Καίτοι είχε βεβαρημένο ιστορικό. Ξαναπήγαμε στο Νοσοκομείο. Του έδωσαν αντιβιώσεις. Δεν τον έπιαναν».
Οι συγγενείς ήταν πάνω κατά πάνω. Ο ασθενής με μάσκα και οξυγόνο. Κάποιες στιγμές που υπέφερε αναγκάζονταν και χτυπούσαν το κουδούνι. Τι να κάνουν; Ότι θα έκανε ο καθένας. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε γιατρός. Και λέει στον ασθενή: «Τι το πέρασες εδώ; Ολύμπιον; Εχω άλλους πέντε ασθενείς που είναι και αυτοί έτοιμοι να πεθάνουν». Σοκ οι συγγενείς. Ο Γιάννης Αξιώτης ουσιαστικά άκουγε τον γιατρό να του λέει… πως … την βγάζει δεν την βγάζει! Και ήρθε και το δεύτερο χτύπημα, αφού ο γιατρός συνέχισε: «Η θα κάνεις αυτά που προβλέπονται, ή αν δεν θέλεις, πήγαινε σπίτι σου να πεθάνεις»!
Δεν είπαν κουβέντα. Εμειναν άφωνοι από αυτό που άκουγαν. Είπαν να δώσουν τόπο στην οργή. Όμως ο αδελφός της υπέφερε και πάλι μετά από κάποια λεπτά. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει, πνιγόταν. Ξαναπάτησαν το κουδούνι. Εφθασε άλλος γιατρός. Και τότε ήρθε … το τρίτο χτύπημα! «Τι το χτυπάτε συνέχεια; Αφήστε τον να πεθάνει» φώναξε στους συγγενείς και εκείνοι είδαν τον άνθρωπό τους να γουρλώνει τα μάτια του. Ο γιατρός έφυγε χωρίς να πει κάτι άλλο. Και τότε ο Γιάννης Αξιώτης, θέλησε να φύγει με περηφάνεια. «Αγαπάω όλον τον κόσμο, αφήστε με να πεθάνω» τους είπε. Η μάσκα βγήκε, ο άνθρωπος πέθανε.
«Δεν μπορώ να μην μιλήσω. Μα που καταντήσαμε; Γιατί δεν μιλάνε; Μα που μας έφθασαν;» αναρωτιέται η κυρία Αξιώτη. «Κάνω την καταγγελία για τους άλλους. Εγώ τον έχασα και τον δεύτερο αδελφό μου. Όμως είμαι βεβαία πως όλα αυτά θα ξαναγίνουν. Γίνονται κάθε μέρα στα Νοσοκομεία. Ο αδελφός μου ήταν ζωντανός και άκουγε από τους γιατρούς να του λένε πως πεθαίνει. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Δεν υπάρχει ανθρωπιά πλέον σε αυτόν τον τόπο; Όλα τα χάσαμε»;
Ούτε πάπια δεν είχαν! Οι ελλείψεις των Νοσοκομείων φάνηκαν και τις ημέρες που ο αείμνηστος Γιάννης Αξιώτης νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο «Αγιος Ανδρέας». Κάποια στιγμή οι συγγενείς ζήτησαν «πάπια» για να ουρήσει. Δεν υπήρχε. Μετά από αρκετή ώρα τους έφεραν… κουβά! Επρεπε να κάνουν «μαγικά» για να πετύχουν το αποτέλεσμα που ήθελαν! Οσο για τους γιατρούς. Ελάχιστοι ειδικευόμενοι για να εξυπηρετήσουν πολλούς ασθενείς. Προφανώς οι όποιοι ειδικευμένοι έλειπαν, ή δεν είχαν βάρδια.
ΠΗΓΗ εφημερία ΚΟΣΜΟΣ
*"Η εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ" ανακοινωνει πως εκ παραδρομής στο πρωτοσελιδο δημοσίευμά της κάνει λόγο για το Νοσοκομείο Ρίου. Το σωστό είναι "Αγιος Ανδρέας"
