Είναι γεγονός ότι, ως κοινωνία, διασχίζουμε μια εποχή δυσβάσταχτης παρακμής, η οποία εντοπίζεται σε όλες σχεδόν της εκφάνσεις της πραγματικότητας.
Μια ιδιότυπη παρακμή, με χαρακτηριστικά το ρηχό λαϊκισμό και το νεο-λούμπεν κυνισμό -κύριο όπλο του οποίου είναι η ύβρις, δια μέσου της οποίας επιχειρείται (χωρίς ή με ευτελή επιχειρήματα) η άμεση ή έμμεση απαξίωση ακόμη και σημαντικών προσωπικοτήτων των Τεχνών και των Γραμμάτων, της Επιστήμης, της Πολιτικής...
«Δέχτηκα κακοπροαίρετες κριτικές, οι οποίες ήταν ανυπόστατες, ψευδείς και, κάποιες από αυτές, συνιστούσαν συκοφαντική δυσφήμιση», τόνισε χθες ο κορυφαίος Έλληνας θεατράνθρωπος Κώστας Καζάκος, αναφερόμενος σε κάποιους τοπικούς παράγοντες, που προσπάθησαν αφελώς να τον αποδομήσουν, με υπερβολές και ανακρίβειες, κατά τη θητεία του στην καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.
Επ' αυτού, δε, το πλέον λυπηρό είναι ότι, οι συγκεκριμένοι «πολέμιοι» του κ. Καζάκου, παραμένουν αμετανόητοι…
Όπως, επίσης αμετανόητοι και, ταυτόχρονα, αναιδείς, έναντι της πολιτισμικής και όχι μόνον Ιστορίας αυτού του τόπου, παραμένουν και οι αιρετοί της γειτονικής Ναυπάκτου, οι οποίοι, για μικροπολιτικούς λόγους (σ.σ.: κόντρα της δημοτικής Αρχής με τη διοίκηση της Γέφυρας), μπλόκαραν πρόσφατα τη συναυλία προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη στο Αντίρριο! Είναι να ντρέπεται κανείς...
Βεβαίως, οι παραπάνω διαπιστώσεις, δεν επαρκούν για να αντιμετωπιστούν νοσηρές καταστάσεις και εμμονικά σύνδρομα αυτού του είδους… Η παρακμή νικιέται μόνον με επένδυση στα φωτεινά μυαλά του πολιτισμού, των επιστημών…
Γι' αυτό και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ήταν μέγα λάθος η απόφαση του ΔΗΠΕΘΕ της πόλης να μην αναλάβει το έργο «Οιδίπους επί Κολωνώ» (που ως φαίνεται θα καλύψει το κόστος της παραγωγής), κάτι που μόνο όφελος θα είχε να αποφέρει, καθώς θα ήταν η Πάτρα που θα έβαζε το λιθαράκι αυτό στη νεότερη πολιτιστική ιστορία της χώρας, ενώ, ταυτόχρονα, ίσως κατόρθωνε να διατηρήσει στο Θέατρό της τον Κώστα Καζάκο.
Περιοχή συνημμένων
