"Σήμερα ο Βαγγέλης τέλειωσε το 2μηνο του και μας αποχαιρέτησε. Τον ευχαριστήσαμε για την πολύτιμη βοήθειά του και γυρίσαμε στη ρουτίνα μας", γράφει ο Άγγελος Μητρόπουλος, εργαζόμενος στο δήμο Αιγιάλειας.
Η συγκλονιστική περιγραφή του, ακουμπά ένα από τα πιο μεγάλα και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Την ανεργία νέων ανθρώπων που σπούδασαν. Έδωσαν αγώνα, μακριά από το σπίτι τους με τις τιτάνιες προσπάθειες των γονιών τους να τους στηρίζουν όσο μπορούν.
Πτυχιούχοι με όνειρα, ενδεχομένως με δύο τρία μεταπτυχιακά. Με σπουδές στο εξωτερικό. Με στερήσεις, απογοητεύσεις, αγωνία, κλάματα... Το ακανθώδες ζήτημα της ανεργίας που σάρωνε και σαρώνει τη χώρα που δε λέει να κοιτάξει στα μάτια τους ανθρώπους της και όσοι είναι τυχεροί, φεύγουν για το εξωτερικό. Εκεί οι περισσότεροι διαπρέπουν. Οι υπόλοιποι; Και όσοι είναι στο εξωτερικό, επιστρέφουν;
Ο κ. Μητρόπουλος συνεχίζει και η πληγή στη ψυχή όταν το διαβάζεις μεγαλώνει:
"Ο Βαγγέλης πτυχιούχος Οικονομικού Πανεπιστήμιου, χωρίς άκρες, ήρθε στο Δήμο και με 2 μηνη σύμβαση έκανε τον εργάτη γενικών καθηκόντων. Με ένα αλυσοπρίονο , με ένα χορτοκοπτικό , με μια ψαλίδα ήταν όλη μέρα στον ήλιο , χωρίς κανείς να τον ψάξει , δούλευε ασταμάτητα , αγόγγυστα , αδιαμαρτύρητα , γελαστός και πρόθυμος . Χωρίς μέσα προστασίας , ούτε καν ένα μπουκάλι νερό όταν η θερμοκρασία ήταν πάνω από 35ο c . Ο Βαγγέλης του Οικονομικού Πανεπιστήμιου δεν κοίταξε ποτέ το ρολόι και φεύγοντας μας είπε και ευχαριστώ. Εμείς τίποτα ....ντροπή σκυφτό κεφάλι ...συγνώμη Βαγγέλη ....".
Συγγνώμη... απ όλους μας... Βαγγέλη.
