Θεαματική ήταν η είσοδος των μελών του «Ρουβίκωνα» στην Βουλή. Μπήκαν στο προαύλιο, διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν συνθήματα πέταξαν φειγ βολάν προσήχθησαν από αστυνομικούς, στο δρόμο τους επέστρεψαν πίσω και τους άφησαν ελεύθερους δυό δυό σαν τους Χιώτες.
Οι ακτιβιστές του Ρουβίκωνα, άσχετα από το κύριο θέμα της εκάστοτε κινητοποίησής τους, με το οποίο μπορεί κάλλιστα κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί, έχουν επιλέξει τον εύκολο δρόμο της ακραίας αντίδρασης.
Άλλες φορές μπαίνουν στα συμβολαιογραφικά γραφεία και τα σπάνε, άλλοτε κατεβαίνουν στους σταθμούς του μετρό και καταστρέφουν εκδοτήρια εισιτηρίων, «την πέφτουν» στις εφημερίδες και πρόσφατα μπούκαραν στο προαύλιο της Βουλής.
Ολόκληρη η πιάτσα γνωρίζει ότι οι συνέπειες για τις πράξεις τους είναι εφάμιλλες του χαδιού της μάνας στο νεογέννητο, στοιχείο που αν μη τι άλλο ενθαρρύνει τους επόμενους σχεδιασμούς και ανοίγει δρόμους για την επίθεση στον επόμενο στόχο τους.
Ας μην επαναλάβουμε το κοινότυπο, ποιες δηλαδή θα ήταν οι συνέπειες για έναν πολίτη, αν κατέστρεφε εκδοτήρια , αν έσπαζε προθήκες εφημερίδων, ή αν έμπαινε στο παροαύλιο της Βουλής για να διαμαρτυρηθεί.
Ας προσεγγίσουμε το φαινόμενο πολιτικά, θεωρώντας μάλιστα δεδομένο για την πρόοδο της συζήτησης, ότι για όλα όσα διαμαρτύρονται οι Ρουβίκωνες έχουν δίκιο.
Αλήθεια, δίκιο δεν έχουν οι συνταξιούχοι με τις πετσοκομμένες συντάξεις που ανηφορίζουν την Βασιλίσσης Σοφίας και καμιά εκατοστή αστυνομικοί τους απωθούν για να μην προσεγγίσουν το Πρωθυπουργικό Γραφείο;
Δίκιο δεν έχουν οι οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί που πολλές φορές ψεκάζονται με χημικά από τις φυσούνες των αστυνομικών όταν κινούνται διαμαρτυρόμενοι γύρω από κτίρια όπου στεγάζονται οι θεσμοί του Κράτους;
Πολλοί οι διαμαρτυρόμενοι, πολλά τα δίκια, διαφορετικές όμως οι αντιδράσεις. Προκύπτει δηλαδή παγίωση της τακτικής των συντεταγμένων οργάνων της Πολιτείας απέναντι στους άλλους. Σε εκείνους που πιάνουν το Κράτος στον ύπνο μετατρέποντας τον αιφνιδιασμό σε πλεονέκτημα και μεταλλάσσοντας (ατύπως όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος) την ακραία αντίδραση σε …φυσιολογική διαμαρτυρία.
Για την ιστορία ο Ρουβίκωνας είναι το λατινικό όνομα ενός μικρού ποταμού στη βόρεια Ιταλία που χυνόταν στην Αδριατική θάλασσα.
Στη ρωμαϊκή εποχή, κατά τη ρεπουμπλικανική περίοδο, ο νόμος απαγόρευε στους Ρωμαίους στρατηγούς να τον διαβούν με τις λεγεώνες τους και το μέτρο αποσκοπούσε στο να αποτρέψει την είσοδο στρατού στην Ιταλία, επομένως και το ενδεχόμενο πραξικοπήματος ή εμφυλίου πολέμου. (Βικιπαίδεια)
Στην προκειμένη περίπτωση, προκύπτει ότι το Κράτος εφαρμόζει πιστά τον ίδιο Νόμο, αφήνοντας στο απυρόβλητο τα άβατα του Ρουβίκωνα.
Και η Φρουρά της Πολιτείας είναι πανέτοιμη να κουτουπώσει από το λαιμό τον οποιονδήποτε πολίτη εισέλθει στο προαύλιο της Βουλής χωρίς άδεια και επίδειξη ταυτότητας, αλλά «να πάει για πατσά» όταν αιφνιδιαστεί από Ρουβίκωνες και άλλες συναφείς οργανώσεις
