Αν αφαιρέσουμε το συνθετικό «αν» από τις τοποθετήσεις κάποιων κατ΄όνομα προοδευτικών που χαρακτηρίζουν τον θεσμό της Εκκλησίας «αναχρονιστικό», τότε απλά βρισκόμαστε «αντιμέτωποι» με την ανάγκη «συγχρονισμού» της κοινωνίας, τουλάχιστον με τον ιστορικά διαχρονικό της ρόλο να διατηρεί άσβεστη την ιστορική μνήμη.
Στην ιστορική Ζουμπάτα στο μικρό εκκλησάκι της, σίγουρα δεν περίμενα τόσους πιστούς. Η έκπληξη μεγαλύτερη όταν είδα να λειτουργεί ο Σεβασμιότατος Πατρών Χρυσόστομος. Και όμως. Η ανάδειξη της ιστορικότητας της στιγμής μέσω της παρουσίας του σηματοδότησε σε εμένα ακόμα ποιο έντονα τον αναγκαίο ρόλο της Εκκλησιάς. Ειδικά την περίοδο της σημερινής κρίσης.
Ήταν ιδιαίτερη τύχη στις εκδηλώσεις μετά να καθίσω δίπλα του και να έχω την ευκαιρία να μάθω από πρώτο χέρι την ιστορία της περιοχής. Μίας περιοχής που δυστυχώς -όπως η χώρα όλη- αναδεικνύει Εθνομάρτυρες όπως ο Γρηγόριος Δέρκων αλλά και …Νενέκους. Στον βαθμό όμως που οι άμυνες των πολιτών δεν υπάρχουν πλέον και ο μεταμοντερνισμός μίας πολιτικής ισοπέδωσης των παραδόσεων αναδεικνύει τις ιστορικές αδυναμίες μας ως Εθνος, η Εκκλησία πρέπει να συνεχίζει να παίζει τον ιστορικό της ρόλο.
Η Εκκλησία ως θεσμός
