Στη χθεσινή συζήτηση προ ημερήσιας διάταξης στη Βουλή για τη δεύτερη αξιολόγηση και την ελληνική οικονομία, ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε τη γνωστή ατάκα που χρησιμοποιούν συχνά οι βουλευτές και τα στελέχη του κόμματός του. Ότι δηλαδή οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζουν όλα τα μέτρα που φέρνει η Κυβέρνηση επειδή φοβούνται μήπως απολέσουν την κοινοβουλευτική τους έδρα.
Έλαβε βέβαια κατάλληλη και εύστοχη απάντηση από τον Πρωθυπουργό. Εγώ όμως ακούγοντας τον κ. Μητσοτάκη, έκανα την εξής απλοϊκή σκέψη: μα καλά, πριν ο κ. Πρόεδρος της ΝΔ εκφωνήσει το συχνά επαναλαμβανόμενο εύρημα της επικοινωνιακής ομάδας του, δεν του πέρασε από το μυαλό ότι αν αθροίσει κανείς τα δικά του χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας στα έδρανα της Βουλής με των άλλων μελών της οικογένειάς του, θα προκύψει πάνω-κάτω ένας ολόκληρος … αιώνας; Θα μπορούσε αυτό να θεωρηθεί ως απόδειξη αδιαφορίας για την κατοχή κοινοβουλευτικών εδρών; Ακόμα περισσότερο, αναλογίστηκε ποτέ τί έχει ψηφιστεί συνολικά από την οικογένεια τη δική του και των υπολοίπων «τζακιών» αυτής της χώρας ; Τέλος, πού οδήγησαν την Ελλάδα τα αποτελέσματα αυτών των ψηφοφοριών;
Υποθέτω ότι ο κ. Πρόεδρος δεν χρειάστηκε να κάνει αυτές τις καταθλιπτικές σκέψεις γιατί είναι σίγουρος ότι ο δικός τους αιώνας ήταν αιώνας ευθύνης ενώ τα δυόμισι χρόνια των Συριζαίων είναι περίοδος ευτελούς σκοπιμότητας.
Υπάρχει τρόπος όμως τόσο αυτός όσο και όλοι οι βουλευτές της ΝΔ να αποδείξουν έμπρακτα ότι δεν είναι “κολλημένοι” στα κοινοβουλευτικά τους έδρανα – όπως υποψιάζεται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Όταν έρθει η ώρα της αναθεώρησης του Συντάγματος, να στηρίξουν την πρόταση περιορισμού του αριθμού των κοινοβουλευτικών θητειών, προσμετρούμενων βέβαια και των ετών που ήδη κατέχουν την κοινοβουλευτική έδρα ...
