Ενα Όσκαρ σκηνοθεσίας για την δημιουργία μιας από τις δημοφιλέστερες ταινίες όλων των εποχών δεν είναι λίγο, όμως ο Τζον Τζ. Αβιλντσεν που σε ηλικία 81 χρονών πέθανε το Σάββατο στο Λος Αντζελες, ποτέ δεν μπήκε στην ελίτ των μεγάλων αμερικανών σκηνοθετών.
Το Οσκαρ το κέρδισε το 1977 για τον «Ρόκι», την ταινία που μετέτρεψε τον Σιλβέστερ Σταλόνε σε σούπερ σταρ κερδίζοντας η ίδια το καλύτερης ταινίας. Λίγο πριν, ο Αβιλντσεν είχε χαρεί την βράβευσή του από την Ενωση Αμερικανών Σκηνοθετών. Και όμως, μετά τον «Ρόκι», η μόνη άξια λόγου ταινία του Αβιλντσεν παραμένει το θρίλερ «Μυστική φόρμουλα» (1980) στο οποίο μάλιστα έπαιζε ο Μάρλον Μπράντο. Πάντως, το 1983 ο Αβιλντσεν ξαναβρέθηκε στα Οσκαρ όταν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ του «Travelling hopefully» κέρδισε υποψηφιότητα.
Στην πραγματικότητα όμως, η μετά – «Ρόκι» καριέρα του Αβιλντσεν δεν έχει κάτι πραγματικά το αξιόλογο να παρουσιάσει, πέρα από το «Καράτε Κιντ» που παρά την δημοτικότητά του όταν βγήκε στις αίθουσες, δεν νομίζω ότι σήμερα το θυμάται κανείς ως σπουδαία ταινία γιατί δεν είναι. Για την ακρίβεια, είναι μια παραλλαγή της ίδιας ιδέας του «Ρόκι». Οδήγησε όμως στις υποψηφιότητες των Οσκαρ τον Πατ Μορίτα στον ρόλο του εκπαιδευτή στο καράτε του Ραλφ Μάτσιο, πρωταγωνιστή της ταινίας ο οποίος επίσης χάθηκε μετά την επιτυχία της.
Η «πτώση» του Αβιλντσεν φάνηκε όταν αναγκάστηκε να σκηνοθετήσει το «Ρόκι 5» και τις συνέχειες του «Καράτε Κιντ» (το 2 και το 3), κάνοντας κύκλους γύρω από την σιγουριά των διασημότερων τίτλων της φιλμογραφίας του και όχι βήματα παρακάτω. Η ειρωνεία είναι ότι ο Αβιλντσεν δεν είχε δεχτεί να σκηνοθετήσει την πρώτη συνέχεια του «Ρόκι», την οποία γύρισε τελικά ο ίδιος ο Σταλόνε. Είχε επίσης αρνηθεί την σκηνοθεσία του «Πυρετού το Σαββατόβραδο» που μετάτρεψε σε σταρ τον Τζον Τραβόλτα.
Ωστόσο, πριν από τον «Ρόκι» ο Αβιλντσεν είχε δείξει ωραία δείγματα δουλειάς σκηνοθετώντας ταινίες έντονου κοινωνικού προσανατολισμού, όπως ο «Τζο», μια από τις πρώτες της Σούζαν Σαράντον και το «Σώστε τον τίγρη» που χάρισε στον Τζακ Λέμον το Οσκαρ Α ανδρικού ρόλου. Φαινόταν ότι ο Αβιλντσεν, ο οποίος γεννήθηκε το 1935 στο Σικάγο και υπήρξε βοηθός του Οτο Πρέμινγκερ, μπορούσε να γίνει ένας καλός εκπρόσωπος του νέου αμερικανικού κύματος που άρχισε να αναπτύσσεται στην δεκαετία του 1970.
Η συνέχεια όμως δεν ήταν αντάξια της αρχής.
