Ήταν Κυριακή 18-8-2002, όταν ο «Θοδωρέλος» ο οικοδόμος, που έμενε πιο πέρα, στην Παντοκράτορος ανέλαβε δράση, στην ταβέρνα του Δημ. Κρίκη. Από αρκετό καιρό αυτή η ταβέρνα λειτουργούσε με διττό τρόπο.
(Ο συγχωρεμένος «Θοδωρέλος» ήταν η... αιτία, όταν στις 18 Αυγούστου του 2002 το «ξεροφύρι» του Κρίκη έπεφτε ηρωικώς μαχόμενο από το γκασμά του)
Ήταν Κυριακή 18-8-2002, όταν ο «Θοδωρέλος» ο οικοδόμος, που έμενε πιο πέρα, στην Παντοκράτορος ανέλαβε δράση, στην ταβέρνα του Δημ. Κρίκη. Από αρκετό καιρό αυτή η ταβέρνα λειτουργούσε με διττό τρόπο.
Αριστερά κατά την πρόσοψη είχε αρχίσει να λειτουργεί λαϊκή ταβέρνα οινομαγειρείο, που ακόμη σήμερα γίνεται πολός έλξης οικογενειαρχών καθώς η ποιότητα των φαγητών της λίγο διαφέρει από αυτό που λέμε ποιοτικό σπιτικό φαΐ.
Παράλληλα, δίπλα διατηρούνταν και το δωμάτιο, απ' όπου ξεκίνησε η ταβέρνα στην οδό Παντοκράτος, που βρίσκεται σήμερα, μετακομίζοντας από την οδό Γερμανού. Εκεί, στην οδό Γερμανού, από το 1946, δίπλα από το τσαγκάρικο του Γιώργη Βαρδάκη, λειτουργούσε αρχικά ο... ναός του οινοθεραπευτηρίου Κρίκη! Μετά ίσως τη δεκαετία '60 συνέχισε στην οδό Παντοκράτορος.
Κατοστάρι κρασί, ψωμί, ελιές, κανάς μεζές εκλεκτός, διπλωμένος στη λαδόκολλα και μεταφερόμενος από το σπίτι, αλλά κυρίως τις περισσότερες φορές κάτι ελάχιστο να υπάρχει ως συνοδευτικό πάνω στο τραπέζι για να πάει κάτω ο οίνος, το... φάρμακο. Σκέτο «ξεροσφύρι» δηλαδή, αλλά η εποχή της ποιοτικής ταβέρνας προσέλκυε τους νεότερους Πατρινούς και οι «ξεροσφύρηδες» λιγόστευαν οικτρά, ώσπου μοιραία έφθανε το τέλος τους.
Οι μοναχικοί λιγοστοί «ξεροσφύρηδες» από την μία πλευρά υπό τον τίτλο «Οινοπαραγωγός Δημ. Κρίκης» πάνω από την μοναδική είσοδο, που λειτουργούσε και ως παράθυρο και από την άλλη οι «κοσμικοί» με είσοδο από την κύρια πόρτα, με δύο διπλά παράθυρα, καλυμμένα με κουρτινάκια, δηλαδή άριστη αισθητική, που σε προδιαθέται για εξ ίσου ποιοτική... τερψιλαρυγγική!
(Η χήρα Κρίκη, τώρα στην άκρη της καθισμένη στην κουζίνα, καθώς η νέα γενιά ανέλαβε να συνεχίσει το έργο του συγχωρεμένου συζύγου της)
Κυριακή πρωί λοιπόν και ένα από τα τελευταία δύο «ξεροσφύρια» της άνω πόλης Πάτρας έκλινε ευλαβικά το γόνυ υπό τις γερές μυστριές του μεγάλου «Θοδωρέλου», εξ ίσου «καλού ποτηριού», που τιμούσε το ταβερνείο αυτό!
Σήμερα τίποτε δε θυμίζει το ξεροσφύρι του Κρίκη, στην Παντοκράτορος, δίπλα στο υφιστάμενο, καθώς στην πόρτα ούτε καν τα σημάδια δεν διακρίνονται μετά το χτίσιμό της, εκτός εάν προσέξεις λίγο. Αυτό ήταν με δύο λόγια το «ξεροσφύρι» Κρίκη, που έκλεισε προηγούμενου αυτού του Γιαννόπουλου, στην Μπουκαούρη, που βάζει τίτλους τέλους από αύριο, σύμφωνα με πληροφορίες.
Νέα ήθη, νέες συνήθειες, τέλος εποχής!
Πηγή: gzmosxos.blogspot.gr
