Ύμνους για τη Σκόπελο γράφει η Telegraph σε ένα άρθρο που υπογράφει ο δημοσιογράφος Στίβεν Μπέιλι.
«Όλα τα ελληνικά νησιά δεν είναι το ίδιο» ξεκινά το δημοσίευμα, με τον δημοσιογράφο να επισημαίνει πως «επειδή δεν έχει αεροδρόμιο στη Σκόπελο δεν συναντάς επιπόλαιους τουρίστες, όπως στην Σκιάθο, με το μαζικό τουρισμό».
«Μαγειρεύοντας το βράδυ με θέα από τη μια το μπλε του Αιγαίου και από την άλλη τον Όλυμπο, στη Σκόπελο καταλαβαίνεις τι ώρα είναι από την άφιξη και την αναχώρηση των πλοίων. Κάτι τέτοιες στιγμές, χαζεύοντας τη θάλασσα είναι αδύνατο να μην σκεφθείς την επιστροφή του Θησέα με το μαύρο πανί στο κατάρτι του. Οι μύθοι, όταν είσαι σ’ αυτό το νησί, σου μοιάζουν αληθινοί. Ακόμη και αν είσαι στην κουζίνα και μαγειρεύεις μουσακά» τονίζει.
«Μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις σε αυτό το νησί δεν είναι άλλη από αυτή την αίσθηση μελαγχολίας που αποπνέει. Οταν μάλιστα πνέουν μελτέμια, το νησί μοιάζει ερημικό. Αλλωστε η Σκόπελος ήταν γνωστή στο παρελθόν ως Ανεμοπύλη, ή Πύλη των Ανέμων, φημίζεται για τα μελτέμια της. Αυτός ο άνεμος λοιπόν, μετριάζει τη ζωή του νησιού. Συχνά έρχεται από τον πεντακάθαρο γαλάζιο ουρανό, χτυπά με εξαιρετική δύναμη και λίγα λεπτά μετά… σβήνει, εξαφανίζεται και έτσι μπορείς να ακούσεις και πάλι τα πλοία που έρχονται και φεύγουν» αναφέρει ο δημοσιογράφος.
