«Κοιμόμουν ελάχιστα, κοιμόμασταν ελάχιστα, από τότε που γεννήθηκε. Ετοιμαζόμουν να επιστρέψω στη δουλειά και κανένα κονσίλερ κτλ. δεν θα μπορούσε να κρύψει τους μαύρους κύκλους που είχαν δημιουργηθεί».
Πόσες και πόσες μητέρες δεν το έχουν πει αυτό; Οσο και να έχουν ακούσει περιγραφές, κανένας γονιός, και κυρίως καμία μητέρα, δεν φαντάζεται αυτό που θα ακολουθήσει με την επιστροφή στο σπίτι μετά το μαιευτήριο.
Μπορεί ο ερχομός ενός παιδιού να σκορπά χαρά και να γεννά συναισθήματα που δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο στη ζωή, ωστόσο, ο πρώτος καιρός συνεπάγεται αϋπνία, νεύρα και μια γενικά χαοτική κατάσταση. Ολα τα ζευγάρια στο τέλος τα καταφέρνουν αλλά πάντα ζητούν βοήθεια. Είτε των μαμάδων τους, είτε νταντάδων, είτε ειδικών.
Οι ειδικοι συστήνουν διάφορες μεθόδους. Μια από αυτές λέει «άσε το μωρό να κλαίει μέχρι να κοιμηθεί». Πρόκειται για την περίφημη μέθοδο του Δρ Ferber.
Τι είναι η μέθοδος Ferber
Οι γονείς θα πρέπει να αντιδρούν στο νυχτερινό κλάμα του μωρού τους σε χρονικά καθορισμένα διαστήματα (5, 10, 15 λεπτά) και να μειώνουν όσο γίνεται περισσότερο τη νυχτερινή αλληλεπίδρασή τους με το βρέφος. Καλό είναι να εφαρμόζεται σε μωρά άνω των έξι μηνών.
Τι πρέπει να γίνει: Στόχος είναι να μάθει το μωρό να κοιμάται μόνο του. Ο δρ Ferber συμβουλεύει τους γονείς να μην αφήνουν το μωρό τους εντελώς μόνο του αλλά να το καθησυχάζουν κατά διαστήματα δίνοντάς του το μεταβατικό του αντικείμενο, χαϊδεύοντάς το στην πλάτη και λέγοντάς του γλυκά λόγια προτού βγουν από το δωμάτιο. Το πρώτο βράδυ που θα κλάψει το μωρό ο γονιός θα πρέπει να περιμένει πέντε λεπτά προτού εμφανιστεί δίπλα στην κούνια του μωρού, το δεύτερο βράδυ θα πρέπει να περιμένει δέκα λεπτά κ.ο.κ. αυξάνοντας τον χρόνο αναμονής του μωρού για την εμφάνισή του, ώσπου στο τέλος το μωρό θα μάθει να κοιμάται μόνο του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δρ. Ferber επισημαίνει ότι η μέθοδος μπορεί να μην ισχύει για όλα τα βρέφη.
Ζευγάρι Αμερικανών που ακολούθησε την εν λόγω μέθοδο δίνει μια χαρακτηριστική περιγραφή. Λέει η Ρεμπέκα Κρούμπερ:
«Χρειαζόμουν μια λύση και την χρειαζόμουν γρήγορα. Οι δικοί μου γονείς ακολούθησαν τη μέθοδο Ferberizing και θα το προσπαθούσα και εγώ. Η μέθοδος Ferberizing, ουσιαστικά, είναι η μέθοδος «αφήστε το να κλαίει». Πρόκειται για μια μέθοδο για να κοιμήσεις το μωρό, την οποία όρισε και άρχισε να συστήνει ο Δρ Ρίτσαρντ Φέρμπερ. Ουσιαστικά αυτό που επιδιώκεται με την εν λόγω μέθοδο είναι το να μάθει το μωρό να ηρεμεί μόνο του για να κοιμηθεί.
Ουσιαστικά, αυτό που πρέπει να κάνει ο γονιός είναι να βάλει το μωρό στο κρεβάτι (του ζευγαριού) και να το αφήσει εκεί ακόμη κι αν κλαίει. Μετά από ένα διάστημα, το οποίο συστήνει ο γιατρός στο γονιό, ο γονιός μπορεί να πάνε στο κρεβάτι για να ηρεμήσουν το μωρό (χαϊδεύοντάς του την πλάτη, μιλώντας του κτλ.), χωρίς όμως να το πάρουν και πάλι αγκαλιά. Ο Δρ. Φέρμπερ υποστηρίζει ότι μετά από λίγο το μωρό θα μάθει να ηρεμεί μόνο του και να κοιμάται μόνο του.
Οταν ρώτησα άλλες μητέρες στο πάρκο αν ξέρουν τι μέθοδο και τι κάνουν οι ίδιες, όλες γύρισαν και μου είπαν ότι πρόκειται για βασανιστήριο, ότι το μωρό δεν θα με εμπιστευτεί ξανά, ενώ όλες τους με κοιτούσαν με έκπληξη. Μια, μάλιστα, έπιασε το στήθος της μου είπε ότι εκείνη δεν θα μπορούσε να το κάνει ποτέ και έφυγε από δίπλα μου.
Μετά από αυτές τις αντιδράσεις το ξανασκέφθηκα. Ξανασκέφθηκα όμως ότι εγώ δεν απομακρύνθηκα ποτέ από τους γονείς μου (οι οποίοι ακολούθησαν την εν λόγω μέθοδο) και ότι χρειαζόμουν επειγόντως να κάνει κάτι πριν γυρίσω στη δουλειά.
Το βράδυ έλουσα τον γιο μου (που τότε ήταν τριών μηνών) του έβαλα τη λοσιόν, τον τάισα, του διάβασα τρία παραμύθια, τον έβαλα στην παραμυθένια κούνια του αλλά και πάλι ήταν ανήσυχος. Μόλις βγήκα από το δωμάτιό του έβαλε τα κλάματα. Εγώ έφυγα. Ο σύζυγός μου μού είπε ότι ίσως έπρεπε να αναβάλλουμε την εφαρμογή της μεθόδου. Δεν έκανα, όμως, πίσω γιατί ήξερα ότι αν το αναβάλλουμε σήμερα, θα το αναβάλλουμε και αύριο και μεθαύριο και συνέχεια.
Και λοιπόν το εφάρμοσα.
Στην αρχή ήταν οδυνηρό. Δεν μπορούσα να πιστέψω και εγώ η ίδια ότι είχα αφήσει το μωρό μου μόνο του να κλαίει. Πέντε λεπτά αργότερα το κλάμα άρχισε να σταματάει. Πήγα μέσα έφυγα ξεκίνησε ξανά. Το επόμενο βήμα ήταν να τον αφήσω για 10 λεπτά μόνο του και ενώ περνούσαμε στο τρίτο βήμα του δεκαπεντάλεπτου το μωρό μου κοιμήθηκε εν τέλει μόνο του. Και κοιμόταν με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.
Δεν είπα ποτέ ότι ήταν εύκολο, ή ότι από εκεί και πέρα τα πάντα έγιναν ευκολότερα. Ενας πόνος στην κοιλιά, τα δόντια αργότερα είναι καταστάσεις που σε κάνουν να πετάγεσαι τη νύχτα.
Ωστόσο ο ύπνος μας έγινε πιο υποφερτός.
Ο γιος μου είναι πλέον 10 ετών και δεν έχω δει καμία επίπτωση στη ζωή του από το Ferberization. του αρέσει ακόμη όταν είμαι δίπλα του όταν ετοιμάζεται να κοιμηθεί αλλά μπορεί εύκολα να κοιμηθεί και χωρίς εμένα. Με αγκαλιάζει, με εμπιστεύεται αλλά ταυτόχρονα είναι ανεξάρτητος και έχει ισχυρή θέληση.
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η μέθοδος Ferber είναι ασφαλής όταν γίνεται σωστά».
Πηγή: bovary.gr
