Κι όμως στη Συρία είχαν διαμορφωθεί σημαντικές νησίδες αντίστασης και δημοκρατίας, και κατά του Άσαντ και κατά του ΙΣΙΣ.
Ήταν αυτές οι νησίδες για παράδειγμα της περιοχής της Ροζάβα, της περιοχής των Κούρδων. Καμιά Ευρώπη, καμιά άλλη δύναμη δεν "πάτησε" πάνω σ αυτές. Η Μέση Ανατολή έχει ιστορική ανάγκη ενίσχυσης των δημοκρατικών θυλάκων που δημιουργούνται -όπου και όπως δημιουργούνται- αλλά πνίγονται, γιατί καμιά δύναμη δεν επενδύει σ αυτές αν δεν εντάσσονται στο δικό τους μεγάλο σχέδιο.
Πριν από την ίδια τη Μέση Ανατολή, αυτοί που την προσέλαβαν και την "κατασκεύασαν" ως ένα θηριοτροφείο αντιμαχόμενων θρησκευτικών ομάδων ήταν οι ίδιοι οι "Δυτικοί", κι από αυτό επωφελήθηκαν όλες οι ντόπιες εξουσίες, και μέσα από αυτό αναπαρήγαγαν και αναπαράγουν την εξουσία τους.
Μεγάλη και πονεμένη Ιστορία, από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι σήμερα. Η Μέση Ανατολή είναι ένας μεγάλος ιστορικός "δρόμος" -πετρελαίου, εμπορίου, ορίων κλπ- και σ' αυτούς τους δρόμους ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός είναι τεράστιος.
Η Συρία πρέπει και τώρα να ανταποκριθεί στο ίδιο αφήγημα: όλοι οι σωτήρες μαζεμένοι εκεί, δηλαδή όλη η φρίκη και πάλι και πάντα εκεί.
