Ηρακλής Ρούπας: Η δημιουργία θέσεων εργασίας δεν είναι μέρος του παιγνιδιού "Τροχός της Τύχης"

Σε ανακοίνωσή ο γραμματέας Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ Ηρακλής Ρούπας για την ανεργία και την στάση της κυβέρνησης τονίζει:
 
Ενώ η καλπάζουσα ανεργία εκτροχιάζει την κοινωνική συνοχή η Κυβέρνηση κομπάζει για την υπέρβαση στόχου πρωτογενών πλεονασμάτων εγκλωβισμένη στην ανυπαρξία αναπτυξιακού σχεδιασμού, χωρίς κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για την δημιουργία θέσεων εργασίας.
 
Έχοντας αυτοπαγιδευθεί σε ένα αλληλοτροφοδοτούμενο υφεσιακό «σπιράλ», ο μεταμεληθείς πρώην «εναλλακτικός δραχμιστής» υπουργός Ανάπτυξης κος Παπαδημητρίου, αναδεικνύοντας την ανεπάρκεια των στελεχών της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καταφεύγει στην… «βοήθεια του κοινού». Η επίκληση της βοήθειας της Παγκόσμιας Τράπεζας για την παροχή ενός ακόμα δανείου και τεχνογνωσίας για την χρηματοδότηση από το Κράτος ως «εργοδότη έσχατης καταφυγής» προσωρινών θέσεων εργασίας, σε συνδυασμό με τις προτάσεις ενός αφελληνισμένου «Αναπτυξιακού Συμβουλίου» - διαμορφώνουν ένα σκηνικό κρατικοποίησης της δυστυχίας σε βάρος της οικονομίας και της παραγωγικής εργασίας.
 
Άραγε ποιος είναι ο λόγος που μετά από δύο χρόνια καθυστέρηση παρουσιάζεται ένα σχέδιο υποτιθέμενης αναπτυξιακής πρωτοβουλίας με μόνον στόχο τις προσωρινές  προσλήψεις στο δημόσιο;
 
Μήπως η συζήτηση γύρω από τις τριτοκοσμικές προτάσεις του «Αναπτυξιακού Συμβουλίου» στοχεύουν στον εγκλωβισμό ακόμα περισσότερων ταλαιπωρημένων από την «επαναστατική» διαπραγματευτική τακτική της Κυβέρνησης ανέργων σε ένα ακόμα σπιράλ ανεκπλήρωτων προσδοκιών;
 
Θα μπορούσε να μας απαντήσει ο κος Υπουργός γιατί ενώ υφίστανται αναπτυξιακά εργαλεία που η Κυβέρνηση απέτυχε να ενεργοποιήσει, καταφεύγει σε σχεδιαστικές αλχημείες βαπτίζοντάς τις «αναπτυξιακό σχεδιασμό»;
 
Θα πρέπει ο κος Παπαδημητρίου να αντιληφθεί πως η οικονομία σε περίοδο κρίσης δεν αποτελεί μέρος ενός παιχνιδιού «τροχού της τύχης» ούτε η δημιουργία θέσεων εργασίας μπορεί να αποτελεί προϊόν «ζαριάς» κάποιων.
 
Αυτό που χρειάζεται να αντιληφθεί ο κος Παπαδημητρίου είναι ότι απαιτείται «σοκ αυτογνωσίας και ειλικρίνειας προς τον λαό» ακολουθούμενο από ένα δημιουργικό «σοκ αποχώρησης» της κυβέρνησης.